Η τεχνική του «εσωτερικού μονολόγου» στην πολιτική: η εισήγηση του κυρίου Σέλτσα για το πολυνομοσχέδιο

Σ. Ηλιάδου – Τάχου,

Καθηγήτριας Νέας Ελληνικής Ιστορίας πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονία

Ο όρος «εσωτερικός μονόλογος» χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια συγκεκριμένη τεχνική της πεζογραφίας, η οποία εντάσσεται στο κίνημα του μοντερνισμού και είναι εξαιρετικά δύσκολο να γίνει κατανοητή και αποδεκτή από τον μέσο αναγνώστη. Η τεχνική αυτή μορφοποιεί τον λόγο ως μια αδιάκοπη ροή σκέψεων και εντυπώσεων, η ανάγνωση των οποίων προϋποθέτει την αποκωδικοποίησή τους από τον αναγνώστη. Η συγκεκριμένη τεχνική υιοθετήθηκε από την «Σχολή της Θεσσαλονίκης», εξέχουσα μορφή της οποίας υπήρξε ο Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης, ενώ κομβικό έργο της σχολής ήταν «ο πεθαμένος και η ανάσταση» (Πεντζίκης, 1944).

Η συσχέτιση της εισήγησης του βουλευτή Φλώρινας κ. Κ. Σέλτσα στο ελληνικό κοινοβούλιο με θέμα το πολυνομοσχέδιο, με την τεχνική του εσωτερικού μονόλογου που αναπτύχθηκε στη λογοτεχνία, έγκειται στα εξής σημεία: α) στην τάση του να καταθέτει αναιτιολόγητες εντυπώσεις β) στην αδυναμία διάχυσης των επιχειρημάτων του, τα οποία προσκρούουν στην κοινή λογική και γ) στην ανάγκη που νιώθει κάθε επαρκής αναγνώστης να συμπληρώσει κυρίως τα όσα δεν λέει.

Έχοντας αναλύσει προφορικά και γραπτά τις συνέπειες του πολυνομοσχεδίου για την Φλώρινα, θα αρκεστώ σε κάποια βασικά σημεία, υπογραμμίζοντας κυρίως όσα λέγονται στο κείμενο,για να δημιουργήσουν εντυπώσεις, όσα δεν αντέχουν στην κριτική δύναμη της λογικής και συμπληρώνοντας όσα δεν λέγονται.

Εστιάζω λοιπόν στα εξής σημεία:

α) Υπάρχει η αναφορά ότι με τις συνέργειες δημιουργείται ένα ισχυρό πανεπιστήμιο στη Δυτική Μακεδονία. Συμπληρώνω : στην Κοζάνη, όχι στην Φλώρινα

β) Αναγράφεται ότι το συνενωμένο ίδρυμα συνδυάζει θεωρία και πράξη. Συμπληρώνω: μέσα από ποιους άξονες, κανόνες, στρατηγικές; Ποια είναι τα ακαδημαϊκά κριτήρια που ελήφθησαν υπόψη και ποιοι στρατηγικοί στόχοι που υιοθετήθηκαν;

γ) Γίνεται μνεία στην Φλώρινα «ως πύλη εισόδου στα Δυτικά Βαλκάνια και στην παρεμβατική δυνατότητα ενός ισχυρού πανεπιστημίου που θα μας παράσχει εκπαίδευση «σε τομείς τοπικού ενδιαφέροντος» . Ως τέτοιοι αναφέρονται «οι τέχνες, η ενέργεια, οι ανθρωπιστικές σπουδές..κλπ». Διορθώνω: όσα αναφέρονται δεν είναι «τομείς τοπικού ενδιαφέροντος», είναι ευρύτατα γνωστικά πεδία τα οποία θεραπεύονται στα ακαδημαϊκά ιδρύματα της πανανθρώπινης διανόησης. Σημειώνω εδώ ότι όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με τοπικούς προσδιορισμούς ή με γεωστρατηγικούς στόχους των χωρών των Βαλκανίων και ημών συμπεριλαμβανομένων.

δ) Τονίζεται ο ρόλος του πανεπιστημίου στην θωράκιση της περιφέρειας από την ανεργία, στις μεταβολές στον ενεργειακό χάρτη της περιοχής κλπ. Διορθώνω: Τα πανεπιστήμια δεν λύνουν τοπικά, περιφερειακά κλπ. προβλήματα εκτός αν έχει προηγηθεί η μελέτη που καταγράφει τις τοπικές, περιφερειακές κλπ. ανάγκες και έχει γίνει ο αναπτυξιακός σχεδιασμός του πανεπιστημίου με βάση την μελέτη αυτή η οποία προϋποθέτει χρόνο, συλλειτουργία φορέων και έλλογες διεργασίες-αποφάσεις. Με την βιασύνη και την προχειρότητα που εκπονήθηκε το πολυνομοσχέδιο για τις συνέργειες, το μόνο που μπορεί να προκύψει από το νέο πανεπιστήμιο είναι η αύξηση των ανέργων πτυχιούχων.

ε) Αναγράφεται ότι οι διαδικασίες που ακολουθήθηκαν υπήρξαν καλύτερες από εκείνες του σχεδίου Αθηνά. Συμπληρώνω: οι διαδικασίες έχουν περιγραφεί από μένα σε προηγούμενες συνεντεύξεις και άρθρα μου. Σημειώνω μόνο πως υπήρξαν κλειστές, χωρίς δημοκρατικό διάλογο και χωρίς καμία συμμετοχή της ακαδημαϊκής κοινότητας του ιδρύματος.

στ) Καταβάλλεται απόπειρα να συγκαλυφθεί η αδυναμία ίδρυσης σχολών στη Φλώρινα με μνεία σε Ινστιτούτα διετούς φοίτησης με ανύπαρκτα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων τους.

ζ) Προβάλλεται ως επιτυχία η μη ίδρυση δεύτερου Τμήματος στη μονοτμηματική Σχολή Καλών Τεχνών, με το επιχείρημα μιας μελλοντικής ένταξης σχολής και ινστιτούτου κινηματογράφου και με την προοπτική της συνεργασίας με την ΔΕΗ, με την επίνευση του βουλευτή Κοζάνης Θέμη Μουμουλίδη. Συμπληρώνω: «όπως λέει ο λαός από τάξιμο σπίτι δεν χαλάει»

η) Ευχολόγια παρατίθενται και για το άρθρο 18 παρ. 5 που αφήνει ανεξέλεγκτες τις μετακινήσεις προς την Κοζάνη και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην αποψίλωση των Σχολών της πόλης μας.

Μετά από την συγκεκριμένη ανάλυση η οποία εμπίπτει πλήρως στην τεχνική του «εσωτερικού μονολόγου» ένα μόνο μπορούμε να πούμε:

«Η Δυτική Μακεδονία αποκτά με το πολυνομοσχέδιο ένα στρεβλό πανεπιστημιακό μόρφωμα. Ήταν δίκαιο και έγινε πράξη….».