ΠΡΟΣ: Την ΠΟΕΔΗΝ και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης
ΘΕΜΑ: Η «παραγραφή» της θυσίας ενός υγειονομικού της πρώτης γραμμής – Η συστηματική απαξίωση της οικογένειάς μας ως απάντηση στην προσφορά ζωής του ανθρώπου μας.
«Αύριο, 20 Δεκεμβρίου 2025, συμπληρώνονται 5 χρόνια από την ημέρα που ο σύζυγός μου έχασε τη ζωή του υπηρετώντας στο Γενικό Νοσοκομείο Φλώρινας. Υπήρξε ένας από τους ανθρώπους που μπήκαν στην πρώτη γραμμή όταν η κοινωνία παρέλυε, τιμώντας τον όρκο του και το Εθνικό Σύστημα Υγείας με την ίδια του τη ζωή.
Τότε, η Πολιτεία υποκλινόταν στο έργο των υγειονομικών και τους αποκαλούσε ήρωες. Σήμερα, πέντε χρόνια μετά, αυτό το έργο φαίνεται να παραγράφεται στη συλλογική μνήμη των υπευθύνων.
Με την παρούσα Ανοιχτή Επιστολή, καταγγέλλω τη συστηματική απαξίωση της οικογένειάς μας, η οποία έρχεται ως η μόνη «απάντηση» της Πολιτείας στην προσφορά ζωής του υγειονομικού ανθρώπου μας. Καταγγέλλω τις διοικητικές πρακτικές που οδηγούν στην ηθική μας εξόντωση:
- Την άρνηση της Πολιτείας να θεσμοθετήσει την αναγνώριση αυτών των θανάτων ως θανάτων στο καθήκον, υποτιμώντας το έργο ανθρώπων που έπεσαν υπηρετώντας το δημόσιο συμφέρον και αναγκάζοντας εμάς να παλεύουμε με το βάρος των διαδικασιών.
- Την πρωτοφανή κωλυσιεργία των μηχανισμών, η οποία, παρά τις επανειλημμένες οχλήσεις μας, επέτρεψε στον χρόνο να κυλήσει, οδηγώντας την υπόθεση αύριο κιόλας στο όριο της παραγραφής.
- Τα γραφειοκρατικά εμπόδια και τις αντιφάσεις στις διαδικασίες (ΕΔΕ), που λειτούργησαν ως τείχος προστασίας για το σύστημα και ως τείχος σιωπής για εμάς που ζητάμε την αλήθεια.
Αυτή η θεσμική αδιαφορία αντανακλά άμεσα στα παιδιά μας. Ποιο είναι το μάθημα που παίρνουν τα παιδιά ενός υγειονομικού, όταν βλέπουν το Κράτος να απαντά στην αυτοθυσία του πατέρα τους με τέτοια παγωμάρα; Η παραγραφή της υπόθεσης δεν είναι απλώς ένα νομικό γεγονός· είναι μια βαθιά προσβολή στη μνήμη ενός ανθρώπου που έδωσε τα πάντα για το ΕΣΥ.
Απευθύνομαι στους συναδέλφους του, που συνεχίζουν να κρατούν όρθια τα νοσοκομεία μας: Η δική μας μάχη είναι η αναγνώριση του δικού σας καθημερινού μόχθου. Σας καλώ να σταθείτε δίπλα μας, ώστε καμία θυσία να μην λησμονηθεί και κανένας θάνατος στο καθήκον να μην παραγραφεί στη σιωπή.
Ζητώ την άμεση παρέμβαση κάθε αρμόδιας αρχής. Το έργο και η προσφορά ζωής του συζύγου μου δεν παραγράφονται. Ο αγώνας για την αλήθεια είναι χρέος τιμής.»
Με τιμή,
Ολυμπία Τσάτσα