Τρεις σύντομες ιστορίες και μία συμβουλή

Του Τάσου Βακφάρη*

 

Το κενό έχει μονοπάτια, δίχτυα ασφαλείας και εξόδους κινδύνου.

Αρκεί εσύ να ανάψεις το φως. Εσύ μη μένεις στη σκιά.

Η Κατερίνα, μια στρουμπουλή κοπέλα ξυπνούσε κάθε πρωί στις εφτά για να πάει στη δουλειά. Σηκωνόταν το ίδιο άκεφη και αγέλαστη όλες τις μέρες της εβδομάδας. Χτένιζε τα άγρια και απεριποίητα μαλλιά της σαν εργάτης που εκμεταλλεύεται τη γη άκομψα και άγαρμπα. Έπαιρνε το πρωινό της και έφευγε. Στη δουλειά της κατάπινε το ένα, κατάπινε το άλλο, έτρωγε τον εαυτό της σαν σαράκι και σχολούσε. Έπειτα στη μοναξιά του σπιτιού της φρόντιζε να καταπίνει και να θρέφει το αδηφάγο τέρας μέσα της, που τη μεγάλωνε ολοένα και περισσότερο.!

Ο Άκης ένας άνδρας σαράντα ετών έδινε ραντεβού κάθε πρωί και κάθε απόγευμα στην παραλία με την τύχη του. Έφτιαχνε τα μαλλιά του όπως φανταζόταν, φορούσε το αγαπημένο του άρωμα και σαν πορτραίτο στηνόταν στο παγκάκι. Είχε γεννηθεί τυφλός, πάραυτα με επιμονή και υπομονή έβλεπε κάθε μέρα την ανατολή και τη δύση του ηλίου. Ο Άκης κατάφερνε να αισθανθεί την αναλογία των χρωμάτων του ουρανού με πίστη και αφοσίωση στα όνειρα του. Δεν επέτρεπε στο σκοτάδι να βασιλέψει.

Η Μαρίκα, μια εξηντάχρονη χήρα με όμορφα γαλαζοπράσινα εκφραστικά μάτια, έζησε τη ζωή της όπως αυτή της επέβαλλε. Δύσκολα χρόνια τη βασάνισαν και μεγάλωναν την ανάγκη μέσα της για ένα παιδί που δεν ερχότανε ποτέ. Αποχαιρέτησε το σύζυγο με λίγα γαρύφαλλα και με μια μόνιμη μαύρη φορεσιά. Τώρα τριγυρνά αλαφιασμένη και με μια περίεργη όψη στη ματιά της. Κρατάει αγκαλιά το μωρό της, το ταίζει, το φροντίζει και το νταχταρίζει. Πάνω από όλα όμως το κοιτά και του χαμογελά. Την κάνει χαρούμενη, και αυτό το άτιμο σαν πλαστική κούκλα που δεν πήρε ποτέ σάρκα και οστά, στέκεται ακίνητο και δεν επιστρέφει τα χάδια.

** Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται με ένα μεγάλο και ανεξερεύνητο κενό. Το γεμίζουν όπως αυτοί νομίζουν καλύτερα, άλλοτε πρόχειρα, άλλοτε αναγκαστικά και άλλοτε μοιραία. Το κενό αυτό όμως έχει μονοπάτια, δίχτυα ασφαλείας και εξόδους κινδύνου. Αρκεί εσύ να ανάψεις το φως. Εσύ μη μένεις στη σκιά. Καλλιέργησε το και γίνε ο καλύτερος φίλος του.
ΤΟ ΚΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΟ.

Πέμπτη 30-08-2018

* Ο Τάσος Βακφάρης γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Φλώρινα την άνοιξη του 1984. Εργάζεται ως αναπληρωτής σε σχολεία γενικής και ειδικής αγωγής με εξατομικευμένα προγράμματα υποστήριξης και φροντίδας παιδιών με ειδικές ανάγκες. Τα τελευταία χρόνια ζει μόνιμα και δραστηριοποιείται στη Θεσσαλονίκη.