Ο Θεός κρύπτεται αποκαλυπτόμενος κι αποκαλύπτεται κρυπτόμενος…
Μ’ αξίωσε ο Θεός να δεχτώ και ν’ ακούσω πριν χρόνια, Χριστούγεννα μέρα, την εξομολόγηση με λυγμούς μιας ψυχής σε μια δύσκολη κι αναπόφευκτη φάση του αγώνα της: “Δε νιώθω το Θεό και νομίζω χάνομαι, Έχω την αίσθηση ότι με αποφεύγει και μου ξεφεύγει.
Άμα δεν Τον ψηλαφώ, δεν Τον πιστεύω. Νομίζω έτσι ότι κυνηγώ μια χίμαιρα…Βρίσκομαι σε σωστό δρόμο ή όχι;
Μου ευχήθηκαν ”παντοτινά Χριστούγεννα” στην ψυχή μου κι εγώ ένιωσα να είμαι άδεια από Χριστό.
Πώς μπορώ να είμαι σίγουρη ότι η πίστη μου και η πορεία μου ως εδώ έχουν περιεχόμενο κι αξίζουν κάθε θυσία μου στο μέλλον;”
Τα ερωτηματικά αυτά νομίζω ότι απασχολούν σε διάφορες περιόδους της πνευματικής ζωής πολλούς ανθρώπους.
Και ιδιαίτερα τις γιορτινές μέρες που οι ευχές και η αναφορά στο όνομα του Κυρίου υποχρεωτικά δημιουργούν προβληματισμό.
Για να μη μας δημιουργούν σύγχυση όλα αυτά, καλά είναι να ξέρουμε ορισμένα πράγματα γύρω από τον αγώνα και την πορεία μας ως χριστιανοί.
Η σχέση μας κατ΄αρχάς με το Χριστό είναι όπως των ερωτευμένων.
Είναι αδύνατο να προχωρήσουμε στην πίστη και να νιώσουμε τη σωτήρια στοργή της Εκκλησίας, αν δεν ερωτευτούμε το Χριστό.
Κι αυτό βέβαια δεν αποκτιέται με συνταγή.
Με την πρώτη συνάντηση της ψυχής μας με το Χριστό γεννιέται ένας σφοδρός έρωτας, μια λατρεία για το πρόσωπό Του μέσα σ΄έναν ιερό ενθουσιασμό, που εκδηλώνεται με θερμές προσευχές και μοναδικά τάματα στην αγάπη Του.
Η αγάπη όμως αυτή δεν κρατάει για πάντα αυτή τη μορφή, γιατί από τότε αρχίζει ένα μυστήριο κρυφτούλι του Θεού με την ερωτευμένη Του ψυχή.
Ένα γλυκό μαρτύριο να κυνηγάς και να ψάχνεις το Θεό, να τον φτάνεις και να τον εγγίζεις και ξαφνικά να σε πιάνει ανησυχία, γιατί διαπιστώνεις ότι μέχρι τώρα λειτουργούσε και η φαντασία σου πολύ στην εικόνα που είχες δημιουργήσει γι΄Αυτόν.
Αρχίζει μια δίψα για το Θεό, που θέλεις ν΄ακούς και να μαθαίνεις όλο και περισσότερα σχετικά μ΄Αυτόν.
Στο άκουσμα του ονόματός Του νιώθεις ένα ιερό ερωτικό σκίρτημα.
Θέλεις να Τον γνωρίσεις βαθύτερα. Κι όσο Τον γνωρίζεις, τόσο και δεν σου φτάνουν όσα κατέχεις γι΄Αυτόν, τόσο και σου κρύβεται.
Δικαιώνεις τότε τον ιερό Αυγουστίνο που λέει: ”Ο Θεός κρύπτεται αποκαλυπτόμενος κι αποκαλύπτεται κρυπτόμενος”.
Δηλαδή, καθώς σου κρύβεται, σου φανερώνεται κιόλας και, καθώς φανερώνεται, σου κρύβεται κιόλας.
Υπάρχει ένα βιβλίο της Π.Δ που λέγεται ”ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ” ( = ωραιότατο τραγούδι) και ερμηνεύει ακριβώς τη σχέση της ψυχής με το Χριστό και την αναζήτησή Του από την ”τετρωμένη από θείο έρωτα καρδία” της.
Είναι λυρικό τραγούδι με διαλογική μορφή και ερωτικό όλο το περιεχόμενο. Περιγράφει τον πόθο δύο αποχωρισμένων εραστών και την επανένωσή τους παρά τα εμπόδια που παρεμβάλλονται.
Και στο δρόμο της ψυχής μέχρι να ενωθεί με το Χριστό παρεμβάλλονται πολλά εμπόδια, που τα αναφέρουμε με επιφύλαξη, γιατί είναι ποικίλα και διαφορετικά για κάθε άνθρωπο.
Πρώτα πρώτα είναι η ”πνευματική ξηρασία”, για την οποία μιλούν οι Πατέρες, και είναι ένας πολύ σοβαρός πειρασμός, γιατί τα βλέπεις όλα γύρω σου άχαρα, χωρίς νόημα, γιατί σ΄εγκατέλειψε και η χάρη του Θεού.
Την αποσύρει παιδαγωγικά ο Θεός από πολύ δυνατές ψυχές, που είναι περήφανες ή που τις ετοιμάζει για σπουδαία αποστολή.
Είναι επίσης και η ακηδία, μια ψυχική κόπωση, που νιώθεις βαριεστημάρα και χασμουριέσαι, όταν ακούς για θρησκευτικά θέματα.
Αυτά βέβαια, αν επιτρέψει ο Θεός, θα τα δούμε σε άλλα κείμενα.
Εκείνο που προέχει για όλους μας σίγουρα τώρα, ιδιαίτερα τις μέρες των Χριστουγέννων, είναι να ζητήσουμε από το Θεό να μας στηρίξει από την αρχή που θα γεννηθεί ο Χριστός μέσα μας μέχρι τέλους, χωρίς να λιποψυχήσουμε στην πορεία μας για τον ουρανό και χωρίς να προδώσουμε τη σχέση μας με τον Κύριο, όσο κι αν μας πολιορκήσει ο πονηρός, όσο κι αν οι γύρω μας μάς θεωρήσουν τρελούς.
Ο Θεός να δώσει.
Αμήν
Χρόνια σας πολλά
Ζιώγα Κατερίνα
