Κύριέ μας, σε παρακαλούμε μη μας συνερίζεσαι…
1821… Μια χρονολογία που πολλοί πολεμούν να τη σβήσουν. Μια ιστορία που άλλοι προσπαθούν να την αλλοιώσουν και να την παραχαράξουν κι άλλοι να την προσπεράσουν. Και που όμως δε γίνεται.
Εκτός και αν έχει αφελληνιστεί κανείς και δεν ξέρει το λόγο ύπαρξής του σ΄αυτή τη χώρα της Μεσογείου, όπου κάθε βότσαλο, κάθε χορτάρι, κάθε ύψωμα και φαράγγι, κάθε πεδιάδα, πόλη και χωριό έχει να διηγηθεί και μια ιστορία μαρτύρων και ηρώων της.
Το 1821 είναι ορόσημο, στο οποίο σκοντάφτουν όσοι δεν πιστεύουν στο θαύμα.
Γιατί αλήθεια ποιος το πίστευε ότι η πατρίδα μας θα επιβίωνε ύστερα από 400 χρόνων σκλαβιά, μ΄όλα τα δεινοπαθήματα;
Οι ορθολογιστές πάντως και οι άλλοι χαιρέκακοι εχθροί μας είχαν προδιαγράψει τον αφανισμό της.
Κι όμως ανέτειλε μέρα που η ανθρωπότητα έμεινε κατάπληκτη.
Η Ελλάδα με το ”ή ζούμε στο εξής ελεύθεροι ή πεθαίνουμε” κήρυξε την επανάσταση.
Ήταν η έκρηξη της αγίας τρέλας του Έλληνα, την οποία ο Θεός ευλόγησε.
Πόσο όμως μας ευλογεί ή θα μας ευλογήσει ο Κύριός μας σήμερα, καθώς μας απειλούν οι ίδιοι κίνδυνοι;
Αντί για οποιαδήποτε άλλη απάντηση — επειδή ο ελληνικός λαός έχει πολλά κοινά με τον Εβραϊκό, όταν με την προστασία του Θεού πορευόταν δια μέσου της ερήμου κι ανάμεσα από πολλούς εχθρούς από την Αίγυπτο προς τη γη Χαναάν — παραθέτουμε την εξής ιστορία του (Π.Δ βιβλίο προφήτη Δανιήλ):
”Ο βασιλιάς των Βαβυλωνίων Ναβουχοδονόσορ πολιόρκησε την Ιερουσαλήμ, την κατέλαβε και έσυρε τους κατοίκους της αιχμάλωτους στη Βαβυλώνα.
Διέταξε στη συνέχεια τον προϊστάμενο του προσωπικού του, να επιλέξει από τους Ισραηλίτες όσους νέους ήταν από βασιλική γενιά ή από οικογένειες ευγενών. Αυτοί δεν έπρεπε να έχουν κανένα σωματικό ελάττωμα. Έπρεπε να είναι εμφανίσιμοι, να έχουν μεγάλη μόρφωση και να διαθέτουν γνώση και αντίληψη, προκειμένου να προσληφθούν στα ανάκτορα.
Διέταξε να τους περιποιηθούν ιδιαίτερα και στο φαγητό.
Αυτοί που επιλέχτηκαν από τους Εβραίους νέους ήταν ο Δανιήλ, ο Αζαρίας, ο Μισαήλ και ο…..
Ύστερα από ορισμένο καιρό ο Ναβουχοδονόσορ έστησε στην πεδιάδα Δεηρά ένα χρυσό άγαλμά του, εξήντα πήχεις ύψος και έξι πήχεις πλάτος και υποχρέωσε όλους τους υπηκόους του να το προσκυνήσουν. Όποιος δεν θα υπάκουε θα ριχνόταν σε φλογερό καμίνι.
Όλοι φοβισμένοι υπάκουσαν εκτός από τα τρία Εβραιόπουλα, τα οποία είχε προσλάβει στην υπηρεσία του και τα εκτιμούσε πολύ.
Του το αρνήθηκαν κατηγορηματικά:
”Υπάρχει ο Θεός μας, που τον λατρεύουμε και έχει τη δύναμη να μας γλιτώσει από το αναμμένο καμίνι κι από τα χέρια σου. Αλλά ,κι αν δεν το κάνει, εμείς δεν τον αλλάζουμε”.
Τότε με εντολή του και δεμένοι οι τρεις νέοι πετιούνται μέσα στην τρομερά ενισχυμένη φωτιά.
Κι εκεί ξεσπούν σε μια προσευχή, γεμάτη δέος και εμπιστοσύνη στο Θεό, που την παραθέτουμε, γιατί πρέπει με όσα βιώνει το έθνος μας σήμερα να την κάνουμε και οι Έλληνες, όπου κι αν βρισκόμαστε.
Αυτή σε πολύ ελεύθερη απόδοση είναι:
”Ευλογητός είσαι, Κύριε, ο Θεός των πατέρων μας και το όνομά σου να είναι αιώνια δοξασμένο.
Δίκιο έχεις που μας έκανες έτσι, γιατί μ΄όλα αυτά τις αμαρτίες μας πληρώνουμε.
Και αμαρτήσαμε και ανομήσαμε και φύγαμε μακριά σου και στα πάντα φταίξαμε.
Και τις εντολές σου δεν τις ακούσαμε………ούτε κάναμε, όπως μας είπες…………
Καλά μας έκανες και μας παρέδωσες σε χέρια εχθρών ανόμων, μισητών αποστατών, και σε βασιλιά που χειρότερος δεν υπάρχει.
Και τώρα δεν μας παίρνει να πούμε τίποτε.
Γίναμε η ντροπή σε όσους σε σέβονται.
Μη μας εγκαταλείψεις εντελώς, για να μη ντροπιάσουμε εσένα, αλλά καν΄το και για χάρη των προγόνων μας, που τους αγάπησες κι ήταν δικοί σου.
Έχουμε ξευτελιστεί σ΄όλη τη γη για τις αμαρτίες μας…
Και τώρα με όλη μας την καρδιά εσένα ακολουθούμε, εσένα φοβόμαστε, εσένα αναζητούμε.
Μη μας ντροπιάσεις, αλλά κάνε μας ό,τι λέει η επιείκειά σου και το πλήθος του ελέους σου.
Με τα τόσα θαυμαστά έργα που κάνεις γλίτωσέ μας και δόξασε το όνομά σου.
Ας ντροπιαστούν όλοι όσοι θέλουν το κακό των δούλων σου και κομμάτια και θρύψαλα ας γίνει η δύναμή τους.
Κι ας μάθουν ότι εσύ είσαι ο μόνος Κύριος και δοξασμένος σ΄όλη την οικουμένη”.
Έτσι προσευχήθηκαν μέσα στο καμίνι τα τρία παιδιά και να άγγελος Κυρίου κατέβηκε κι έκανε τις φλόγες δροσερό αεράκι και τα έσωσε.
Και τότε ευχαρίστησαν το Θεό, μαζί και ο Ναβουχοδονόσορ, που τους έβγαλε όλος θαυμασμό έξω και τους ξαναπροσέλαβε κοντά του με περισσότερα αξιώματα και τιμές.
Έτσι θριάμβευσαν οι πιστοί και άφοβοι ηρωϊκοί τρεις νεαροί φίλοι, που δεν υπολόγισαν ούτε τον πανίσχυρο βασιλιά ούτε το φοβερό καμίνι”.
Αυτή η πίστη κάνει ανατροπές και φέρνει τα άνω κάτω.
Μ΄αυτή την πίστη έσωσε η πατρίδα μας τον εαυτό της απ΄τον κίνδυνο να αφομοιωθεί με το ισλάμ και να εξισλαμιστεί ολότελα, τον καιρό της τουρκοκρατίας, κι αυτή είναι η πίστη την οποία πρέπει να κρατήσουμε, αν θέλουμε να επιβιώσουμε σ΄όσα μας συνθλίβουν και σήμερα.
Και μ΄αυτή την πίστη οφείλουμε να ομολογήσουμε ως έθνος κι ο καθένας χωριστά τα κρίματά μας στο Θεό, τον καιρό που ζητούσαν με φιρμάνια να μας περάσουν τα μηνύματα της Νέας Εποχής κι εμείς δεν αντισταθήκαμε.
Και πιστέψαμε κιόλας πολλοί σ΄αυτό το πνεύμα και συμβιβαστήκαμε μ΄αυτό.
Και πήγαν έτσι τη χώρα μας να την αποδυναμώσουν γκρεμίζοντας κάθε έρεισμά της ψυχολογικό και πνευματικό , το ηθικό μας να το καταρρακώσουν , τις αξίες μας να τις ξηλώσουν, τα σχολειά μας να τα αποχριστιανοποιήσουν, το Θεό μας να τον σαβανώσουν…
Εμείς όμως, όσοι δε θέλουμε να προσκυνήσουμε τους σύγχρονους Ναβουχοδονόσορες, άσχετα με το πώς θα μας χειριστεί ο Θεός στις κρίσιμες στιγμές που περνάμε και που σίγουρα έτσι θα το αξίζουμε, ας αντιτάξουμε το ”Πιστεύω εις ένα Θεόν…”
Και μαζί με τα τρία παιδιά ας ομολογήσουμε κι ας προσευχηθούμε: ”ημάρτομεν, ηνομήσαμεν, ηδικήσαμεν ενώπιόν Σου, ουδέ συνετηρήσαμεν, ουδέ εποιήσαμεν, καθώς ενετείλω ημίν. Αλλά μη παραδώης ημάς εις τέλος, ο των Πατέρων Θεός”.
Και σε παρακαλούμε, Κύριε, μη μας συνερίζεσαι…
Η δε Παναγία Δέσποινά μας ας γίνει η Πρεσβεύτρια για το έθνος και τον καθένα μας.
Αμήν
Ζιώγα Κατερίνα
