Ποιήματα (του Δημ. Δημόπουλου)
Του Δημ. Δημόπουλου
ΑΠΟΨΗ
Τα ποιήματα δεν διαβάζονται, αλλά ΑΠΑΓΓΕΛΛΟΝΤΑΙ.
Η σωστή απαγγελία έχει τα εξής χαρακτηριστικά:
- Ορθοφωνία.
- ένταση, ύψος, χροιά
- Χρωματισμός της φωνής μας, ανάλογα στο επίπεδο, που βρισκόμαστε και τα μηνύματα, που εκπέμπει το ποίημα.
- Αυστηρή τήρηση των κανόνων στίξης.
Εάν η ΠΟΙΗΣΗ είχε μιλιά με αυτά που συμβαίνουν τότε θα σας έλεγε:
ΜΗ ΜΕ ΧΤΥΠΑΤΕ ΑΛΛΟ!
Η ΜΠΟΥΚΑ
Στα γρανιτένια χρόνια,
τότε, που τάσκιαζε η φοβέρα
και τα πλάκωνε η σκλαβιά,
μεγάλοι-μικροί δάσκαλοι,
διευθυντές και προϊστάμενοι,
όλοι τους παρατρεχάμενοι,
με εντολή άνωθεν
μπούκαραν στην αίθουσα
χειρότερα του σταύλου,
με τη δημοκρατία τους
να υπερχειλίζει από τα μπατζάκια τους
και με συνέλαβαν!
Οι παιδικές ψυχές κατατρόμαξαν!
Οι σκέψεις τους σκόρπισαν!
Κύριε τρομάξαμε!
Να το πείτε στους γονείς σας!
Αυτοί είναι δολοφόνοι της παιδικής ψυχής!
Με οδήγησαν στο γραφείο των δασκάλων,
χωρίς να γνωρίζω το γιατί:
Είχα όμως υποψίες!
Ήμουν αντικείμενο συζητήσεων για εκτέλεση
χρόνια τώρα…
Μια βδομάδα πριν είχε έρθει προπομπός!
Ο αποπροσανατολισμός της συζήτησης
και η γνωριμία με το θείο του μεγάλου διευθυντή
έσωσε την παρτίδα!
Με άφησαν ελεύθερο!
Είναι τα ίδια πρόσωπα,
όντας Δ/ντής με είχαν να δουλεύω 20 ώρες,
με τον εκλεκτό τους καθόλου!
Λίγα χρόνια αργότερα
από τους πέντε συμμετέχοντες,
οι τρεις υπαίτιοι τιμωρήθηκαν από τη ΘΕΙΑ ΔΙΚΗ!
Ποτέ και για κανέναν μην έρθουν τέτοια χρόνια!
ΛΟΓΧΕΣ
Ο ΠΡΟΠΟΜΠΟΣ
Στην έκτη τάξη κάποτε,
Σεβάσμιος Σχολικός Σύμβουλος,
μου χτυπά την πόρτα,
ένα μπρος απ΄όλους μας και ένα συνεχίστε,
καθώς το καράβι της γνώσης
με τον καπετάνιο γαλήνιο,
τους κωπηλάτες- κωπηλάτισσες,
στις θέσεις να κωπηλατούν,
στα γαλήνια νερά του πελάγους των γνώσεων!
Ένα τέταρτο μετά.
«Παιδιά να ξεκουράσω λίγο τον κύριό σας»!
Ένα ναι και συνέχισε την διδασκαλία.
Τελειώσαμε,
χαιρετηθήκαμε,
χωρίσαμε!
Κάνε τη δουλειά σου, όπως την κάνεις
και μη φοβάσαι κανέναν και τίποτε!
Δεν μπορούν να σου κάνουν τίποτα!
ΛΟΓΧΕΣ
ΟΙ ΤΕΝΕΚΕΔΕΣ
Δυο τενεκέδες
ξεγάνωτοι, κενοί περιεχομένου,
με μερικά τενεκεδάκια μέσα,
με σκοπό να κάνουν θόρυβο,
στην εκκλησιά πηγαίναν!
Ο ένας να χτενιστεί,
στην εικόνα της Παναγιάς μπροστά,
και σαν κούρκος με βήμα βαρύ,
να μπαίνει στην εκκλησιά,
να παρακολουθεί ποιος και τι!
Ο άλλος εκτός από τα λεπτά,
νάχει τροφή της εβδομάδας,
να σχολιάζει τι ομιλίες των ιερέων!
Διωγμένοι απ΄τα καφέ της πόλης,
κατέληξαν στα παγκάκια,
όπου βαθμολογήθηκαν από αγράμματους,
τι γράμματα μάθαιναν στα παιδιά ;
το πόσο εγωϊστές να είναι,
Το τραίνο σφύριξε στο σταθμό!
Το μακρινό ταξίδι ξεκινά,
κι ήρθε ο αρχιτενεκές από δίπλα,
Ν΄ανεβεί στο τραίνο,
Πριν αυτό φύγει για το μακρινό ταξίδι!
ΛΟΓΧΕΣ
