Στροβιλίζεται η μνήμη σαν κυκλώνας ψάχνοντας σημεία επαφής του χθες με το σήμερα να χτυπήσει τα κούφια λόγια λίγα περτσίνια έχουν απομείνει μήπως σπάσουν οι κλειδαριές από την οξείδωση του χρόνου σκουριά που καταφέρνει ν ανοίξει την πόρτα...

Η κυπριακή διάλεκτος κρατά από την αρχαία ελληνική γραμματεία με πολλές Ομηρικές λέξεις ακόμα και στην προφορά, και-τζιαι και με τις αντωνυμίες στο τέλος, αγαπώ σε θέλω σε, καθώς και η ...

Πορίζια βλαστάνουν φτάνοντας σε ύψος την μάνα τους μα η καρδιά τους παραμένει εκεί πάνω στον ξεραμένο κορμό που γίνεται λίπασμα για να ...

Αγανάκτηση που καταλήγει σε αδράνεια αποστασιοποιημένος μέχρι αδιάφορος καθώς βλέπεις τα γεγονότα να τρέχουν λες και δεν σε αφορούν αδυνατώντας να παρέμβεις ...

Λεκάνη δεκτικότητας και προσφοράς το οφείλουμε στην φύση της διαιώνισης των ειδών όχι μόνο του ανθρώπου γιατί η πυραμίδα της ζωής ...

Πλάσμα άμορφο και σκοτεινό γλυστρά ανάμεσα μας σημάδι από το πουθενά σε μια απρόβλεπτη ατμόσφαιρα σαν κεραυνός ξερός χωρίς βροχή διαχωρίζοντας ...

Σε αναμονή του Σεπτέμβρη μήνας ρομαντικός ...

Πολλούς ρόλους ανταλλάξαμε που χάσαμε την συνοχή μας έμειναν μόνο οι σκιές ούτε καν θέατρο ένα μεγάλο παραμύθι καθόλου πιστευτό ...

Γυρνάς πλευρό όπως βάζεις το ένα πόδι πάνω στο άλλο για ξεκούραση έτσι γυρνάς σελίδα γράφοντας και διαγράφοντας ταυτόχρονα ...

Το έγραψα στην Ζάκρο το 96, με τίτλο ...