Το παιδί σας είναι υπερκινητικό ή απλά ζωηρό;

Γράφει η Θεοφανώ Παγιάντζα,

Εργοθεραπεύτρια OTR/S.I

Πολλοί γονείς συχνά με επισκέπτονται λέγοντας μου: Το παιδί μου είναι υπερκινητικό ή απλά ζωηρό;;;; Έχει υπερβολική κινητικότητα – ενεργητικότητα; τρέχει; χοροπηδά; είναι ανυπόμονο; απαιτητικό; δεν δέχεται κανόνες; δεν παίζει με τα παιχνίδια του; δεν τα ολοκληρώνει; μπορεί να τα καταστρέψει; να τα χάσει; δείχνει να ενεργεί χωρίς να σκέφτεται;

Είναι θέματα που απασχολούν πολλούς γονείς κύρια στην προσχολική ηλικία.

Ποια είναι λοιπόν τα σημάδια που πρέπει να σας υποψιάσουν;

Βάση των διαγνωστικών κριτηρίων που χρησιμοποιούνται διεθνώς και έχουν καθοριστεί από την Αμερικάνικη Ψυχιατρική Εταιρία για το Σύνδρομο της Υπερκινητικότητας – Παρορμητικότητας έχουμε τα εξής:

• Το παιδί κινεί συνέχεια νευρικά τα χέρια ή τα πόδια του ή στριφογυρίζει στη θέση του
• Πηγαινοέρχεται ασταμάτητα
• Δεν κάθεται πολλή ώρα σε μια καρέκλα
• Τρέχει και πηδά χωρίς λόγο και μάλιστα όταν δεν επιτρέπεται
• Συχνά δεν μπορεί να παίζει ήσυχα ή μόνο του
• Μιλά ασταμάτητα
• Είναι ανυπόμονο , διακόπτει συνέχεια τη συζήτηση ή το παιχνίδι και απαντά πριν ολοκληρωθεί η ερώτηση που του κάνουν
• Δεν προσέχει τις λεπτομέρειες
• Δυσκολεύεται να ακολουθήσει ή δεν ακολουθεί καν κανόνες – οδηγίες παιχνιδιού
• Φαίνεται ότι δεν ακούει όταν του μιλούν
• Χάνει συχνά αντικείμενα (μολύβια, παιχνίδια, μπουφάν)
• Δεν συγκεντρώνεται, ξεχνά τις καθημερινές του υποχρεώσεις
• Διασπάται εύκολα η προσοχή του από εξωτερικά ερεθίσματα
• Δυσκολεύεται να περιμένει την σειρά του
• Διακόπτει και ενοχλεί τους άλλους στο σπίτι, στο παιχνίδι
• Δυσκολεύεται να διατηρήσει την προσοχή του συγκεντρωμένη στο παιχνίδι ή την μελέτη αργότερα
• Αποφεύγει καθήκοντα που απαιτούν σταθερή ή διαρκή νοητική εργασία
• Μεταπηδά συχνά από μια δραστηριότητα στην άλλη χωρίς να την ολοκληρώσει
• Έχει δυσκολία να παίξει ήρεμα ή αθόρυβα
• Εμπλέκεται συχνά σε ριψοκίνδυνες δραστηριότητες χωρίς να λάβει υπόψη τις πιθανές συνέπειες
• Έχει ανοργανωσιά στο χώρο – είναι τσαπατσούλης

Όταν λοιπόν παρουσιάζονται τουλάχιστον 6 από τα παραπάνω συμπτώματα για τουλάχιστον 6 μήνες και η γενικότερη συμπεριφορά του δεν συμβαδίζει με την ηλικία του πρέπει να αντιμετωπίσετε την κατάσταση.

Η πρόγνωση εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τρείς σημαντικούς παράγοντες:

1. Την ηλικία έναρξης της αντιμετώπισης
2. Την παρέμβαση στο περιβάλλον του (οικογένεια, σχολείο)
3. Την ύπαρξη και εγκατάσταση στο παιδί δευτερογενών δυσκολιών

Στο ερώτημα: Πως μπορεί μια τέτοια κατάσταση να αντιμετωπισθεί απαντώ:

Όσο πιο άμεση είναι η αντιμετώπιση τόσο καλύτερη η μελλοντική πορεία του παιδιού σας, τα παιδιά παρουσιάζουν βελτίωση και καλή προσαρμογή.

Εσείς σαν γονείς θα χρειαστεί να εκπαιδευτείτε ώστε να μάθετε να βοηθάτε το παιδί σας.

Πρέπει να έχετε προσδοκίες ανάλογες με τις δυνατότητες του παιδιού σας και να έχετε υπόψιν σας ότι το παιδί χρειάζεται την αποδοχή σας, την ενθάρρυνση και τον έπαινο.

Να γνωρίζετε ότι η αντίδραση του παιδιού σας είναι ανεξάρτητη από την θέληση του, να έχετε κατά νου ότι το παιδί σας ξεχνά πολύ γρήγορα τις οδηγίες ή τις απαγορεύσεις σας.