Η δική μας Ιθάκη

Ως μαθητής του δημοτικού σχολείου, στη Μυθολογία, διδάχτηκα τις περιπέτειες που πέρασε ο Οδυσσέας μέχρι να φτάσει στην Ιθάκη και τους άθλους του Ηρακλή.  Στο παιδικό μυαλό μου οι δύο αυτοί ήρωες είχαν ταυτιστεί και κάθε νέα περιπέτεια του Οδυσσέα ήταν ένας άθλος (Κύκλωπας, Σειρήνες, Κίρκη).

Αργότερα, διδάχτηκα την Οδύσσεια από αρχαίο κείμενο έχοντας καθηγητή τον κ. Περικλή Οικονόμου. Αυτός ο χαρισματικός εκπαιδευτικός κατάφερε να μας μεταδώσει το συναίσθημα της αγωνίας, της νοσταλγίας, της επιμονής και κυρίως να μεταφέρει στα νέα παιδιά το εξής σημαντικό μήνυμα: Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να βρει τη δικιά του Ιθάκη αν το πιστέψει και παλέψει για να φτάσει στο σκοπό του.

Διαβάζοντας το ποίημα του Καβάφη “Ιθάκη” ένιωσα την ανάγκη να κάνω τη δική μου ελεύθερη ανάλυση (ας με συγχωρήσουν φιλόλογοι και αναλυτές).

Το ποίημα αναφέρεται σε δεύτερο πρόσωπο και μας αγγίζει άμεσα σαν να στοχεύει εμάς.

“Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη

να εύχεσαι να’ ναι μακρύς ο δρόμος”

Εμείς οι νεφροπαθείς έχουμε τη δική μας Ιθάκη. Κάθε εβδομάδα κάνουμε τρία ταξίδια ή τρεις περιπλανήσεις. Δύο ταξίδια σαράντα οχτώ ωρών και ένα εβδομήντα ωρών. Μόλις ολοκληρωθεί το ένα (συνεδρία), ετοιμαζόμαστε για το επόμενο. Δεν ψάχνουμε την Ιθάκη, ξέρουμε και τον δρόμο και τον προορισμό, δηλαδή την Ιθάκη μας, που είναι η μονάδα νεφρού που υπαγόμαστε. Παρόμοιες αγωνίες έχουν όσοι κάνουν περιτοναϊκή κάθαρση και οι μεταμοσχευμένοι.

Η συνεχόμενη αυτή περιήγηση δε θέλουμε να τελειώσει, ευελπιστούμε ότι θα συνεχίζεται και θα διαρκέσει όσο γίνεται περισσότερο, μια και υπάρχει η ελπίδα της μεταμόσχευσης, μιας ποιοτικότερης ζωής.

“γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις”

Στο συνεχόμενο ταξίδι μας δεχόμαστε πολλά μηνύματα με πρώτο ότι η υγεία είναι το πολυτιμότερο αγαθό. Συνήθως, αυτό το αγνοούμε όσο είμαστε νέοι και υγιείς, θεωρούμε την υγεία δεδομένη. Εμείς, οι νεφροπαθείς, το έχουμε νιώσει και καλό θα είναι να το μεταφέρουμε στους συνανθρώπους μας, για να κάνουν σωστή ιεράρχηση των προτιμήσεων τους.

Θεωρώ ότι η αιμοκάθαρση είναι ΔΩΡΟ ΖΩΗΣ αφού μας κρατά στη ζωή. Στο ΑΧΕΠΑ γνώρισα την Ερμιόνη που ήταν τριάντα πέντε χρόνια νεφροπαθής και μου μετέφερε τη θετική της σκέψη.

“αλλά μη βιάζεις το ταξίδι διόλου

καλύτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει

και γερός πια να αράξω στο νησί”

Η ζωή έχει τις ομορφιές και τις μικροχαρές της που μπορούμε να τις γευτούμε χωρίς να βιαζόμαστε. Η χαρά της γνώσης και της δημιουργίας δεν έχει όρια. Ξεκινάει από κάτι απλό όπως να ψήσεις έναν καλό καφέ και να πεις “τον πέτυχα”, να χαμογελάσεις… μέχρι να ανακοινώσει ο φίλος σου “κέρδισα στο τζόκερ”. Μόνο και μόνο που ζούμε καθημερινά κοσμοϊστορικά γεγονότα αξίζει να είμαστε στο πλοίο για την Ιθάκη και να παλεύουμε με τα όπλα μας: εγκράτεια (δίαιτα), ελπίδα, χαμόγελο.

Ηλιάδης K. Παύλος

Αιμοκαθαρόμενος