Προς την φάτνη
Του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Σωτηρίου Παρδάλη,
εφημερίου Ι. Ν. Αγίου Νικολάου Φλωρίνης
Όταν κάποιος σκέπτεται αυτό το μέγα μυστήριο της ενανθρωπήσεως του Θεού, εις το πρόσωπο του Κυρίου Ιησού, δεν μπορεί να χωρέσει ο νους του, το μέγεθος της αγάπης του Θεού προς το ανθρώπινο γένος. Το πεπερασμένο μυαλό κάθε ανθρώπου, φυσικό είναι, να μη μπορεί να χωρέσει το μέγεθος αυτής της μεγάλης αγάπης του Θεού όπως την καταγράφει στο Ευαγγέλιό του ο Ιωάννης: «Ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον Υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απώληται, άλλ’ έχει ζωή αιώνιον.»(Ιωάν.3,16), παρά μόνο δια της πίστεως. Και όταν προχωρήσει ακόμη περισσότερο και σκέπτεται ότι γεννήθηκε σαν άνθρωπος από την Παρθένο Μαρία, σε μια σπηλιά, χωρίς τα στοιχειώδη, χωρίς την παραμικρή άνεση του πιο φτωχού και άσημου ανθρώπου, τότε θαυμάζει το μεγαλείο της ταπεινώσεως, το ασύλληπτο και αδιανόητο δια την ανθρώπινη διάνοια και τα ανθρώπινα δεδομένα. Γι’ αυτό ψάλλει μαζί με τον υμνωδό: Μυστήριον ξένον, ορώ και παράδοξον. Ουρανόν το σπήλαιον, θρόνον χερουβικόν την Παρθένον, την φάτνην χωρίον, εν ω ανεκλήθη ο αχώρητος, Χριστός ο Θεός. Ον ανυμνούντες μεγαλύνομεν» (θ΄ωδή)
Το υπερφυσικό αυτό ιστορικό γεγονός, που ομολογουμένως άλλαξε την ροή της ιστορίας, όπως μας πληροφορούν τα ιερά κείμενα, δεν τον αντιλήφθησαν όχι μόνο οι λαϊκές μάζες , αλλ΄ ούτε και η συντριπτική πλειοψηφία των σοφών και των αξιωματούχων της εποχής εκείνης, για να χαρούν την επικείμενη ευλογία του Θεού.
Το αντιλήφθηκαν ο κόσμος των Αγγέλων και πανηγύρισε ψάλλοντας το «δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη» (Λουκ. 2,14)και το ανακοίνωσαν στους απλοϊκούς βοσκούς «ότι ετέχθη υμίν σήμερον σωτήρ, ός εστί Χριστός Κύριος.» Λουκ.2,11). Το μεγάλο και ευχάριστο αυτό μήνυμα άκουσαν πρώτοι οι ποιμένες, που ζούσαν με την προσμονή και την ελπίδα του ερχομού του Λυτρωτή Χριστού, κάνοντας πιστά το καθημερινό τους καθήκον.
Το αντιλήφθηκαν και οι τρεις σοφοί της εποχής εκείνης, τους οποίους οι άνθρωποι τους ονόμαζαν Μάγους, για την μεγάλη των σοφία, και άρχισαν ένα κοπιαστικό ταξίδι και αξιώθηκαν να προσκυνήσουν το «Παιδίον» προσφέροντες ό, τι πολύτιμο διέθεταν οι πλούσιοι και δοξασμένοι της εποχής των.
Οι άλλοι Βηθλεεμίτες , αλλά και όλοι οι άλλοι άνθρωποι της γης , δυστυχώς, «εκοιμώντο» , όπως είχε πει ο Σωκράτης για τους Αθηναίους. Ευτυχώς όμως ήρθε ο Θεάνθρωπος Ιησούς και θα μπορούν να «ξυπνήσουν» όσοι είναι καλοπροαίρετοι και επιθυμούν να ακούσουν το σωτήριο κήρυγμά Του.
Μια μερίδα ανθρώπων και τότε και τώρα, περιφρόνησε και περιφρονεί το κήρυγμα του Θείου Βρέφους, γιατί ήταν και είναι θεληματικά πωρωμένοι, επειδή έκαναν και κάνουν κακή χρήση του Θεόδοτου «αυτεξουσίου» και της ελευθερίας, που τους χάρισε ο Θεός και δεν μπορούν εύκολα να πιστέψουν ότι «ο Θεός επί της γης ώφθη και τοις ανθρώποις συνανεστράφη» (Βαρούχ 3,38) και συνεχίζουν τον ύπνο της αμαρτίας και πιστεύουν ότι είναι μόνο «σάρκα». Αυτή η μερίδα δρα και κινείται με τις λανθασμένες επιταγές της, που είναι σεβαστές και ο Θεός μόνο μπορεί να τους ελεήσει και να τους κρίνει τελικά.
Υπάρχει βεβαίως και το «μικρόν ποίμνιον», που αγωνίζεται για την κάθαρσή του και την δόξα του Νηπίου Χριστού. Όπως ο Χριστός, που γεννήθηκε στον ακάθαρτο στάβλο της Βηθλεέμ και ο στάβλος δεν παρέμεινε ακάθαρτος. Έτσι και οι πιστοί χριστιανοί, αυτή η μικρή μερίδα το στάβλο της δικής τους καρδιάς τον καθαρίζουν από τις αμαρτίες με το μυστήριο της ιεράς εξομολογήσεως. Και όπως ο Χριστός μεταρρύθμισε το στάβλο σε παλάτι, όπως όμορφα περιγράφεται σ’ έναν ύμνο της παραμονής των Χρστουγέννων: «Τερπνόν παλάτιον το σπήλαιον τη Βασιλίδι εδείκνυτο. Χριστός γεννάται, την πεσούσαν αναστήσω εικόνα» Με απλά λόγια; Σε ευχάριστο παλάτι μεταμορφώθηκε το σπήλαιο από τον βασιλιά Χριστό. Χριστός γεννάται, για να αναστήσει την προηγουμένως πεσούσα εικόνα του ανθρώπου. Έτσι και ο πιστός χριστιανός, το «μικρόν ποίμνιον», με τη συμμετοχή του συνειδητά στα μυστήρια της Εκκλησίας και τηρώντας τους κανόνες της μετατρέπει την καρδιά του σε παλάτι και κατοικεί μέσα του ο Παντάναξ Θεός.
Ας οδηγήσουμε τα βήματά μας, τα φετινά Χριστούγεννα προς την φάτνη, κάνοντας πράξη αυτό που έκαναν οι ποιμένες «Διέλθωμεν δη έως Βηθλεέμ και ίδωμεν το ρήμα τούτο το γεγονός»(Λουκ. 2,15)., και ψάλλουμε μαζί με τον υμνωδό : «Δεύτε είδομεν πιστοί που εγεννήθη ο Χριστός…»
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2016
