Μπήκαν λύκοι βγήκαν βελάζοντας!

-Στις αρχές της νέας χιλιετίας σε ένα νησί κάπου στο Αιγαίο υπήρχε ένας Δήμαρχος που απαντούσε μόνο με ένα «ναι» ή «όχι», στο λεξιλόγιο του δεν υπήρχαν οι λέξεις μπορεί, ίσως, θα δούμε. Ξεχώριζε για την κοινωνική και πολιτική προσφορά του ρύθμιζε με δεξιοτεχνία την κάθε λεπτομέρεια και οι πολίτες αισθανόταν ασφαλείς, κυριαρχούσε το δίκαιο δεν υπήρχαν εξαιρέσεις ούτε ευνοούμενοι.

-Από την παράλληλη πλευρά οι Αντιδήμαρχοι «καβάλησαν το καλάμι, μέθυσαν από την εξουσία» και άρχισαν να ονειρεύονται την ηγεσία, ο καθένας θεωρούσε τον εαυτό του καλύτερο και προσπαθούσε να κυριαρχήσει στους άλλους.

-Ο Δήμαρχος έβλεπε με ανησυχία την όλη εξέλιξη, έτσι μια μέρα τους κάλεσε και τους ανέθεσε από μια συγκεκριμένη εργασία, τη φορά αυτή δεν τους στήριξε παρασκηνιακά όπως συνήθιζε πάντα.

-Σε λίγες μέρες τους ξανά κάλεσε και τους ρώτησε τι έκαναν…κανείς μα κανείς δεν διεκπεραίωσε την εργασία, τότε τους είπε: Χωρίς εμένα δεν είστε τίποτα αλλά ούτε εγώ χωρίς εσάς, πρέπει να κρατήσουμε την συνοχή μας να παραμείνουμε δεμένοι και να έχουμε υπομονή, ο χρόνος θα κάνει πραγματικότητα την επιθυμία του καθένα ξεχωριστά! αρκεί να ξέρει να περιμένει, αυτοί που βιάζονται έχουν μικρά καλοκαίρια και ατέλειωτους χειμώνες· στην πολιτική η βιασύνη είναι κακός σύμβουλος.-

Σπύρος Α. Ηλιάδης