Οι συνέπειες μιας «διαβολικά θεόσταλτης» λύσης
Το ΚΚΕ παρακολουθεί με προσοχή τις εξελίξεις, που διεξάγονται γύρω από το ζήτημα της ονοματοδοσίας της ΠΓΔΜ. Είναι πασίγνωστο πως από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 το ΚΚΕ τοποθετήθηκε στο ζήτημα αυτό από θέσεις αρχών και η νηφάλια τοποθέτησή του ερχόταν κόντρα στο κυρίαρχο εθνικιστικό ρεύμα, που καλλιέργησαν όλα τα άλλα πολιτικά κόμματα από την «άκρα δεξιά» έως την «ανανεωτική αριστερά», τον τότε ΣΥΝ, μετέπειτα ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα, ο «πατριάρχης» της τελευταίας, Λ. Κύρκος, συμμετέχοντας καιροσκοπικά στα πατριδοκάπηλα συλλαλητήρια, είχε εκστομίσει το γνωστό «πλην Λακεδαιμόνιων», για την απουσία των κομμουνιστών από τις γνωστές «φιέστες».
Το ΚΚΕ και τότε και σήμερα πατά σταθερά στην πραγματικότητα, η οποία διδάσκει πως για να εξασφαλιστεί η ειρήνη, η ασφάλεια και η ευημερία των λαών, δεν είναι αρκετό το όνομα. Μάλιστα, η ονοματολογία μπορεί να δράσει αποπροσανατολιστικά, να κρύψει τους πραγματικούς κινδύνους για τους λαούς, που βρίσκονται στη σύγκρουση των συμφερόντων μεγάλων μονοπωλίων και στην επέμβαση των ιμπεριαλιστών στην περιοχή. Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε πως με τη δική τους απροκάλυπτη παρέμβαση φτάσαμε στη διάλυση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας και στη δημιουργία του προβλήματος.
Οι ιμπεριαλιστές και οι αστικές τάξεις επιδιώκουν την αξιοποίηση μειονοτικών και αλυτρωτικών ζητημάτων, για την εξυπηρέτηση των δικών τους οικονομικών και γεωπολιτικών συμφερόντων. Αυτά τα συμφέροντα, που είναι ξένα προς τα συμφέροντα των εργαζομένων, μπορεί να προκαλέσουν πραγματικό μακελειό. Δεν τελειώνουμε, όπως μας καθησυχάζουν οι κυβερνητικοί παράγοντες, με το όνομα, ακόμα κι αν εισακουστεί μετά από 25 χρόνια το ΚΚΕ και επιλεγεί ένα όνομα για όλες τις χρήσεις, που στην περίπτωση που έχει το όνομα «Μακεδονία» ή τα όποια παράγωγά του, αυτό να έχει αποκλειστικά και μόνο γεωγραφικό προσδιορισμό. Απομένουν ακόμα πολλά να γίνουν ώστε να αποτραπεί η αλυτρωτική προπαγάνδα από κυρίαρχους κύκλους της ΠΓΔΜ, αλλά και από εθνικιστικές δυνάμεις στη χώρα μας. Εκείνο, μάλιστα, που είναι το κρίσιμο ζήτημα, είναι αυτό της διεύρυνσης και ενίσχυσης στην περιοχή μας τέτοιων ιμπεριαλιστικών ενώσεων, όπως είναι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ.
Βεβαίως φανταζόμαστε τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει ο κύριος Τσίπρας απέναντι στον «διαβολικά καλό», όπως τον χαρακτήρισε, Αμερικανό Πρόεδρο, Τραμπ. Λέμε φανταζόμαστε, γιατί επίσημα, παρά το ότι το ΚΚΕ τον έχει προκαλέσει να μιλήσει γι’ αυτές από το βήμα της Βουλής, κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει. Γνωρίζουμε, ωστόσο, πως ότι «μαγειρεύεται» αυτήν την εποχή γύρω από το όνομα της ΠΓΔΜ, έχει ορίζοντα τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ και αποσκοπεί στη διευκόλυνση της ένταξης αυτής της χώρας στο ΝΑΤΟ.
Κάποιος, βλέποντας τις εξελίξεις κοντόφθαλμα, θα έλεγε «δεν βαριέσαι», αν είναι να λυθεί ένα ζήτημα που ταλανίζει τις σχέσεις δύο χωρών εδώ και 25 χρόνια, …«μαζί με το βασιλικό ας ποτιστεί κι η γλάστρα», δηλαδή στην προκειμένη περίπτωση το ΝΑΤΟ. Μονάχα που τα πράγματα δεν είναι έτσι, γιατί το ΝΑΤΟ δεν είναι …«γλάστρα», αλλά ο πολιτικο-στρατιωτικός «βραχίονας» του αμερικανο-ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού. Και αυτός ο «βραχίονας», με την κίνηση αυτή, όπως λίγο νωρίτερα με την ενσωμάτωση του Μαυροβουνίου στους «κόλπους» του (χωρίς καν δημοψήφισμα, όπως είχαν υποσχεθεί οι αρχές της χώρας), αποσκοπεί στο να βάλει φραγμό στα ανταγωνιστικά μονοπωλιακά συμφέροντα της Ρωσίας στην περιοχή των Βαλκανίων, να «σφραγίσει» την περικύκλωση της Ρωσίας από τη Βαλτική έως τη Μαύρη Θάλασσα και τον Ειρηνικό Ωκεανό. Πρόκειται για μια πολύ επικίνδυνη εξέλιξη, λαμβάνοντας υπόψη πως η διαπάλη δημιουργεί πλέον ανοικτές πολεμικές πληγές που αιμορραγούν, στη Συρία, στη Βόρεια Αφρική, στη Μέση Ανατολή, στην Ουκρανία κ.α. Επιπλέον, αν νομίζει κανείς πως η ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ αυτόματα θα αποσοβήσει τυχόν κινδύνους παραπέρα εμπλοκής των διμερών σχέσεων, ας ρίξει μια ματιά στην πολύχρονη πείρα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, που αποδεικνύει πως η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ όχι μόνο δεν εξασφαλίζει την ειρήνη, την εδαφική ακεραιότητα και ασφάλεια των λαών, αλλά, αντίθετα, αποτελεί παράγοντα όξυνσης των προβλημάτων και ενδυνάμωσης αμφισβητήσεων κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Να γιατί το ΚΚΕ αγωνίζεται για να αναπτυχθεί ισχυρή αντίσταση στα ιμπεριαλιστικά σχέδια του «διαίρει και βασίλευε» στα Βαλκάνια και ευρύτερα, ενάντια στη χρησιμοποίηση από τους ιμπεριαλιστές υπαρκτών ή και ανύπαρκτων μειονοτικών ζητημάτων, ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, στους διαμελισμούς κρατών, στη δημιουργία προτεκτοράτων, στις στρατιωτικές αποστολές εκτός συνόρων. Η πείρα του λαού μας επιβεβαιώνει πως η συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ εμπλέκει τη χώρα και το λαό μας σε επικίνδυνους σχεδιασμούς και επιπλέον κάθε άλλο παρά διασφαλίζει τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Η θέση μας είναι πως οι ανάγκες των λαών της περιοχής, η αμοιβαία επωφελής συνεργασία των χωρών, μπορεί να διασφαλιστεί μόνο με την αποδέσμευση από αυτές και κάθε άλλες ιμπεριαλιστικές ενώσεις, με τους λαούς νοικοκύρηδες στον τόπο τους.
