Περὶ «Μακεδονικῆς Ἐκκλησίας….» (!) καὶ ἄλλων «δαιμονίων»
Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Φλωρίνης, Πρεσπῶν καὶ Ἑορδαίας εὑρισκόμενη σὲ ἀπόστασι ἀναπνοῆς ἀπὸ τὴν λεγόμενη «Μακεδονικὴ Ἐκκλησία Σκοπίων», καὶ ἐπειδὴ ὁ τίτλος της, «Πρεσπῶν» καὶ «Ἄνω Μακεδονίας», περιπλέκεται μὲ τὸν «κλεμμένο» γεωγραφικὸ χῶρο τῆς γείτονος, γιαὐτὸ δικαιοῦται νὰ προβῆ σὲ τούτην τὴν δημοσίευσι ἐπὶ τοῦ θέματος. Ἐπὶ πλέον δέ, ἐπειδὴ ἐσχάτως εἶδαν τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος ἀπίθανες εἰδήσεις, ὅτι ἔγινε καὶ διάβημα (!!!) πρὸς τὸ πατριαρχεῖο Βουλγαρίας, τάχα γιὰ νὰ ὑπαχθοῦν ἐκεῖ, σὰν νὰ μὴν ὑπάρχη Πατριαρχεῖο Σερβίας, ἀπὸ ὅπου ξεκόπηκαν, ἢ τέλος τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ὡς ἡ κανονικὴ ἀνωτάτη Ἀρχή μας.
Ὅλα ξεκίνησαν ἀπὸ «τὸ κακὸ αὐγὸ τοῦ κακοῦ κόρακος». Στὸ προκείμενο θέμα ὁ «κακὸς κόραξ» εἶναι ὁ στρατάρχης Γιόσιφ Μπρὸς Τίτο, τὸ δὲ «κακὸ αὐγό» του ἔβγαλε τὴν «Μακεδονία τῶν Σκοπίων». Γιὰ νὰ σταθῆ ὅμως ἕνα κράτος ὡς ὀντότητα χρειάζεται ὅρια, γλῶσσα καὶ ἐκκλησία. Ὅλα αὐτὰ τὰ δισεπίλυτα προβλήματα ἀνέλαβε ὁ Κροάτης «Μεγάλος Σύντροφος» Τίτο καὶ τὰ ἔλυσε σύμφωνα μὲ συνταγὲς καὶ πρακτικὲς τοῦ «Μεγαλειώτατου Συντρόφου» Στάλιν.
Βεβαίως τὸ ὄνειρο καὶ ἡ ὄρεξι ὅλων τῶν Σλάβων καὶ Βουλγαριζόντων «γιὰ τὴν ξακουστὴ Μακεδονία» κρατάει ἀκόμη ἀπὸ τὸν Συμεὼν καὶ τὸν Σαμουήλ, ἔστω καὶ μὲ πολλὲς ἀποτυχίες στὸ ἀπώτερο καὶ στὸ ἐγγὺς παρελθόν. Στὶς προσπάθειες αὐτές, ἡ Βουλγαρία, ὡς πάτρωνας τῆς βουλιμίας ὅλων περὶ Μακεδονίας, ἄφησε τὸ πιὸ ἀπαίσιο ἀποτύπωμα. Ἄφησε ἀποκαΐδια πολλὰ καὶ στάχτες πολλὲς καὶ πόνο πολὺ καὶ αἷμα πολύ…. Δηλαδή, τίποτε λιγώτερο ἀπὸ ὅσα ἔκαμε ὁ αἱμοσταγὴς Κεμὰλ στὸν Πόντο, στὴν Θράκη καὶ στὴν Μ.Ἀσία.
ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ
Ἡ ρίζα τοῦ προβλήματος φυτεύθηκε στοὺς Βαλκανικοὺς πολέμους. Ἡ συμφωνία τῶν Βαλκανίων Συμμάχων ἔλεγε, ὅτι ὅποια ἐδάφη ἐλευθερώνει κάποιος, αὐτὰ γίνονται δικά του. Ὁ πανικὸς τοῦ στρατοῦ μας στὸ Ἀμύνταιο καὶ ἡ ἐπελθοῦσα ἀργοπορία ἀνασυντάξεώς του ἔδωσε τὸν χρόνο στοὺς Σέρβους νὰ φθάσουν ὡς τὰ σημερινά μας σύνορα. Ἔτσι ἐγκλωβίστηκε τὸ ἑλληνικώτατο Μοναστήρι-Μπίτολα μὲ τὴν βόρεια Μακεδονία στὰ Σερβικὰ ἐδάφη. Αὐτὸ τὸ status κληρονόμησε ὁ Τίτο καὶ ἄδραξε τὴν εὐκαιρία, γιὰ τὶς βλέψεις του πρὸς τὴν «ὑποδουλωμένη Μακεδονία στοὺς Ἕλληνες». Κοντολογὶς σὰν νὰ ἦταν οἱ Σλάβοι καὶ ὅλοι οἱ Βουλγαρίζοντες μαζὶ μὲ τοὺς Μακεδόνες ἀπὸ τὸ 2000 π.Χ. Ἔλεος. Εὐτυχῶς ποὺ δὲν ἔχουν ἀξιώσεις καὶ ἐπὶ τῶν Ἰνδιῶν, ὅπου ἔφθασε ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος, ὅπως προσφυῶς γραφόταν κάποτε!
Ἔτσι λοιπόν, στὶς 19 Μαρτίου 1943 δημιουργεῖται τὸ «Αὐτόνομο ΚΚ Μακεδονίας» στὸ πλαίσιο τοῦ ΚΚ Γιουγκοσλαβίας καὶ τὸν Νοέμβριο 1943 ἀνακηρύσσεται ἐπίσημα ἡ Γιουγκοσλαβικὴ Μακεδονία Ὁμοσπονδιακὸ κράτος μαζὶ μὲ τὰ ὑπόλοιπα συνονθυλεύματα, τὰ ὁποῖα ἐσχάτως ξανάγιναν κομμάτια, ὅπως ἦταν κάποτε. Μὲ τὴν ἴδια αὐθαιρεσία κατασκευάσθηκε καὶ ἀναγνωρίσθηκε ἀπὸ τὸ ἄθεο (!) καθεστὼς Τίτο καὶ «Ἡ Ἐκκλησία τῶν Σκοπίων», γιὰ νὰ ὑπηρετήση κι αὐτὴ στὸ μέλλον τοὺς ἀπώτερους σκοπούς. Τὸ ἀνώμαλο αὐτὸ κατασκεύασμα τῆς «Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Μακεδονίας» μὲ Προεδρικὸ Διάταγμα, παρ’ ὅλες τὶς ἀντιρρήσεις τοῦ Πατριαρχείου Σερβίας, ἔκοψε τοὺς πνευματικοὺς δεσμοὺς τῶν Σλάβων στὴν Δημοκρατία τῶν Σκοπίων μὲ τὸ Σερβικὸ ἔθνος, ἀφοῦ οἱ ἴδιοι ἔγιναν «Μακεδονικὸ Ἔθνος», μὲ «Μακεδονικὴ γλῶσσα=μετὰ κόπων κλεμμένες λέξεις ἀπὸ ὅλες τὶς βαλκανικὲς γλῶσσες, μέχρι καὶ τσιγγάνικα». Βεβαίως τὸ ΑΠΟΚΟΡΥΦΩΜΑ ἦταν ἡ σχισματικὴ «Μακεδονικὴ Ἐκκλησία», ποὺ μέχρι σήμερα δὲν ἔχει κοινωνία μὲ καμμία ἄλλη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.
Ὁ Τίτο, ἄθεος ὤν, ἀνέλαβε νὰ δυναμώση τὸ ζαχαρωμένο δεκανίκι τῆς νέας Ἐκκλησιαστικῆς πολιτικῆς του. Γιὰ νὰ δώση χρίσμα καὶ αἴγλη στὸ κατασκεύασμά του, δέχθηκε στὶς 28-5-1958 στὸ Προεδρικὸ Μέγαρο τὴν ἱεραρχία τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας. Στὸ μήνυμα τοῦ Σέρβου Πατριάρχη Βικεντίου ὁ Τίτο ἀπάντησε, «εἶναι εὐχή μου, νὰ διασώσετε τὰ θέματα τῆς Ἐκκλησίας τῆς Μακεδονίας μὲ τὸν καλύτερο δυνατὸ τρόπο καὶ σὲ συμφωνία μὲ τὰ ἐνδιαφέροντα τῆς χώρας μας». Ὅμως ἡ Σερβικὴ Ἐκκλησία δὲν ἀνεγνώρισε τὸ ἐκτρωματικὸ τέκνο τοῦ Τίτο, γιαὐτὸ καὶ πλήρωσε μὲ διωγμὸ ἀπὸ τὸ Κομμουνιστικὸ Κόμμα.
Τέλος, ὁ Μητροπολίτης Σκοπίων στὶς 18-7-1967 προχώρησε σὲ σχίσμα ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο Βελιγραδίου, ἀφοῦ μιὰ «Κληρικολαϊκὴ Συνέλευσι» τὸν ἀνεκήρυξε ἀρχιεπίσκοπο Ἀχρίδος. Στὰ γεγονότα αὐτὰ ἔχουμε μιὰ παγκόσμια πρωτιά! Ἕνα ἄθεο καθεστὼς ἵδρυσε τὴν «Ψευτοορθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Μακεδονίας», ἐνῶ ἐπίσημα καταδίωκε τὸν Χριστιανισμό!
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ἡ πληγὴ αὐτὴ συνεχῶς καὶ μέχρι σήμερα αἱμορραγεῖ μὲ ποικίλες διαβαθμίσεις. Στὸν καιρό μας προστέθηκαν καὶ οἱ βλέψεις τῶν «Ἐμπόρων τῶν Ἐθνῶν» μὲ τὰ γεωπολιτικοοικονομικοστρατιωτικὰ συμφέροντά τους καὶ γιαὐτὸ πάλι ἡ Μακεδονία μας εἶναι στὸ ἐπίκεντρο τοῦ ἐνδιαφέροντος. Στὸν βάλτο μαλλώνουν τὰ βουβάλια, καὶ τὴν πληρώνουν τὰ βατράχια!
**************************
Ἡ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ, ΠΡΕΣΠΩΝ ΚΑΙ ΕΟΡΔΑΙΑΣ στοιχοῦσα στὴν μακραίωνη ἱστορία τῆς Ἑλληνικῆς Μακεδονίας μας καὶ στοὺς πολλοὺς ἀγῶνες τῶν ἀειμνήστων Ἱεραρχῶν της καλεῖ ὅλους τοὺς Ἕλληνες νὰ σταθοῦν ἐπὶ τῶν ἐπάλξεων μὴν ἐπιτρέποντας σὲ κανέναν τὴν παραχάραξι τῆς ἐνδόξου ἱστορίας καὶ τὴν καπήλευσι τοῦ ἱεροῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας.
Οὐδείς δύναται νὰ παραχαράσση τὴν ἱστορία καὶ νὰ ἀλλάξη τοὺς χάρτες, ὅπου ἤδη ἀπὸ παλαιὰ τὸ κράτος τῶν Σκοπίων ὀνομαζόταν VARDARSKA, χαρακτηριζόταν δὲ καὶ ἀπὸ τοὺς ἰδίους τοὺς Γιουγκοσλάβους ὡς «Δημοκρατία τοῦ Βαρδάρη».
Σημειωτέον ἐπίσης ὅτι καὶ ὁ πρώην ἡγέτης τῶν Σκοπίων Κίρο Γκλιγκόροφ εἶχε παραδεχθεῖ δημοσίως στὸν Ἑλληνικὸ τηλεοπτικὸ σταθμὸ Ἀντέννα τὸ 1992 πὼς «ἐμεῖς εἴμαστε Σλάβοι, δὲν ἔχουμε καμία σχέσι μὲ τὴν Μακεδονία καὶ τὸν Μέγα Ἀλέξανδρο, ὅπως καὶ μὲ τὴν ἑλληνικὴ ἱστορία» (!!!)
Ἀκόμη καὶ Ἀλβανοὶ ὑπενθυμίζουν στοὺς Σλάβους κατοίκους τῶν Σκοπίων ὅτι δὲν κατοικοῦν στὴν ἀρχαία γεωγραφικὴ Μακεδονία, ἀλλὰ κυρίως στὴν Παιονία καὶ στὴν Δαρδανία.
Συνεπῶς, καὶ κατόπιν ὅλων τῶν ἀνωτέρω, φρονοῦμε ὅτι ἡ ὅποια συμφωνία περὶ τοῦ ὀνόματος τῶν Σκοπίων πρέπει νὰ ἀποκλείση ΠΑΝΤΕΛΩΣ τὴν χρῆσι τοῦ ὀνόματος Μακεδονία καὶ οἱωνδήποτε παραγώγων ἢ συνθέτων αὐτοῦ. Ἐπιλογὲς ὀνομάτων, Δόξα τῷ Θεῷ, εὑρίσκονται καὶ ὑπάρχουν πολλές, ἀρκεῖ νὰ ἐπιδειχθῆ γνῶσις καὶ σεβασμὸς τῆς ἱστορίας καὶ τοῦ παρελθόντος.
«Οἱ καιροὶ οὐ μενετοί». Ὅλοι, πρῶτοι καὶ κύριοι οἱ κρατοῦντες καὶ ἰθύνοντες Ἕλληνες πολιτικοί, καλούμεθα νὰ δώσουμε τὸν καλὸν καὶ ἱερὸν ἀγῶνα καὶ νὰ ἀποδείξουμε ἐμπράκτως ἐὰν καὶ πόσον ἀγαποῦμε τὴν γλυκυτάτη μας Ἑλλάδα καὶ τὴν πολυφίλητη καὶ Ἑλληνικώτατη Μακεδονία μας.
Ἡ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ, ΠΡΕΣΠΩΝ ΚΑΙ ΕΟΡΔΑΙΑΣ κατακλείει τὴν γεμάτη πόνο, ἀνησυχία καὶ βαθύτατη ἀγάπη γιὰ τὴν Ἑλλάδα παροῦσα ἀναφορά της μὲ τὸν λόγο ποὺ συνήθιζε νὰ ἐπαναλαμβάνη σὲ ὅλους τοὺς τόνους ὁ μακαριστὸς ἐπίσκοπός της Αὐγουστῖνος: «Ἡ Μακεδονία ἦταν, εἶναι καὶ θὰ εἶναι πάντα Ἑλληνική».
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
