Κ. Σέλτσας: Οι τρεις άξονες της διαπραγμάτευσης για τον ενεργειακό τομέα

Το καυτό θέμα των ημερών είναι οι εξελίξεις με τη ΔΕΗ. Έχουν ακουστεί τα πάντα από την αντιπολίτευση, αλλά και από μεγάλη μερίδα του αντιπολιτευόμενου Τύπου, που δε χάνουν  την ευκαιρία να κάνουν την αγαπημένη τους ισοπεδωτική κριτική, συσκοτίζοντας ηθελημένα την εικόνα. Αυτή η τακτική είναι πια γνωστό ότι στόχο έχει να αποκρύψει τις ευθύνες τους για τη δεινή θέση της χώρας στις διαπραγματεύσεις, μετά από το φόρτωμα τόσων και τόσων χρεών που προήλθαν από κακοδιαχείριση και κατασπατάληση δεκαετιών.

Παρ΄όλα αυτά, η αλήθεια είναι πως η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου στο οποίο προσέφυγε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν σχετίζεται άμεσα με τη διαπραγμάτευση του ελληνικού προγράμματος, αλλά πατάει σε θεσμικό πλαίσιο εικοσαετίας με το οποίο δεν είχε εναρμονιστεί η χώρα μας. Αυτό που σχετίζεται όμως με τη διαπραγμάτευση είναι η διαχείριση αυτής της αναπόφευκτης κατάστασης. Και εδώ πρέπει να παραδεχτούμε ότι η διαχείριση αυτή είναι ένα δύσκολο εγχείρημα για όλους. Η χρονική συγκυρία δημιουργεί μεγάλη πίεση και οι εταίροι μας δυστυχώς έχουν δείξει ότι προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τις όποιες δυσκολίες αντιμετωπίζει η χώρα μας,  για να προωθήσουν συμφέροντα μεγάλων εταιρειών της εκάστοτε χώρας. Η μάχη που δίνεται είναι σκληρή και ας αναγνωρίσουμε με ειλικρίνεια, ότι στο σχεδιασμό για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας μπαίνουν εμπόδια ισχυρά.

Αναγνωρίζοντας τα παραπάνω οφείλουμε να δούμε όλες τις παραμέτρους και να προσπαθήσουμε να κερδίσουμε τα μεγαλύτερα δυνατά οφέλη για τη χώρα και τον ενεργειακό της τομέα. Οι άξονες πάνω στους οποίους οφείλει να κινηθεί η διαπραγματευτική μας ομάδα είναι οι εξής τρεις:

1. Να παρέχουμε στη ΔΕΗ τη δυνατότητα να λειτουργεί με βιώσιμο τρόπο, συνεχίζοντας να παρέχει υπηρεσίες τεράστιας κοινωνικής σημασίας στους πολίτες της χώρας
2. Το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας για τη ΔΕΗ και τους υποψήφιους επενδυτές να διασφαλίζει την προστασία του περιβάλλοντος και να είναι διαφανές, ώστε να υπάρχει ο έλεγχος από την κοινωνία
3. Να δοθεί στις επιχειρήσεις δημοσίου συμφέροντος, αλλά και στην τοπική αυτοδιοίκηση η δυνατότητα να έχουν ενεργό ρόλο στο μελλοντικό ενεργειακό τοπίο.

Μέχρι στιγμής οι διαπραγματεύσεις έχουν οδηγήσει σε ένα τουλάχιστον καλύτερο δρόμο από αυτόν που είχε προδιαγραφεί με το σχέδιο της μικρής ΔΕΗ από τις προηγούμενες κυβερνήσεις του παλαιού δικομματισμού. Κόντρα στην καταστροφολογία των ημερών, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι οι αρμόδιοι υπουργοί έδωσαν και δίνουν σκληρή μάχη και το δικαίωμα των οργανισμών του ευρύτερου δημοσίου και της τοπικής αυτοδιοίκησης να συμμετέχουν στις επενδύσεις, φαίνεται να έχει εξασφαλιστεί. Το παράδειγμα της παραγωγής ενέργειας από οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης έχει εφαρμοστεί σε προηγμένες χώρες του εξωτερικού όπως η Γερμανία και είναι ελπιδοφόρα τα δείγματα γραφής που έχουμε από εκεί.

Μένει ακόμα πολύς δρόμος και τα αντανακλαστικά όλων πρέπει να είναι οξυμένα. Ειδικά οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών οφείλουν να ακούνε τις τοπικές κοινωνίες, οι οποίες δικαίως αγωνιούν και  έχουν δικαίωμα να συμμετέχουν στις αποφάσεις που τις αφορούν.  Ο ενεργειακός σχεδιασμός μπορεί μεν να διευρύνεται και να εκσυγχρονίζεται, όμως οι αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης οφείλουν να λαμβάνουν υπόψιν τους το συμφέρον της κοινωνίας και του λαού.

* Το άρθρο δημοσιεύτηκε την Κυριακή 2 Απριλίου στην εφημερίδα Documento