Όλοι οι άνθρωποι έχουμε γνώμη. Τι γίνεται, όμως, με τη γνώση;

Γράφει η Αγγελική Βέργου,
Κλινική Λογοθεραπεύτρια Παίδων & Ενηλίκων

• Δεν είναι δυσκολία στην κατάποση αυτό, θέμα άγχους είναι.
• Μη βιάζεστε, αφού ξεκίνησε να λέει λίγες κουβεντούλες, θα μιλήσει, δεν χρειάζεται να τρέχετε σε λογοθεραπείες. (για παιδί 4 ετών)
• Υπερβολές, μια χαρά είναι το παιδί, ιδέα σου είναι.
• Και γω άργησα να μιλήσω, αλλά μίλησα. Τι πειράζει;

Είναι μερικά πολύ μικρά παραδείγματα που έτυχε να ακούσω τελευταία σε διάφορες περιπτώσεις και από διαφορετικές ειδικότητες σε ανθρώπους που αντιμετωπίζουν δυσκολίες επικοινωνίας, ομιλίας ή σίτισης. Τίθεται, όμως, ο εξής προβληματισμός:

Όταν μας απασχολεί το οποιοδήποτε ζήτημα γνωρίζουμε σε ποιον το απευθύνουμε;

Όλοι οι άνθρωποι, θέλω να πιστεύω, έχουν την πρόθεση να βοηθήσουν ή σε άλλες περιπτώσεις να μας καθησυχάσουν. Απευθυνόμαστε, όμως, σε κάποιον γιατί έχει γνώση για να μας απαντήσει και να μας καθοδηγήσει ή γιατί απλώς τον εμπιστευόμαστε και αισθανόμαστε οικεία μαζί του;

Άλλες φορές, τα «βάζουμε» με άλλες ειδικότητες που μπορεί να δίνουν αβάσιμες συμβουλές ή οδηγίες σε γονείς ή λοιπούς συγγενείς ανθρώπων με δυσκολίες που αφορούν στην ομιλία, σίτιση, κατάποση ή/και επικοινωνία.

Με τόση πληροφορία γύρω μας και από παντού, ίσως χρειάζεται καλύτερο φιλτράρισμα από που και από ποιον δεχόμαστε την οποιαδήποτε πληροφορία. Δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι, παρά την καλή τους θέληση, τη γνώση για να μας βοηθήσουν κατάλληλα.Υπάρχει διαφορά αν οι συμβουλές που δίνονται από οποιαδήποτε ειδικότητα πηγάζουν από γνώση, έρευνες ή μεθόδους παρέμβασης και θεραπείας ή αν, όπως οι αρχικές δηλώσεις, εκφράζουν μια άποψη και όχι γνώση. Και αυτό απαιτεί και τη δική μας διάκριση.

Αν έχουμε απευθυνθεί στους εκάστοτε ειδικούς, αλλά δεν έχουμε βρει ξεκάθαρη απάντηση ή δεν επεξηγούνται συμπεριφορές που παρατηρούμε ή δεν ανακουφίζονται συμπτώματα, ας συνεχίσουμε το ψάξιμο.

Και αν, ως θεραπευτές, δίνουμε εμπεριστατωμένες πληροφορίες σχετικά με τη δυσκολία που βρίσκεται μπροστά μας και ο θεραπευόμενος ή το περιβάλλον του δεν επιθυμούν να ακολουθήσουν τη δική μας προσέγγιση, είναι οκ. Είναι σεβασμός στην ελευθερία που ο κάθε άνθρωπος έχει για να επιλέξει κάτι άλλο, αν αυτό επιθυμεί.

Ο καθένας δουλεύει στον τομέα του αρκεί και εμείς να ξέρουμε που απευθυνόμαστε.

Ο καθένας έχει κριτική σκέψη και μπορεί να αποφασίσει αν αυτά που ακούει του “κάνουν νόημα”.