Το χώμα μας
Ποιος το περίμενε, πως θα έρθει η μέρα που το Κράτος θα δέρνει τους κατοίκους που υποτίθεται υπηρετεί, επειδή αγκαλιάζουν κλαίγοντας το χώμα του χωριού τους;
Αυτό το χώμα που έσκαψαν για αιώνες με τα ροζιασμένα χέρια τους, το χώμα που όργωσαν για να δώσει καρπούς που ποτέ δε χάρηκαν, γιατί τους έκλεβαν, πότε οι ξένοι και πότε οι «δικοί» της εξουσίας, αυτό το χώμα που 100 χρόνια πριν το πότισαν με αίμα για να το λευτερώσουν, το χώμα που έλιωσε απ’ τα ολοκαυτώματα της Κατοχής και σκλήρυνε απ’ τον πόνο και τα άδικα του εμφυλίου, το χώμα που με νύχια και με δόντια το κράταγε ο πατέρας για το γιο, κι εκείνος για το γιο του, και κάλλιο το’ χουμε να χάσουμε ζωή παρά τη γη μας…
Γιατί σ’ αυτή, τη γη την πικραμένη, θάψαμε τις μανάδες μας, με πέτρινο σταυρό….
Όχι.
Δεν μας αξίζει να μας δέρνουν γιατί αγαπάμε το χώμα που μας έθρεψε…
Δεν μας αξίζει να θάβουν τα όνειρά μας και το μέλλον των παιδιών μας, αυτοί που δεν έριξαν μια στάλα ιδρώτα για να καρπίσουν τα χωράφια μας…
Δεν μας αξίζει να κάνουν τα παιδιά μας «όργανα με στολή», για να χτυπούν τα τίμια πρόσωπα των παππούδων τους…
Δεν μας αξίζει να ζούμε χωρίς τον κότσυφα στα δέντρα, χωρίς λιβάδια και νερά, χωρίς τη δημοσιά για τους διαβάτες, χωρίς εγγόνια στην αυλή…
Ποιοι είναι αυτοί που τους αφήνετε να πάρουν την τελευταία ανάσα μας;;
Δεν μας έμεινε τίποτε πια δικό μας. Όλα τα πήρατε! Σπίτια, δουλειές, παιδιά, τον καθαρό αέρα, το γέλιο, τα πουλιά…
Ένα κορμί μονάχα μας απόμεινε…
Χτυπάτε το κι αυτό!
Και θάψτε το βαθειά!
Στο χώμα που αγαπάμε, για να γενούμε λίπασμα και ρίζα ενός καιρού που δεν αντέχει την αλήθεια και το ψέμα του χαμού…
#Καλαμιά 26 Μαΐου 2023
Άγριο ξύλο, συλλήψεις, λιποθυμίες και σπασμένα χέρια των κατοίκων από τα ΜΑΤ.
750 στρέμματα γης για να βάλει φωτοβολταϊκά η kiffer.
Ολυμπία Τσικαρδάνη
Φιλολόγος
