Ο επαφικός (του είπα, μου είπε)

-Είχα μια συνάντηση με ένα Κύριο, μου είπε ότι προέρχεται από ένα μακρινό αστρικό σύμπαν.

Του είπα: Μα εσύ είσαι ίδιος με εμάς, σε τίποτα δεν διαφέρεις.

Μου είπε: Εμφανισιακά ναι, αλλά έχω δυνατότητες προηγμένες που εσείς θα τις αποκτήσετε σε χρόνο χιλιετίας!

-Του είπα τι μπορείς να κάνεις, μου έδειξε: Κοίταξε ένα λουλούδι και αυτό μαράθηκε, κοίταξε ένα μπουμπούκι και αυτό άνθησε, κοίταξε επίμονα τον ουρανό και ήρθε καταιγίδα, χτύπησε με ρυθμό τα πόδια του στη γη και αυτή σείστηκε! με κοίταξε στα μάτια και ένοιωσα την αίσθηση ότι ξαναγεννήθηκα, ένοιωσα γαλήνια όμορφα υπέροχα, πρωτόγνωρες σκέψεις πέρασαν από τον νου μου, ένοιωσα καλύτερος άνθρωπος!

-Του είπα: Με έπεισες, πες μου για το σύμπαν.

Μου είπε: Το σύμπαν το αμέτρητο το δισδιάστατο, σε αυτό συνυπάρχουν τουλάχιστον επτά ανώτεροι πολιτισμοί, η ενέργεια κάθε ζωντανού πλάσματος διαχέεται στο άπειρο, μετά τον «θάνατο» συνεχίζει να υπάρχει αιώνια δεν χάνεται ποτέ… τίποτα δεν πεθαίνει πραγματικά.

-Του είπα δως’  μου μια εικόνα.

Μου είπε: Κράτα μου το χέρι θα κάνουμε ένα νοητό ταξίδι, με πήρε μαζί του και από ψηλά είδα όλον το σύμπαν, η γη έμοιαζε με μια μικρή σταγόνα βροχής στην ατελείωτη έρημο, αέναες δυνάμεις σαν ραδιοκύματα διέσχιζαν σε διάσταση με ρυθμούς το χρόνο και χώρο, υπόηχοι και υπέρηχοι πλημμύριζαν τον σύμπαν, έμοιαζαν με κλωστές τεντωμένες και άλλες τεθλασμένες διέγραφαν πολύχρωμα γεωμετρικά σχήματα σε κάθε σημείο του ορίζοντα!

-«Φοβήθηκα» πολύ, με όλα αυτά που είδα! ο ευγενείς Κύριος με «κατέβασε» με αποχαιρέτησε και μου είπε: Είσαι από τους λίγους επαφικούς· πες στους ανθρώπους με θάρρος ότι είδες, αυτός που δεν έχει να πει τίποτα πνίγεται στην σιωπή του.-

Σπύρος Α. Ηλιάδης