Ω μείνε χρόνια, χρόνια ατέλειωτα μέσα μου…
Ήμασταν καταθλιμμένοι, όταν πήραμε το δρόμο για τους Εμμαούς. Και καθώς προχωρούσαμε, μπήκε στη συντροφιά των δυο μας ένας ξένος. Δεν τον αναγνωρίσαμε. Σ’ όλο το δρόμο όμως, καθώς τον ακούγαμε, νιώθαμε να μας γλυκαίνουν τα λόγια ...