Το ποίημα της ζωής
10 Σεπτεμβρίου, παγκόσμια ημέρα κατά της αυτοκτονίας
Άνθρωπε σταγόνα… δεν είσαι μόνος σε τούτο τον ωκεανό…
Έχει μια πλάνη τόση να στέκεσαι αγέρωχος στο κύμα… στον αφρό..
Τα χέρια σου να αγγίξουν τον έρωτα ζητούν… σαν άδαμας ασκάλιστος σκαρπέλο δε κρατούν…
Άνθρωπε ανήμπορε… στη μοίρα σε πετούν…
Φως που ποθείς σου έκλεψαν… και σου έβαλαν σταυρό…
Μα εσύ θαρρείς και η πίστη σου δεν έβαλαν μυαλό…αντάρτες ξεσηκώθηκαν επάνω στο βουνό…
Άνθρωπε τ’ όνειρο σε γέλασε ή γέλασες μ’ αυτό…
Κανείς δε γνώρισε ποτέ τ’ αγρίμι το θεριό…
Λεβάντα τώρα φύτρωσε στον κήπο των ευχών… και το θυμάρι ξόρκισε το φόβο των δειλών…
Άνθρωπε… στύλωσε τα πόδια σου στο ύψος της καρδιάς… και τη ζωή κατάματα πάντοτε να κοιτάς…
Χτύπα το χέρι σου γερά… στα μάρμαρα τα κρύα… και άμε στην ανηφοριά και στη σωστή πορεία…
Τάσος Βακφάρης
