Το αύριο του σήμερα

ΛΕΩΝΙΔΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ Μsc.

Έχοντας διανύσει τον πρώτο μήνα της πρωτοφανούς υγειονομικής κρίσης, χρήσιμη θα ήταν μια προσπάθεια ιχνηλάτησης του αύριο κάτω από το πρίσμα του σήμερα, εξετάζοντας ταυτόχρονα και ποιοι μύθοι έχουν καταρριφθεί έως τώρα.

Θα ξεκινήσω με τους μύθους, μιας και ο λαός μας αρέσκεται από αυτούς.

ΜΥΘΟΣ 1^ος: <<Ο ελληνικός λαός δεν πειθαρχεί, ενώ οι κυβερνήσεις του είναι αναξιόπιστες>>. Άπαντες στο εξωτερικό εγκωμιάζουν την κυβέρνηση και τον λαό για την έγκαιρη λήψη- εφαρμογή μέτρων αντιμετώπισης της πανδημίας.

ΜΥΘΟΣ 2^ος: <<Δεν έχουμε δημόσιο σύστημα υγείας αξιόπιστο>>. Η ανταπόκριση του συστήματος, παρά τις όποιες μακροχρόνιες ελλείψεις, είναι παραδειγματική.

ΜΥΘΟΣ 3^ος:<< Η  Νέα Δημοκρατία δεν νοιάζεται για τους πολλούς>>. Όσα μέτρα οικονομικής και άλλης φύσεως  έχουν εξαγγελθεί, στα πλαίσια πάντα των οικονομικών δυνατοτήτων της χώρας, αναδεικνύουν δύο από τις βασικές αρχές του φιλελευθερισμού (πολιτικού και οικονομικού):την προστασία της ανθρώπινης ζωής που υπερτερεί της οικονομίας και το δίχτυ οικονομικής προστασίας που ενεργοποιείται άμεσα και απλώνεται σε όλο και περισσότερους πολίτες που το έχουν ανάγκη. Η δεύτερη όμως δεν μπορεί να γίνεται άκριτα, γιατί προϋπόθεση για να υπερασπιστείς τα παραπάνω είναι να έχεις και σήμερα και αύριο. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ο <<Καλός Σαμαρείτης>>  έμεινε στην ιστορία ως <<Καλός>> όχι μόνο γιατί ήθελε να βοηθήσει αλλά και γιατί μπορούσε.

ΜΥΘΟΣ 4^ος:<< Η ψηφιοποίηση του δημοσίου είναι επιστημονική φαντασία>>. Μέσα σε λίγες εβδομάδες περάσαμε από αναλογικές μεθόδους στην ψηφιακή εξυπηρέτηση, κερδίζοντας έτσι ένα στοίχημα δεκαετιών.

Ας προσπαθήσουμε τώρα να ιχνηλατήσουμε το αύριο με βάση τις προβλεπόμενες συνέπειες του σήμερα.

1ο ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: οι πρώτες εκτιμήσεις αναφέρουν σημαντικότατη πτώση  .

2ο ΥΦΕΣΗ: ουδείς δεν αμφισβητεί ότι θα μας χτυπήσει με ένταση την πόρτα.

3o ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ: η επονομαζόμενη ατμομηχανή της ελληνικής οικονομίας θα δεχτεί ισχυρότατες   σεισμικές δονήσεις με άμεσες συνέπειες σε όλους τους οικονομικούς δείκτες και στην πραγματική οικονομία.

Τι θα πρέπει λοιπόν να κάνουμε για να ετοιμαστούμε για την επόμενη μέρα και πώς θα ξεκινήσει  η επανάκαμψη της οικονομίας;

Έχοντας υπ΄ όψιν ότι στην οικονομία(όπως και στην πολιτική) τα μαθηματικά δεν επιβεβαιώνονται απόλυτα, θα αναφέρω τρείς πρωταρχικές σκέψεις:

1^ο: Η οικονομική ευρωστία της Ευρώπης ,που προέρχεται από την δύναμη της ελεύθερης αγοράς  , είναι σε θέση να αντιμετωπίσει, βραχυχρόνια τουλάχιστον, την διαμορφωθείσα κατάσταση(ήδη η Ευρωπαϊκή Ένωση έκανε το πρώτο βήμα με τη έγκριση πακέτου ύψους 540 δις ευρώ και απαιτούνται και άλλα). Ένα όμως από τα στοιχήματα  για την χώρα θα είναι να αντισταθεί στην  μονιμοποίηση  των έκτακτων οικονομικών μέτρων που λαμβάνει επιπλέον η ίδια, τα οποία   πρέπει να μείνουν έκτακτα και να μην μετατραπούν σε μόνιμα (ως είθισται κατά την προσφιλή συνήθεια μας:  <<ουδέν μονιμότερον του προσωρινού>>) .Γιατί τότε υφίσταται ο κίνδυνος το σημερινό οικονομικό πρόβλημα να καταστεί μεγαλύτερο με την διολίσθηση στον άκριτο κρατικό παρεμβατισμό. Ας μην λησμονούμε ότι εξαιτίας των υπέρογκων δημόσιων δαπανών πληρώσαμε ως χώρα ένα δυσβάστακτο τίμημα για μια ολόκληρη δεκαετία.

2^ο:Οι επιχειρήσεις για μια ακόμη φορά θα χρειαστούν ρευστότητα, και επειδή το ελληνικό <<λεφτόδεντρο>> δεν έχει σε κανένα μέρος της χώρας μας ακόμη φυτρώσει, η πρώτη μέριμνα επιβάλλεται να είναι  μια νέα μείωση των φόρων  αρχής γενομένης από την προκαταβολή φόρου. Η δεύτερη μέριμνα αφορά τα χαμηλότοκα δάνεια, αξιοποιώντας έτσι τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά κονδύλια και εργαλεία.

3^ο:Ο τουρισμός αυτό το καλοκαίρι, μην συνεισφέροντας τα αναμενόμενα έσοδα  και με μειωμένη την τουριστική  σεζόν, ίσως δώσει το έναυσμα για νέες δραστηριότητες. Αξίζει όμως και σίγουρα μπορούμε να περιορίσουμε τις απώλειες. Αν συνεχίσουμε να τηρούμε τις προβλεπόμενες οδηγίες των επιστημόνων, θα αποκτήσουμε ένα συγκριτικό πλεονέκτημα:  του υγιούς τουριστικού προορισμού. Έτσι η ζήτηση θα είναι ενεργή. Αρκεί να αφήσουμε την μοιρολατρία και να αναζητήσουμε αξιόπιστους τρόπους ελέγχου στις πύλες εισόδου της χώρας και την ασφαλή υγειονομική ενσωμάτωση των τουριστών στη νέα πραγματικότητα.

Η ιστορία μας ως λαού, που έχει περάσει και χειρότερα, μάς διδάσκει ότι τα καταφέρνουμε και μάλιστα καλά, όταν ορθολογικοποιούμε  τις αντιδράσεις μας απέναντι στον κίνδυνο, αναδεικνύουμε  το φιλότιμο και το ενδιαφέρον για  το πλησίον (που ως λαός μάς χαρακτηρίζει) και παραμερίζουμε   τις μικροκομματικές σκοπιμότητες.

Χρειαζόμαστε όσο ποτέ, στα λεγόμενα μεταπολιτευτικά χρόνια ,και εμείς ως λαός αλλά και η ίδια η Ευρώπη μια οικουμενική πολιτική συνείδηση.