Η επιθυμία (της γιαγιάς μου)

Η γιαγιά μου τις νύχτες καθόταν κοντά στο χαμηλό μικρό παράθυρο για να μπορεί να βλέπει έξω, μια μικρή λάμπα από τον στύλο φώτιζε τον χωματόδρομο του μικρού χωριού.

Το φως ήταν αδύναμο η λάμπα έφεγγε τον εαυτό της, πέτρινα δύσκολα χρόνια ήταν εκείνα, το παράπονο της ήταν μια λάμπα με δυνατό φως να μπορεί τις ατελείωτες ώρες της νύχτας να βλέπει καθαρά. Είχε την κρυφή ελπίδα μήπως εμφανιστεί ένα από τα παιδιά της και δεν το δει μες στο σκοτάδι.

Η γιαγιά μου τις νύχτες δεν κοιμόταν, τρία παλληκάρια έστειλε στην άλλη άκρη του κόσμου, ξενυχτούσε με την σκέψη τους νοσταλγώντας να τα δει να γεμίσουν το σπίτι με χαρά.

Τα παιδιά της ξενιτεμένα είκοσι χρόνια σε άλλη ήπειρο έδιναν την δική τους μάχη για την επιβίωση, η γιαγιά μου πάντα ήλπιζε πως θα τα δει πριν κλείσει τα μάτια της, ακόμα ήλπιζε πως θα δει και μια δυνατή λάμπα να μπορεί να ξεχωρίζει τις φιγούρες μες την νύχτα.

Τα χρόνια πέρασαν και η γιαγιά μου πριν φύγει για πάντα αξιώθηκε να δει τα παιδιά της! άλλα όχι την λάμπα με το δυνατό φως.-

Κεντρική ιδέα: Καμιά φορά οι απλές επιθυμίες είναι αυτές που δεν μπορούμε να έχουμε.

Σπύρος Α. Ηλιάδης

Δημοσιογράφος – Εκδότης

iliadisspiros@hotmail.com