Μήπως ο συμβιβασμός είναι λάθος;

Γράφει ο Γιάννης Ξηντάρας,
Ψυχολόγος – Σύμβουλος Γάμου

Είναι συχνό το φαινόμενο να εμμένουμε σε μία κατάσταση, σε μία σχέση παρ’ όλο που βλέπουμε ότι τελικά δεν μας ταιριάζει. Υπάρχουν τόσα αδιέξοδα, βλέπουμε ότι δεν προχωράμε, δεν εξελισσόμαστε σαν άνθρωποι και επιμένουμε να προσπαθούμε και έτσι περνούν τα χρόνια και τελικά το μόνο που έχουμε καταφέρει είναι να έχουμε χάσει τον χρόνο μας.

Προσπαθώντας να  «συντηρήσουμε» κάτι που στην πραγματικότητα έχει τελειώσει μας οδηγεί στο να είμαστε δυστυχισμένοι, απεγνωσμένοι και εγκλωβισμένοι σε κάτι που δεν έχει πρόοδο.

Συνεχίζουμε μία σχέση που δεν μας ταιριάζει μόνο και μόνο επειδή νιώθουμε ανήμποροι να τη διακόψουμε. Είμαστε προσκολλημένοι στο συνηθισμένο, στο σίγουρο, σε αυτό που έχουμε δοκιμάσει και φοβόμαστε να ανοίξουμε τα μάτια μας σε κάτι διαφορετικό που ίσως να μας κάνει περισσότερο ευτυχισμένους. Επιμένουμε σε μία σχέση χωρίς να κερδίζουμε κάτι από αυτή, χωρίς να έχει κάποιο νόημα, χωρίς να υπάρχει αγάπη, σεβασμός, σωστή επικοινωνία. Δεν υπάρχει σεβασμός όχι μόνο προς το σύντροφο αλλά και προς το άτομό μας. Συμβιβαζόμαστε και τα όνειρά μας, οι στόχοι μας απλά εξανεμίζονται, επειδή έτσι πρέπει, επειδή έτσι δείχνουμε στον άλλον ότι τον αγαπάμε, επειδή αλλάζουμε για τον άλλον για να είναι ευτυχισμένος-χαρούμενος ο άλλος… Που πήγαν οι δικές μας ανάγκες; Μήπως συμβιβαστήκαμε για να αρέσουμε στον άλλον; Μήπως αλλάξαμε τον εαυτό μας για τον άλλον;

Μέσα σε μία σχέση είναι λογικό μετά από αρκετό καιρό να έρχεται η ρουτίνα. Η καθημερινότητα είναι απόλυτα φυσιολογικό να φθείρει μία σχέση. Το πρόβλημα είναι όμως όταν μένουμε σε μία σχέση που μόνο ζητάει, έχει υποχρεώσεις και παύει να υπάρχει ο σεβασμός προς τον εαυτό μας. Εν ολίγοις όταν χάνουμε την αξιοπρέπειά μας.

Η σχέση είναι ωραία όταν μαθαίνουμε πράγματα από αυτή, όταν εξελισσόμαστε μέσα σε αυτήν και δεν καταπιεζόμαστε για να γίνουμε αρεστοί από τον σύντροφο. Ο φόβος όμως μας κρατάει δεσμευμένους και μας ακινητοποιεί.  Θεωρούμε ότι η όλη κατάσταση θα αλλάξει, πως είναι μία κρίση που περνάνε όλα τα ζευγάρια και πως ο χρόνος θα βελτιώσει τη σχέση.

Πόσο μάταιο είναι αυτό που κάνουμε; Μάλλον χάνουμε πολύτιμο χρόνο… Δεν είπα σε κάθε δυσκολία να τα παρατάμε αλλά αν έχουμε προσπαθήσει τόσο για κάτι και απλά δε διορθώνεται θα ήταν καλύτερο να το αφήσουμε και να ζήσουμε τη ζωή μας διαφορετικά. Η ζωή είναι τόσο μικρή που πρέπει να επιλέγουμε πως θα τη ζήσουμε. Να θυμόμαστε πάντα αυτό: Η ουσία δεν είναι να αλλάξουμε τον εαυτό μας, η ουσία είναι να κρατήσουμε τα ιδιαίτερα στοιχεία του χαρακτήρα μας γιατί αυτά είναι που μας κάνουν ξεχωριστούς! Αν παρατηρήσουμε ότι αλλοιώνονται αυτά τα χαρακτηριστικά, μάλλον αρχίζουμε να συμβιβαζόμαστε και πιεζόμαστε σε κάτι που μάλλον δε θα μας ταιριάξει.  Αν συμβεί κάτι τέτοιο μάλλον πρέπει να κάνουμε μία αναθεώρηση.

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Σύμβουλος Γάμου στην Αγία Παρασκευή, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.