(28 Σεπτεμβρίου 2025)
(Λουκ. ε’ 1-11)
Ένα θαύμα μας παρουσιάζει η σημερινή ευαγγελική περικοπή. Στη λίμνη της Γεννησαρέτ ο Χριστός προσκαλεί τους απλούς ψαράδες στο υψηλό αποστολικό αξίωμα. Κάνει ένα θαύμα χωρίς να το περιμένουν και έτσι πιάνουν στα δίχτυα τους πάρα πολλά ψάρια, τόσο που τους κυρίευσε θαυμασμός και φόβος.
Μέσα σε αυτή την ατμόσφαιρα ο λόγος του Χριστού απευθύνεται επιβλητικά προς τον Πέτρο: «Μην φοβάσαι· από τώρα και στο εξής δεν θα ψαρεύεις ψάρια, αλλά θα κερδίζεις ανθρώπους για τη βασιλεία του Θεού». Με αυτόν τον τρόπο ο ίδιος ο Χριστός μας ανοίγει σήμερα στο βαθύτερο πνευματικό μήνυμα αυτού του θαύματος, που ασφαλώς δεν έγινε για να προκαλέσει κατάπληξη, απορία και θαυμασμό, αλλά για να μας φανερώσει τη δύναμη και τη σοφία του Θεού μέσα στη ζωή της Εκκλησίας και στο έργο των Αποστόλων.
Το Ευαγγέλιο του Χριστού που διέδωσαν οι Απόστολοι και κηρύττει μέχρι σήμερα η Εκκλησία στα πέρατα της οικουμένης δεν είναι έργο ανθρώπινο αλλά θεϊκό, στο οποίο μετέχει κάθε Απόστολος, ομολογητής, ευαγγελιστής, κήρυκας, ιεραπόστολος και απλός πιστός. Είναι μέσο της Χάριτος του Θεού, όργανο της Θείας Πρόνοιας μέσα στο σχέδιο της Θείας Οικονομίας. Γι’ αυτό ο Λόγος του Θεού με μυστικό και ποικίλο τρόπο ελκύει τους ανθρώπους και καρποφορεί μυστικά στις ψυχές τους.
Όλοι πρέπει να έχουμε βαθιά συνείδηση ότι ο Θεός είναι αυτός που ενεργεί μέσα μας, μέσα από τη δική μας ανθρώπινη αδυναμία των λόγων και των έργων μας. Άλλωστε και ο Απόστολος Παύλος μας λέει ότι «τα αδύναμα του κόσμου διάλεξε ο Θεός, για να ντροπιάσει τα ισχυρά». Με αυτόν τον τρόπο φανερώνεται πως μέσα από τη δική μας αδυναμία και μικρότητα, το μεγαλείο και η δύναμη του Θεού παραμένουν σταθερά δεδομένα. Αυτή η δύναμη έκανε τους ψαράδες να αφήσουν τα πάντα και να ακολουθήσουν το Χριστό.
«Αυτή είναι η νίκη που νίκησε τον κόσμο η πίστη μας». Σήμερα γινόμαστε για άλλη μια φορά μάρτυρες της συγκλονιστικής αυτής αλήθειας. Λαοί και πολιτισμοί ήρθαν και πέρασαν. Πολιτικές ιδεολογίες και κοινωνικά συστήματα κατέρρευσαν σαν χάρτινοι πύργοι. Ισχυροί της γης και κράτη έσβησαν και εξαφανίσθηκαν από τον παγκόσμιο χάρτη. Εκείνο όμως που παραμένει δύο χιλιάδες χρόνια τώρα είναι η Εκκλησία του Χριστού, γιατί «οι δυνάμεις του Άδη δεν θα την κατανικήσουν».
Μέσα στα σκοτάδια, την ακαταστασία και τη χαώδη σύγχυση των ταραγμένων καιρών μας, η Εκκλησία, ως μυστήριο της σωτηρίας μας, είναι πάντοτε απόδειξη της σοφίας και της δύναμης του Θεού, καρπός του Αγίου Πνεύματος.
Μια αλήθεια την οποία δυστυχώς οι αδιάφοροι αγνοούν, αλλά κι εμείς πολλές φορές ξεχνάμε, όταν από ολιγοπιστία και φόβο αγωνιούμε μήπως χαθεί η Εκκλησία. Μήπως διαλυθεί είτε από τα σφάλματα και τις παραλείψεις μας είτε από τις οργανωμένες επιθέσεις εναντίον Της από τις αντίθετες δυνάμεις του σκότους αυτού του κόσμου. Ο ολονύκτιος και εξαντλητικός αλλά μάταιος και άκαρπος αγώνας των ψαράδων της Γεννησαρέτ αποκαλύπτει την κραυγαλέα αδυναμία να σωθεί ο κόσμος μόνος του, στηριζόμενος στα δικά του ανθρώπινα μέσα. Αλλά και η προτίμηση του Χριστού στους αλιείς, δηλαδή σε απλούς ανθρώπους, να συνεργαστεί μαζί τους σε ένα τέτοιο ιερό έργο, αποδεικνύει τη δύναμη του ίδιου του Θεού· αφού οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούσαν να χρεωθούν το μέγεθος του έργου που έγινε, καθώς οι ίδιοι δεν είχαν κοινωνικό κύρος.
Μόνο με τη θαυμαστή επέμβαση του Θεού μέσα στην ιστορία και την προσωπική μας ζωή μπορεί να σωθεί ο άνθρωπος και να μεταμορφωθεί ο κόσμος. Αυτή είναι η πραγματικότητα που ζούμε στο πρόσωπο του Χριστού και στο έργο της Εκκλησίας. Γιατί μακριά και έξω από τον χαρισματικό χώρο Της κάθε ελπίδα για αληθινή αλλαγή και ευτυχία παραμένει μια ουτοπία και απάτη. Το μυστικό της επιτυχίας η εμπιστοσύνη στο Θεό και η ενότητα.
Το «από τώρα θα πιάνεις ανθρώπους» είναι η απόδειξη ότι η επιτυχία της αποστολής της Εκκλησίας είναι καρπός της χάρης του Αγίου Πνεύματος, που καλεί όλους εμάς για να μας κάνει Σώμα Χριστού και κληρονόμους της Βασιλείας των ουρανών.