Σκέφτεσαι το διαζύγιο;
Διαζύγια πολλά, που σαν επιδημία εξαπλώνονται ανεμπόδιστα από όλους μας.
Ο γάμος σήμερα στερείται από ερείσματα σοβαρά.
Δείχνει την επιπολαιότητα του δεσμού.
Άκουσα κοπέλα πριν από το γάμο να ομολογεί ότι με το γάμο δεν πάει για εφόρου ζωής δέσμευση.
Είχε στο πρόγραμμα και το διαζύγιο.
Κάποτε μια κυρούλα τη ρώτησαν πώς μπόρεσε και κράτησε το γάμο της μέχρι τα γηρατειά.
Η απάντησή της ήταν, επειδή το όρισε ο Θεός να μη χωρίζουν τα αντρόγυνα.
Κι όταν επέμεναν και σε άλλες λεπτομέρειες, αυτή απάντησε πως ο γάμος μοιάζει μ’ ένα κουβάρι που ξετυλίγεται.
Αν το σχοινί, όσο κι αν το τεντώσεις, δεν κοπεί, ο γάμος θα ζήσει χάρη στις αντοχές του νήματος.
Αν όμως το νήμα είναι κακής ποιότητας, φτηνιάρικο, διαλύεται.
Και το νήμα του γάμου είναι φτηνιάρικο, όταν λείπουν διαχρονικές αξίες απ΄το είναι του.
Και η κυρούλα τόνισε:
Ο γάμος, παιδιά, έχει πολλές δυσκολίες.
Το λέει και η παροιμία: βαριά η καλογερική κι ασήκωτος ο γάμος.
Οι συγκρούσεις είναι σχεδόν καθημερινές, οι θυμοί και τα πείσματα δίνουν και παίρνουν, οι σκηνές ζήλιας είναι σχεδόν κι αυτές σε καθημερινή βάση και στον πιο υγιή γάμο, αλλ΄ όχι ίσως με παθολογική μορφή.
Η αχαλίνωτη γλώσσα, η έλλειψη ταπείνωσης και συγγνώμης, το ψέμα είναι αγκαθωτά πάθη, που πρέπει να τα παλεύουμε, για να ζήσει ο γάμος.
Και η γιαγιά τούς έδωσε την ευχή να της μοιάσουν.
Βέβαια, η γιαγιά ήταν σε άλλες εποχές.
Οι εποχές όμως αλλάζουν, όπως και οι άνθρωποι.
Ήταν εποχή που η κοινωνία ασκούσε μεγάλο έλεγχο στους ανθρώπους.
“Τι θα πει ο κόσμος”, ήταν το κριτήριο όλων των οικογενειών.
Αυτό εμπόδιζε τους ανθρώπους να διαλύσουν το γάμο.
Μόνο που έτσι οι άνθρωποι φόρτιζαν το υποσυνείδητό τους.
Τώρα θεσμοθετήθηκε κιόλας το διαζύγιο.
Δε δεσμεύεται κανείς κι από κανέναν.
Όποιος θέλει χωρίζει.
”Ποιοι όμως είναι οι λόγοι που οδηγούν στο διαζύγιο; Τι είναι αυτό που κάνει δυο ερωτευμένους ανθρώπους να απομακρύνονται, να κλείνεται ο καθένας στον εαυτό του, να οδηγούνται στην πλήξη και την ανία ή να γίνονται ανταγωνιστικοί, να ανταλλάσσουν κακίες, παράπονα και λόγια που σημαδεύουν κατευθείαν στην καρδιά; Τi τους κάνει να ξεχνούν ότι κάποτε ερωτεύτηκαν; Γιατί το διαζύγιο πήρε στις μέρες μας διαστάσεις επιδημίας;
Το διαζύγιο σε αριθμούς
– Στην Ελλάδα 1 στα 4 παντρεμένα ζευγάρια χωρίζουν
– Το 25% των γάμων διαλύεται μέσα στα 6 πρώτα χρόνια και το 50% μέσα στα 25 χρόνια
– 8% ήταν ο δείκτης διαζυγίων στην Ελλάδα το 1984, 15% το 1997 και 24% το 2005, ενώ σήμερα συνεχίζει να βρίσκεται σε ανοδική πορεία
– 7 στις 10 αιτήσεις διαζυγίων στην Ελλάδα κατατίθενται από γυναίκες
Λόγοι που μπορεί να οδηγήσουν στο διαζύγιο:
– Η συζυγική απιστία κλονίζει τα θεμέλια της συζυγικής σχέσης και μοιάζει να είναι ο πιο κοινός λόγος διαζυγίου. Προκαλεί δυνατό και δυσβάσταχτο συναισθηματικό πόνο στο άτομο που απατήθηκε και συνθλίβει την οικειότητα, την εμπιστοσύνη, την ασφάλεια και την αγάπη που παρέχει ο συζυγικός δεσμός. Αυτός που απατήθηκε μπορεί να παρουσιάσει έντονο θυμό, αίσθημα απώλειας, αυτοκατηγορία, συμπτώματα κατάθλιψης.
– Πολλά είναι τα ζευγάρια στα οποία ο ρόλος του συζύγου υποχωρεί και επισκιάζεται από το ρόλο του γονέα, που κάνουν το λάθος να παραμελήσουν τον εαυτό τους ή τη σχέση τους και να αφοσιωθούν ολοκληρωτικά στα παιδιά τους. Κάποια στιγμή τα παιδιά θα μεγαλώσουν και θα φύγουν από το σπίτι και τότε το μόνο που θα μείνει στη σχέση θα είναι η αποξένωση.
– Η επικοινωνία θεωρείται η απαραίτητη προϋπόθεση που κρατάει το ζευγάρι ενωμένο. Εάν οι δύο πόλοι είναι συντονισμένοι ο ένας με τα αισθήματα, τις απόψεις και τις αξίες του άλλου, τότε όλα βαίνουν καλώς. Όμως όπως η ανοικτή επικοινωνία έχει ευεργετικές συνέπειες στη διατήρηση του ζευγαριού, με τον ίδιο τρόπο η έλλειψη επικοινωνίας οδηγεί τα πράγματα σε τέλμα.
– Πολλές φορές οι σύζυγοι φαντάζονται διαφορετικά τα συστατικά ενός πετυχημένου γάμου. Από τη μια οι διαφορετικές συνθήκες στις οποίες μεγάλωσαν, από την άλλη οι διαφορές στο χαρακτήρα και στους στόχους, δημιουργούν συγκρούσεις που υποσκάπτουν την ευτυχία σε μια σχέση. Πόσο μπορεί να αντέξει ευτυχισμένο ένα ζευγάρι όταν, για παράδειγμα, ο άντρας θέλει τη γυναίκα να κάθεται στο σπίτι και να φροντίζει το νοικοκυριό, ενώ η γυναίκα θέλει να χτίσει μια πετυχημένη επαγγελματική καριέρα; Όσο αξιέπαινες προσπάθειες κι αν καταβληθούν, το συνηθέστερο είναι να πληγεί η σχέση ανεπανόρθωτα.
– Με την επαγγελματική σταδιοδρομία να τίθεται σε πρώτο πλάνο, τις κοινωνικές υποχρεώσεις να πληθαίνουν και τις οικογενειακές υποχρεώσεις να τρέχουν, το πιθανότερο είναι οι δύο σύντροφοι να έχουν σπάνιες ευκαιρίες να περάσουν χρόνο μαζί και να σφυρηλατήσουν μια πιο ολοκληρωμένη σχέση.
– Κακή σεξουαλική ζωή. Η ρουτίνα, τα διαφορετικά προγράμματα των συζύγων, η κούραση από τα παιδιά, είναι κάποιοι από τους παράγοντες που καθιστούν πολλές φορές το σεξ ως μια πολυπόθητη πολυτέλεια. Η εξαφάνιση του σεξ από τον έγγαμο βίο συνιστά ένδειξη αργού θανάτου και απαιτείται επαγρύπνηση.
– Εκτός από το σεξ, η οικειότητα στο ζευγάρι δημιουργείται και από την πιο πεζή καθημερινότητα του. Ένα “σ’ αγαπώ”, “σ’ ευχαριστώ”, ένα φιλί για καληνύχτα ή καλημέρα, φέρνουν πραγματικά το ζευγάρι πιο κοντά. Η αδιαφορία και η έλλειψη των απλών καθημερινών συνηθειών οικειότητας, οδηγούν στην αποξένωση.
– Εννοείται ότι οι σύζυγοι δεν πρέπει να χάσουν την αυτοτέλεια τους ως ξεχωριστοί άνθρωποι με τις δικές τους ανάγκες και να κάνουν πράγματα που τους ευχαριστούν, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει μια σειρά από δραστηριότητες που χρειάζεται να κάνουν μαζί και οι οποίες τονώνουν το γάμο.
– Ακόμη και ο πιο υγιής γάμος δεν είναι δυνατόν να μην έχει τις εντάσεις του. Το μυστικό, όμως, βρίσκεται κρυμμένο στον τρόπο με τον οποίο το ανδρόγυνο προσπαθεί ειλικρινά να εργαστεί πάνω στη σχέση του, ώστε να επιλύσει τις διαφορές του. Το ζητούμενο είναι να λύνονται οι παρεξηγήσεις έγκαιρα και αποτελεσματικά, ώστε να μη συσσωρεύεται αρνητική ενέργεια που θα υποσκάπτει τη μελλοντική του ευτυχία.
– Τα οικονομικά. Το πρόβλημα δεν έχει σχέση τόσο με την έλλειψη χρημάτων, όσο με τις διαφορετικές αντιλήψεις ως προς τον τρόπο διαχείρισης τους. Όταν ο ένας κάνει οικονομία και ο άλλος δε βλέπει την ώρα να ανοίξει το πορτοφόλι και να ξοδέψει, δυστυχώς ο γάμος παρουσιάζει προβλήματα.
Οι σχέσεις είναι ζωντανοί οργανισμοί που αν δεν τους τροφοδοτούμε καθημερινά, θα σβήσουν, θα χαθούν. Ακόμη και αν ονειρευόμαστε έναν τέλειο γάμο και μια απόλυτα αρμονική σχέση, δεν γίνεται να λησμονούμε πως όλες οι σχέσεις έχουν όμορφες και άσχημες στιγμές, φέρνουν άλλοτε απέραντη ευτυχία και άλλοτε αβάσταχτη δυστυχία”.
(Από το ίντερνετ)
Ένας ετοιμόρροπος γάμος πώς σώζεται όμως;
Σίγουρα με τις θυσίες και των δύο.
Έτσι χτίζεται, έτσι στέκεται κι έτσι σώζεται ο γάμος.
Τα στέφανα που τους βάζει στο κεφάλι ο ιερέας είναι συμβολικά στέφανα μαρτυρίου.
“Άγιοι μάρτυρες, οι καλώς αθλήσαντες και στεφανωθέντες”, ψάλλει η Εκκλησία την ώρα του μυστηρίου.
Ο γάμος είναι το απόλυτο δόσιμο στον άλλο κι αυτό είναι ένα γλυκό μαρτύριο.
Κι όχι εκείνη την ώρα του γάμου μόνον, αλλά συνέχεια.
Δεν παντρεύεσαι κάποιον για να μείνετε δύο, αλλά για να γίνετε ένα.
Ο γάμος δεν είναι συνεταιρισμός.
Δε λες το γάμο σύμφωνο συμβίωσης. Αυτό αντανακλά άλλου είδους σχέση.
Αν ο ένας απ’ τους δύο αποσύρει το απόλυτο δόσιμο στον άλλον, πώς θα σταθεί ύστερα ο γάμος;
Και να ξέρουμε ότι η αγάπη εξ ορισμού είναι θυσιαστική.
Ερειπωμένος γάμος ίσως είναι καλύτερα να διαλύεται.
Δεν ξέρω βέβαια αν μπορούμε να το πούμε αυτό ως άνθρωποι της Εκκλησίας.
Γιατί ο Χριστός επιτρέπει το διαζύγιο μόνο σε περίπτωση συζυγικής απιστίας.
Ή ας το πούμε καλύτερα κάθε νοσηρός γάμος χρειάζεται ειδική μεταχείριση από μέρους των ποιμένων της Εκκλησίας.
Κι ύστερα, δεν ξέρουμε αν η θεραπεία μπορεί να προέλθει απ’ έξω.
Πρέπει ο ένας να ζήσει με τη στραβομάρα και τα ελαττώματα του άλλου.
Κι επειδή έξω απ’ το χορό πολλά τραγούδια λέμε, παραδεχόμαστε ότι αυτή η ανοχή είναι το απόλυτο.
Όταν έρθεις πρόσωπο με πρόσωπο με το πρόβλημα, γίνεσαι πιο συγκαταβατικός και πιο ανθρώπινος στις κρίσεις σου.
Κι εδώ να αναφέρουμε ένα χαρακτηριστικό περιστατικό με το γέροντα Αυγουστίνο.
Όλοι ξέρουμε πόσο ανένδοτος ήταν στις θέσεις του, που ήταν πρώτα θέσεις της Εκκλησίας.
Δεν μπορούσε και δεν ήθελε να υπογράψει διαζύγιο.
Όταν όμως άκουσε την εξομολόγηση μιας πολύπαθης συζύγου, της ευλόγησε το διαζύγιο και με τα δυο του χέρια.
Η Εκκλησία κρατάει ψηλά τον πήχυ για το γάμο, αλλά όταν χρειαστεί συγκαταβαίνει εποικοδομητικά και θεραπευτικά.
Να σημειώσουμε δε ότι η μεγαλύτερη ασφάλεια του γάμου είναι η σύνδεση με πνευματικό και των δύο συζύγων και η προσευχή.
Καθώς και η εγκράτεια που επιβάλλει η ασκητική του γάμου και επιμελείται ο πνευματικός.
Και πάνω απ΄όλα ας έχουμε στην καρδιά μας πρώτα κι αδιάλειπτα το Χριστό — όχι λίγο και σε μια άκρη της ψυχής μας — και ο Χριστός δεν θα μας αφήσει.
Το ευχόμαστε σε όλους όσους ταλαιπωρεί η σκέψη του διαζυγίου
Αμήν
Ζιώγα Κατερίνα
