Ο μεγάλος αδελφός

Σε ένα μικρό χωριό πριν αρκετά χρόνια ζούσε ένας γέροντας καλόκαρδος Παπάς με τους δυο γιους, ο μεγάλος ήταν συνετός και οικονομικός, πάλευε να πολλαπλασιάσει την μικρή περιουσία του πατέρα, ξόδευε ελάχιστα και αγωνιούσε πάντα να κρατά σε τάξη τα οικονομικά, ο μικρός ήταν κακομαθημένος ξόδευε αλόγιστα και σπαταλούσε χωρίς μέτρο ότι είχε στην τσέπη του, ο πατέρας βλέποντας την κατάσταση ανησυχούσε υπερβολικά προσπάθησε πολλές φορές να τον συνετίσει μα δεν τα κατάφερε, ο μικρός παρέμενε αθεράπευτα σπάταλος και επιπόλαιος.

Η αλήθεια είναι ότι ήταν «έξυπνος», εξυπνότερος από τον μεγάλο αλλά είχε το κουσούρι να ξοδεύει αλόγιστα, ο πατέρας σκέφτηκε να του μεταβίβαζε νωρίς την περιουσία που του αντιστοιχεί έτσι θα γινόταν εγκρατής θα την υπολόγισε διότι θα ήταν δική του, ο νεαρός όμως συνέχισε το ίδιο βιολί ξόδευε σπαταλούσε και σε λίγα χρόνια έχασε τα πάντα.

Ο πατέρας βλέποντας ότι η προσπάθεια του δεν έφερε αποτέλεσμα από την στεναχώρια πέθανε, λίγο πριν άφησε μια ιδιόχειρη σύντομη διαθήκη προκειμένου να διασφαλίσει τον μεγάλο γιο του, η διαθήκη έγραφε: «Σπίτι Χωράφια και Χρήματα στον μεγαλύτερο γιο μου».

Την ίδια μέρα την ώρα που προσκυνούσαν τον συχωρεμένο συγγενείς και φίλοι βρήκε την διαθήκη ο μικρότερος γιος μόλις την διάβασε κατάλαβε ότι έχασε τα πάντα, με μεγάλη προσοχή και επιμέλεια πρόσθεσε μπροστά την λέξη «Όχι» έτσι η διαθήκη μεταμορφώθηκε σε:  «Όχι Σπίτι Χωράφια και Χρήματα στον μεγαλύτερο γιο μου».

Ο μικρός γιος δεν τίμησε το θέλημα του πατέρα και εξαπάτησε τον μεγάλο αδελφό, ο μεγάλος αδελφός δεν έμαθε ποτέ την αλήθεια δεν έμαθε τι πραγματικά έγραφε η διαθήκη…τον έχω δει να επισκέπτεται τακτικά το κοιμητήριο να ανάβει κερί με σπαραγμό καρδιάς και με αβάστακτο πόνο ψυχής να λέει:

«Τίποτα δεν άλλαξε πατέρα

μόνο εσύ που δεν είσαι κοντά μου.

Τίποτα δεν έσβησε

φτάνει που είμαι εγώ εδώ

σε σκέπτομαι σ’ νοσταλγώ

θέλω να είμαι συνεχώς κοντά σου.

Όλους τους θησαυρούς του κόσμου

κι αν μου χάριζαν 

δεν θα τους αντάλλασσα ποτέ με σένα

εσύ ήσουν ο πιο ακριβός!

Δεν θέλω ούτε τη γη ολόκληρη

ούτε τον ουρανό με τ’ άστρα

εσένα θέλω μόνο,

εσύ ήσουν κάτι παραπάνω από όλα αυτά!

Δεν μου άφησες τίποτα από όσα περίμενα

μου άφησες όμως αξίες και αρχές

που με αυτές μπορώ να πορευτώ στην ζωή

χωρίς την ανάγκη των χρημάτων».

Σπύρος Α. Ηλιάδης

Δημοσιογράφος.

Εκδότης ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ.

τ. Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος

TV ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

• Πριν γράψω την ιστορία την διηγήθηκα σε τρεις φίλους όλοι πίστεψαν ότι είναι αληθινή, ίσως και να είναι πολλές φορές η πένα του «παραμυθά» είναι πολύ κοντά στην αλήθεια!