Απαντητική επιστολή

Δρ. Κωνσταντινόπουλος Συμεών

Αναφορικά με τη δημοσιευθείσα επιστολή του Αναπληρωτή Καθηγητή κ. Γιάννη Θωίδη και της Αναπληρώτριας Καθηγήτριας Άννα Σπύρτου έχω να παρατηρήσω τα ακόλουθα σε ότι αφορά εμένα:

1. Ο τίτλος της επιστολής (στο στόχαστρο και πάλι το Πανεπιστήμιο στη Φλώρινα) είναι κατ’ αρχήν παραπλανητικός, και τούτο διότι δε στρέφεται κανείς κατά του θεσμού του Πανεπιστημίου, αλλά κυρίως κατά των πρακτικών, νοοτροπιών και αποφάσεων του ιδρύματος.
2. Κανείς δεν αμφισβητεί το αυτοδιοίκητο του ιδρύματος. Αυτοδιοίκηση υπάρχει μόνο στο μέτρο που η δραστηριότητα του αυτοδιοικούμενου οργανισμού ελέγχεται ως προς τη νομιμότητά της, όταν γίνεται υπέρβαση. Η πανεπιστημιακή αυτοδιοίκηση αποτελεί την άμεση έκφραση και φυσική προέκταση της ακαδημαϊκής ελευθερίας. Κατοχυρώνεται ρητά στο σύνταγμα ως «πλήρης αυτοδιοίκηση» και αποτελεί θεμελιώδες ατομικό δικαίωμα, παράλληλα όμως και θεσμική εγγύηση. Σε ένα φιλελεύθερο και δημοκρατικό πλαίσιο κρατικής οργάνωσης είναι αναμφισβήτητο ότι το συγκεκριμένο δικαίωμα προστατεύεται και εξελίσσεται, χωρίς πάντα να υπερβαίνει τα όρια ανοχής της υπόλοιπης έννομης τάξης. Ειδικότερα το περιεχόμενο των τριών στοιχείων που συνιστούν την ακαδημαϊκή ελευθερία και συνακολούθως το δικό της περιεχόμενο είναι: η ελευθερία της επιστήμης, η ελευθερία της έρευνας και η ελευθερία της διδασκαλίας.
3. Η απόφαση για εισαγωγή των υιών των καθηγητών και καθηγητριών ως υπεράριθμων είναι αντισυνταγματική διότι έρχεται σε σύγκρουση με το άρθρο 4 παράγρ. 1 του Συντάγματος, όπου ορίζεται: «οι Έλληνες είναι ίσοι απέναντι του νόμου». Στην προκειμένη περίπτωση είναι οφθαλμοφανής και η υπέρβαση των ορίων και η καταστρατήγηση θεμελιωδών παιδαγωγικών και εκπαιδευτικών αρχών και αξιωμάτων.
4. Η ποιότητα ενός πανεπιστημιακού ιδρύματος εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, μεταξύ των οποίων και η ποιότητα των καθηγητών, ως ένας από τους πιο σημαντικούς παράγοντες, αλλά και από την ποιότητα των φοιτητών καθώς επίσης από την παρουσία και τη δημοτικότητά τους στον παγκόσμιο ιστό, την επίδραση του ερευνητικού τους έργου, όπως αυτή αποτυπώνεται στο συνολικό αριθμό ετεροαναφορών των άρθρων και των δημοσιεύσεων των καθηγητών και των ερευνητών τους, αλλά και από το ποσοστό των δημοσιεύσεών τους που βρίσκεται στο 10% των πλέον «διαβασμένων» και σημαντικών δημοσιεύσεων παγκοσμίως.
5. Το πανεπιστήμιο η τοπική κοινωνία θα πρέπει να το στηρίξει με όλες τις δυνάμεις της, διότι πέρα από το ότι συνιστά αυτό ερευνητικό και μορφωτικό πόλο και φορέας καινοτομιών, είναι απαραίτητο για την πολιτιστική, ερευνητική, οικονομική-τουριστική και κοινωνική ανάπτυξη και πρόοδο του τόπου, όσο αυτό δεν περιχαρακώνεται με παράλογες αποφάσεις, που δεν προσφέρουν τίποτα το θετικό στο Πανεπιστημιακό Ίδρυμα, δυσφημίζουν αυτό, υπερβαίνουν τα όρια της αυτοδιοίκησης, προκαλούν διακρίσεις και διαχωρισμούς και τέλος παραπέμπουν σε πολύ παλιότερες εποχές (προνόμια πάνω σε προνόμια) εν μέσω μάλιστα μιας χειμάζουσας τοπικής κοινωνίας εξαιτίας της κρίσης και της ανεργίας.