Η Ορθόδοξη Εκκλησία και το σύγχρονο Ιεραποστολικό έργο

Γράφει ο

Αρχιμανδρίτης Κοσμάς Λαμπρινός

Σύμφωνα με τον λόγο του Κυρίου «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού» (Ματθ. 28,19) είναι απαραίτητη και από όλους μας να μιλάμε για το Χριστό και την ορθόδοξη πίστη όπου γης.

Η Ελλάδα μας, με το Διορθόδοξο Ιεραποστολικό κέντρο «Πορευθέντες» που διαθέτει μελετά, εκδίδει, συνδαυλίζει την ιεραποστολική φλόγα στις ψυχές των Ορθοδόξων, και εκπαιδεύει, βοηθεί, καθοδηγεί και γενικά θέτει τους καρπούς του έργου του κάνοντας εκδόσεις και έρευνες, χρησιμοποιώντας στη διάθεση των αρμοδίων εκκλησιαστικών αρχών και ιεραποστολικά πρόσωπα τα οποία κατόπιν εργάζονται ιεραποστολικώς στο χώρο της Ιεραποστολής.

Το 1963 ιδρύθηκε στη Θεσσαλονίκη το Σωματείον «Οι φίλοι της Ουγκάντα  Β.Ε.» το οποίο σήμερα έχει 10 περίπου παραρτήματα σε ισάριθμες πόλεις της Ελλάδος και έχει ενισχύσει σημαντικά το Ιεραποστολικό έργο της Ανατολικής Αφρικής με την αποστολή χρημάτων, φαρμάκων και ειδών ρουχισμού. Η Εκκλησία της Ελλάδος επίσης ίδρυσε το 1967 και το  Συνοδικό Γραφείο Εξωτερικής Ιεραποστολής, το οποίο σκοπεύει όχι μόνο στο συντονισμό των ιδιωτικών πρωτοβουλιών, αλλά και στην αντιμετώπιση των προβλημάτων της Εξωτερικής Ιεραποστολής.

Έτσι βλέπουμε σήμερα να φοιτούν πάρα πολλοί νέοι στα διάφορα πανεπιστήμια της χώρας μας∙ και όλοι αυτοί οι νέοι ήλθαν από τις μακρυνές τους πατρίδες για να μορφωθούν. Ο αριθμός των νέων αυτών ολοένα και μεγαλώνει. Ποιοί είναι αυτοί; Είναι Ορθόδοξοι κατά το μεγαλύτερο ποσοστό, και αυτή η πίστη τους τους έφερε στην Ελλάδα. Και έγιναν ορθόδοξοι χάρη στο ιεραποστολικό έργο των ορθοδόξων Ιεραποστόλων, ένας εκ των οποίων είναι και η αγία μορφή του αειμνήστου πατρός Κοσμά Γρηγοριάτη.

Η Ορθόδοξη Ιεραποστολή σε χώρες της Αφρικής άρχισε το 1929, όταν δύο αφρικανοί ιερείς από την Ουγκάντα μαζί με ένα αριθμό πιστών εγκατέλειψαν την αγγλικανική Εκκλησία. Με το σύνθημα «η Αφρική για τους Αφρικανούς» προσπαθούν να ιδρύσουν μια Αφρικανική Εκκλησία. Στην προσπάθειά τους και στους αγώνες τους συναντούν έναν έλληνα
ιερέα. Αυτός τους κάνει λόγο για την Ορθόδοξη Εκκλησία, με την οικουμενικότητά της, αλλά και με τον σεβασμό της στο τοπικά ήθη και έθιμα. Ο Ρουβήμ Σπάρτα και ο Οβαδίας Μπασατζακιτάλο, οι δύο αυτοί ιερείς ακούνε, σκέπτονται, συμφωνούν. Δεν απομένει παρά η συγκατάθεση του Πατριάρχη Αλεξανδρείας και η αναγνώρισή τους. Το 1946 οι πιστοί της Ουγκάντα, της Κένυα και της Ταγκανίκα μπαίνουν επίσημα στους κόλπους της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Παιδιά της Εκκλησίας αυτής είναι οι Αφρικανοί που σπουδάζουν σήμερα στη χώρα μας. Ο πρώτος που τελείωσε τη Θεολογική Σχολή Αθηνών εδώ και αρκετά χρόνια, έγινε Επίσκοπος και εργάζεται στην Ουγκάντα για τη διάδοση του Χριστιανισμού. Είναι ο π. Θεόδωρος Νανκυάμα.

Σήμερα ζούμε σε μια δειλή αναγέννηση των ιεραποστολικών μεγαλείων της Εκκλησίας μας. Αρκετοί επίσκοποι ενδιαφέρονται κατά τρόπο άμεσο για την ιεραποστολή. Μερικοί από αυτούς έδωκαν υποτροφίες σε αρκετούς Αφρικανούς για να σπουδάσουν στην Ελλάδα, και άλλοι βοηθούν τις Εκκλησίες της Αφρικής καταρτίζοντας γενικότερα σχέδια για την ενίσχυση του Ιεραποστολικού έργου.

Το όραμα που είδε ο απόστολος Παύλος, όπου είδε έναν Μακεδόνα από την Ελληνική Μακεδονία (από τους Φιλίππους) να του λέει: «Διαβάς  εις Μακεδονίαν βοήθησον ημίν» έδωσε και την αφορμή στον Απ. Παύλο να πρωτοανάψει τη φλόγα της πίστεως στα χώματα της Ευρώπης. Το κήρυγμα αυτό ακούγεται και σήμερα στην Άπω Ανατολή και την Αφρική, σαν έκκληση, σαν παράπονο, και σαν προσταγή.