8 Νοεμβρίου 1912 – 8 Νοεμβρίου 2018: Τότε – Σήμερα… αύριο ;;;
επέτειος απελευθέρωσης της Φλώρινας
Εκατόνέξι χρόνια πέρασαν από την απελευθέρωση της Φλώρινας. Ήτανε μεσημέρι όταν ο επίλαρχος Ιωάννης Άρτης και οι άνδρες του, που αποτελούσαν την εμπροσθοφυλακή του υπολοίπου ελληνικού εκστρατευτικού σώματος, παρέλαβαν την πόλη:
«Εν ονόματι του Βασιλέως Γεωργίου του Α΄ καταλαμβάνω την πόλιν της Φλωρίνης και τα υπό την δικαιοδοσίαν αυτής χωρία, κηρύσσων άμα τον στρατιωτικόν νόμον. Άπαντες οι κάτοικοι των μερών αυτών, ανεξαρτήτως φυλής και θρησκεύματος, έσονται ίσοι απέναντι του νόμου, τιθέμενοι υπό το σκήπτρον του Βασιλέως Γεωργίου του Α΄ και επανερχόμενοι εις τας αγκάλας της Μητρός Ελλάδος».
https://www.youtube.com/watch?v=R0M6QQzu8i0
Ήτανε ένα χαρμόσυνο επακόλουθο μιας ιστορίας και ενός Αγώνα που τον πίστευαν και πάλεψαν “τρελοί”, πολέμησαν και έδωσαν ακόμα και την ίδια τους την ζωή για την πολυπόθητη λευτεριά κατά τον Μακεδονικό Αγώνα. Χιλιάδες είναι οι ανώνυμοι αγωνιστές, χιλιάδες και οι “Μάρτυρες Νεκροί” που θυσιάστηκαν για την Πατρίδα και την Θρησκεία (να μην λησμονούμε ότι οι βούλγαροι κομιτατζήδες ήταν εξαρχικοί), οι Ήρωες όπως ο Κώττας, ο παπα-Δημήτρης Σταμπουλής, ο παπα-Σταύρος Τσάμης, ο Μελάς – είναι τόσοι πολλοί οι ήρωες, τόσο πολύ το αίμα…
Είναι γεγονός ότι στους κατοίκους της περιοχής υπήρχε διάχυτη η χαρμολύπη: χαρά για την Φλώρινα (που τότε ήταν μια μικρή πόλη) και λύπη για την απώλεια του Μοναστηρίου, όπου πάνω από το 80% των κατοίκων ήταν δραστήριοι Έλληνες, με τεράστιο έργο και προσφορά στη διατήρηση-ανάδειξη της ελληνικότητας της Μακεδονίας…
Είναι επίσης άξιο αναφοράς το γεγονός ότι σε πολλά χωριά(Μεγάροβο, Κρούσοβο, Τύρναβο κ.ά.), όπου οι κάτοικοι είναι αυτόχθονες γηγενείς Έλληνες, είχαν ήδη υψωθεί οι ελληνικές σημαίες από τους κατοίκους, που με λαχτάρα καρτερούσαν την απελευθέρωση από την Ελλάδα… επαναλαμβάνοντας με κάθε ευκαιρία:
«Εσμέν Έλληνες την καταγωγήν ως τούτο πολλαχώς και πάλαι και νυν διετρανώσαμενεπιδειξάμενοι και εν τοις εσχάτοιςδεινοπαθήμασι την εμμονήν ημών εις τα πάτρια»(24 Δεκεμβρίου 1903 Oι βλάχοι κάτοικοι στο Κρούσοβο της Βόρειας Μακεδονίας).
https://www.youtube.com/watch?v=LC3lTcqkuDg
https://www.youtube.com/watch?v=Ul7gGov3gXU
http://vlahofonoi.blogspot.com/2014/01/blog-post_13.html
«Δεν αποτελούμε χωριστή ομάδα από το Ελληνικό γένος. Λεγόμαστε Βλάχοι. Οι πόθοι μας, τα αισθήματά μας, είναι συνταυτισμένα, αιώνες τώρα, με των ελληνοφώνων αδελφών μας. Είμασταν και θα είμαστε Έλληνες».(12 Ιουνίου 1907, Οι βλάχοι κάτοικοι στο Μεγάροβο Βόρειας Μακεδονίας)
https://www.youtube.com/watch?v=jT6zuMYibJI
Είναι ενδεικτικό ότι μόνο στο Μεγάροβο το 1913 υπάρχουν 328 οικογένειες με 2417 άτομα, στην πλειοψηφία τους Βορειοηπειρώτικης καταγωγής, (εκδιωγμένοι έπειτα από την καταστολή της επανάστασης της Ηπείρου του 1767)και τρείς σλαβόφωνες οικογένειες!
«Διακηρύσσουμε με βαθειά συναίσθηση της Ελληνικής καταγωγής μας, ότι θα παραμείνουμε στα πάτρια και ότι η βία και η καταπίεση από τους εχθρούς της πατρίδας μας δεν κατόρθωσαν, ούτε θα κατορθώσουν ποτέ να κλονίσουν τις εθνικές ελληνικές μας πεποιθήσεις».(5 Ιανουαρίου 1904, Οι Βλάχοι κάτοικοι στο Τύρνοβο της Βόρειας Μακεδονίας)
Έπειτα από 500 και πλέον χρόνια σκλαβιάς, όλοι τους ένιωθαν την ανάσα της λευτεριάς, ένιωθαν ότι οι θυσίες και το αίμα των ηρώων που αγωνίστηκαν στα ιερά χώματα της Μακεδονίας “έπιασαν τόπο”, αλλά –φευ!– η καθυστέρηση του εκστρατευτικού σώματος και η προτεραιότητα που, δικαιολογημένα, δόθηκε στην απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης είχαν ως τίμημα την κατάληψη του Μοναστηρίου και της ευρύτερης περιοχής από τους «σύμμαχους» Σέρβους.
Η συνέχεια είναι γνωστή. Πολλοί Μοναστηριώτες κατέφυγαν στην ελεύθερη Ελλάδα, αλλά πίσω από τα νέα πλέον σύνορα, έμειναν συνειδητά και πάρα πολλοί που θεωρούσαν υποχρέωση και καθήκον να υπερασπιστούν τα “πάτρια εδάφη”! Η φυγή για αυτούς σήμαινε εγκατάλειψη και αρνήθηκαν συνειδητά να φύγουν – κάποιοι εγκλωβίζονται. Ακόμα και σήμερα όμως, απόγονοι αυτών των ελλήνων, στην πλειοψηφία τους Βλαχόφωνοι, μα και Σλαβόφωνοι, παραμένουν εκεί! Όλοι όμως Έλληνες στην ψυχή και στην καρδιά!
https://www.youtube.com/watch?v=g2w_9DqzZQw
Και εμείς -εν έτει σωτηρίω2018- τι κάνουμε; Ξεχάσαμε τους Έλληνες αυτούς (ο ίδιος ο Γκλιγκόροφ, με επίσημες δηλώσεις του, υποστήριζε ότι στη χώρα του υπάρχουν 100.000 Έλληνες) και προωθούμε ένα κατάπτυστο σχέδιο (συμφωνία των Πρεσπών) αναγνωρίζοντας μακεδονικήγλώσσα–εθνικότητα–ιθαγένεια–κράτος”, βιάζοντας και ¨φτύνοντας¨ την ίδια μας την Ιστορία κατάμουτρα!
Άραγε, τι θα απολογηθούμε στις επόμενες γενιές για την κατάντια μας, όταν μας κατηγορήσουν; Ποια παρακαταθήκη θα αφήσουμε οι απάτριδες, αγνώμονες, ανιστόρητοι εθνομηδενιστές, όταν θα έχουμε παραδώσει αμαχητί την ίδια μας την ιστορία σε Σλάβους που δεν έχουν καμία σχέση με τους Έλληνες, με τους Έλληνες Μακεδόνες;
Εγκαταλείψαμε τότε την περιοχή της ευρύτερης Πελαγονίας, “καλή τη πίστη” σε “έντιμους συμμάχους”, που αναγνώριζαν την εθνική μειονότητα των εναπομεινάντων Ελλήνων, αλλά στην ουσία γίναμε παρατηρητές του αφελληνισμού μιας περιοχής(και δεν μιλάω για τα Σκόπια ή τα αλβανικής και βουλγαρικής καταβολής χωριά). Γίναμε θεατές της δημιουργίας ενός εξαμβλώματος, που στην συνέχεια μετονομάστηκε από Βαρντάσκα(VardarskaBanovina) σε Μακεδονία. Ήτανε η εφαρμογή και ο σχεδιασμός του Τίτο για την τότε Γιουγκοσλαβία (Υπερ-Σλαβία,) που με επεκτατική διάθεση, επιβουλεύονταν την Θεσσαλονίκη, άρα και την Μακεδονία..
-Θα γίνει λοιπόν την 8η Νοεμβρίου πανηγυρική Δοξολογία στον Άγιο Γεώργιο Φλώρινας (όπως έγινε την πρώτη φορά το 1912).
-Θα πάνε οι σημαιοφόροι και τα λάβαρα της Φλώρινας.
-Θα πάνε τα παιδιά μας να παρελάσουν και να τιμήσουν και αυτά με τον δικό τους τρόπο τους ήρωες.
-Θα έρθουν και… οι επίσημοι, οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης, να καταθέσουν στεφάνια στα μνημεία, να τιμήσουν την απελευθέρωση και τους ελευθερωτές! Αυτοί, που οι πράξεις και η πολιτική τους αμαυρώνει, ακυρώνει, σβήνει και πετάει στη λήθη όλους τους αγώνες αυτών που έρχονται να τιμήσουν.
-Με τι μούτρα άραγε; Με το περισσό θράσος που τους διακρίνει το τελευταίο διάστημα;
-Με νωπές ακόμα τις μνήμες από τα επεισόδια στο Πισοδέρι και στην Θεσσαλονίκη;
–Με Άταφο ΑΚΟΜΑ το Σώμα του Ήρωα Έλληνα Βορειοηπειρώτη Κωνσταντίνου Κατσίφα στους Βουλιαράτες! Ενός “τρελού” της ελληνικής σημαίας, όπως ήταν και ο Σολωμός και o Ισαάκ στην Κύπρο, ενός “τρελού” συνεχιστή εκείνων,
ΤΩΝ τότε ΤΡΕΛΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ του 1904 – 1912!
-Θα πάμε λοιπόν και εμείς!
-Θα πάει ο Λαός που ξέρει να Τιμά, που έχει Μνήμη, και έχει και την ικανότητα να διακρίνει τους αυθεντικούς από τους “ευκαιριακούς-τυχαίους” που σήμερα είναι εδώ, αλλά αύριο δεν ξέρουμε σε πια Μακεδονία θα πάνε να καταθέσουν στεφάνια. Στην Μία και μοναδική ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ή στο έκτρωμα που πάνε να αναγνωρίσουν!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
Και ΠΑΝΤΑ ΕΛΕΥΘΕΡΑ!
Π. Γ. Γώγος
(ακόμα Ανεξάρτητος ως Μακεδόνας Απόγονος Μακεδονομάχων
μα πάνω από όλα ¨Έλληνας)
