Ο κυνηγός, ο σκύλος και η αλεπού!

Σε μια αγροικία μια νύχτα ακούστηκε το κλάμα ενός μικρού κουταβιού, ήταν ένα μικρό εγκαταλειμμένο κυνηγόσκυλο που ικέτευε για λίγο φαγητό και ζεστασιά…

Ο αγρότης το μάζεψε το φρόντισε το εκπαίδευσε και του έδωσε στέγη και φαγητό.

Τις νύχτες από το διπλανό δασάκι ερχόταν ένα αλεπουδάκι και έπαιζε μαζί του μέχρι τα ξημερώματα… μεγάλωσαν μαζί είχαν γίνει αχώριστοι φίλοι!

Ένα πρωινό ο αγρότης αποφάσισε πως το κυνηγόσκυλο είναι αρκετά μεγάλο για κυνήγι, το πήρε μαζί του και μπήκε στο δάσος εκεί διέκρινε μακριά στο βάθος μια αλεπού σήκωσε το όπλο και την πυροβόλησε, η αλεπού τραυματίστηκε ελαφρά για να γλυτώσει κρύφτηκε σε μια πυκνή βλάστηση.

Ο κυνηγός έστειλε το κυνηγόσκυλο να την πιάσει, ο σκύλος την γνώρισε στην αρχή δίστασε δεν ήξερε τι να κάνει… στο τέλος κυριάρχησε η φύση του έτρεξε και ξετρύπωσε την αλεπού και την έφερε στο αφεντικό του, ο κυνηγός προέταξε το όπλο για να την αποτελειώσει, τότε ο σκύλος σηκώθηκε στα πίσω πόδια και με τα μπροστινά ακούμπησε ελαφρά τον κυνηγό και τον έσπρωξε, ο κυνηγός κατάλαβε ότι ο σκύλος ήθελε να χαρίσει την ζωή στην αλεπού, δίπλωσε το όπλο και συνέχισε τον δρόμο.

Την ίδια νύχτα η αλεπού επισκέφτηκε τον σκύλο, τον ευχαρίστησε και του είπε:

Το ένστικτο δαμάζεται όταν υπερτερεί η φιλία και η καλοσύνη κυριαρχεί όταν η καρδιά είναι γεμάτη αγάπη!

Ηθικό δίδαγμα: Με την εξυπνάδα ικανοποιούμε και τις δύο πλευρές χωρίς να μείνει καμία δυσαρεστημένη.

Σπύρος Α. Ηλιάδης