Κάτι σαν βιογραφικό υποψηφίου

Αυτές τις μέρες ο Δημόσιος λόγος και χώρος έχει κατακλυστεί από τα γνωστά καρτελάκια των υποψηφίων, όσο και από τα προσωπικά τους βιογραφικά. Οι εμφάσεις προφανείς, φυσιογνωμική παρουσίαση της υποψηφιότητας μαζί με τυπική παράθεση ενδιαφερόντων – χαρισμάτων κλπ. Πολλές φορές έχουμε άχρηστες προσωπικές πληροφορίες ή σημειώματα τα οποία θυμίζουν αιτήσεις προς τον ΑΣΕΠ!

Ας μιλήσουμε λοιπόν με όρους γενιάς, μιας υποκειμενικής καταγραφής των πολιτικών δεδομένων, τα οποία οδηγούν στην πολιτική στράτευση με το συγκεκριμένο περιεχόμενο.

Όσοι γεννηθήκαμε προς τα τέλη του ’80 μεγαλώσαμε στην ισχυρή Ελλάδα της καπιταλιστικής ανάπτυξης, των Ολυμπιακών αγώνων, του Χρηματιστηρίου κλπ. Οι ηρωικές αφηγήσεις είχαν οπισθοχωρήσει, η γενιά του ΕΑΜ ήταν ήδη αρκετά ηλικιωμένη, το ΠΑΣΟΚ είχε ενσωματώσει στο σύστημα ότι κατεγράφει ως «γενιά του Πολυτεχνείου», η Σοβιετική Ένωση είχε ανατραπεί και το Κοινωνικό όραμα έμενε λερωμένο στις ιδεολογικές ακαθαρσίες περί «τέλους της Ιστορίας και των ιδεολογιών».

Και όμως, ως μαθητές ζήσαμε το μαθητικό κίνημα με το ιστορικό «κάτσε καλά Γεράσιμε», ζήσαμε τη φρίκη των Ιμπεριαλιστικών πολέμων σε Γιουγκοσλαβία – Αφγανιστάν – Ιράκ, ακούσαμε το «Ευχαριστούμε την κυβέρνηση των ΗΠΑ» μετά τα Ίμια, είδαμε να παραδίδεται ο ηγέτης του κουρδικού λαού στη CIA ως τρομοκράτης. Ως φοιτητές ζήσαμε τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις για την υπεράσπιση του Άρθρου 16 του Συντάγματος, τη νεολαιίστικη έκρηξη μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του 16χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου.

Με αυτές τις παραστάσεις, με αυτές τις πολιτικές επιλογές ακούσαμε πως η χώρα χρεοκόπησε και πως έρχεται το ΔΝΤ και τα διεθνή κοράκια να πάρουν όσα τους χρωστάμε.

Σε αυτό το σημείωμα ΔΕΝ θα δηλώσω αν αγαπώ τα μικρά ζωάκια ή αν έχω αδυναμία στη μητέρα ή τον πατέρα μου. Μπορώ να πω όμως πως την συγκλονιστική περίοδο 2010-2015 ΔΕΝ υπήρξε μικρός και μεγάλος αγώνας που ΔΕΝ ήμουν εκεί, απεργιακή συγκέντρωση που δεν πήρα ενεργά μέρος. Από τα ορόσημα των πλατειών με τους αγανακτισμένους και το ηρωικό «ΟΧΙ» του Δημοψηφίσματος, μέχρι και την καθημερινή προετοιμασία των επόμενων μεγάλων καμπών. Οι αγώνες αυτοί ΔΕΝ κατάφεραν να ξεπεράσουν τα όρια της εκλογικής ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, ακριβώς και για αυτό ηττήθηκαν ή πουλήθηκαν ή όπως το ονομάζει κανείς.

 Η υποψηφιότητα με την Αριστερή Συμπόρευση για την Ανατροπή βάζει έναν πρωταρχικό στόχο. Να σπάσει το κλίμα της αποδοχής της υπάρχουσας κατάστασης, της μνημονιακής κανονικότητας. Κάθε ψήφος θα λογίζεται από τη Δευτέρα το πρωί ως μια υπόσχεση για μια νέα προσπάθεια, πιο ώριμη και συνειδητή, ώστε να αναδυθεί μέσα από «τους σεισμούς που μέλλονται για να’ρθουν» μια νικηφόρα πορεία του λαού και της νεολαίας.

*Η φωτογραφία από την κοινή εκδήλωση ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. – Levica το Καλοκαίρι του ’18. Γιατί κάπως έτσι φανταζόμαστε τα Βαλκάνια και τους λαούς.

Τζώτζης Βασίλης

Υποψήφιος Περιφερειακός Σύμβουλος με την Αρ.Συ.

Μέλος ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α