Ο Θεραπευτής των ανθρώπων!
-Σε εκείνα τα δύσκολα σκοτεινά μεταπολεμικά φτωχά χρόνια σε μια μικρή πόλη ζούσε ένας άνθρωπος που είχε το χάρισμα να θεραπεύει κάθε αρρώστια με ένα άγγιγμα μόνο!
-Είχε το Θείο χάρισμα, ποτέ δεν το εκμεταλλεύτηκε παρά την κακή οικονομική κατάσταση του, θεράπευε πάντα τους ανθρώπους αρνούμενος επίμονα να πάρει το φιλοδώρημα που του προσέφεραν.
-Ταξίδεψε σε πόλεις και χωριά, σε φτωχές και πλούσιες συνοικίες περπάτησε ασταμάτητα, πείνασε δίψασε, πέρασε μπόρες και κακουχίες μα δεν το έβαλε κάτω συνέχιζε αφοσιωμένος το αέναο ταξίδι με μοναδικό σκοπό να θεραπεύει άρρωστους ανθρώπους.
-Οι γιατροί δεν το είδαν με καλό μάτι, θεώρησαν ότι τους κλέβει την δουλειά και τον κατήγγειλαν στην δικαιοσύνη, η μεγάλη μέρα έφτασε, στην δικαστική αίθουσα επικρατούσε το αδιαχώρητο δεκάδες εκατοντάδες θεραπευμένοι έσπευσαν να τον στηρίξουν.
-Ο Θεραπευτής στάθηκε στο εδώλιο του κατηγορουμένου και κοίταξε στα χέρια τον εισαγγελέα, διαπίστωσε ένα ελάττωμα στο αριστερό του χέρι, μια αναπηρία εκ γεννηθείς, τον πλησίασε τον άγγιξε και είπε: «Να γίνεις καλά, ελπίζω να ξανασυναντηθούμε εκεί που ορίζει το Θείο θέλημα», η αναπηρία χάθηκε, το αριστερό του χέρι έγινε όμοιο με το δεξί και μπορούσε πλέον να κάνει όλες τις κινήσεις που επιθυμούσε.
-Ο εισαγγελέας στην αγόρευση του είπε: «Προτείνω να δικάσουμε αυτόν τον άνθρωπο, αν και στο μέλλον θα έρθει η μέρα που θα μας κρίνει ο Θεός και θα μας ρωτήσει γιατί δικάσαμε το όγδοο θαύμα του!… βέβαια, εμείς δεν θα έχουμε απάντηση να του δώσουμε».
-Μετά από πολλά χρόνια ο Θεραπευτής συναντήθηκε με τον εισαγγελέα στον άλλο κόσμο, εκεί ο εισαγγελέας τον ρώτησε πως πέρασε στην φυλακή; ο Θεραπευτής απάντησε: «Στην φυλακή θεράπευσα πολλούς ανθρώπους, αν δεν δικαζόμουν δεν θα είχα την ευκαιρία να το κάνω»!.-
Κεντρική ιδέα: Όλα γίνονται για κάποιον σκοπό!
Σπύρος Α. Ηλιάδης
