ΚΚΕ: Κόμματα «μίας χρήσης»: επιζήμια για το λαό!
Από αστικά κόμματα «μίας χρήσης», που όπως δημιουργήθηκαν έτσι και διαλύθηκαν, ο λαός μας έχει γνωρίσει πολλά: ΛΑ.Ο.Σ., ΔΗΜΑΡ, ΑΝΕΛ, Ποτάμι, Ένωση Κεντρώων, Οικολόγοι – Πράσινοι κ.ά. Συνήθως όλα, όταν πρωτοεμφανίζονται, συνοδεύονται από χαρακτηρισμούς όπως «νέο», «καινοτόμο», «πρωτοποριακό», «σύγχρονο» κλπ. Δεν αργούν όμως να αποδειχθούν το ίδιο «παλιά» με τα άλλα αστικά κόμματα. Παλιά επειδή αποτελούν εκφραστές – με διαφορετικές παραλλαγές και τρόπους – του ίδιου ξεπερασμένου, αντιδραστικού συστήματος. Γι’ αυτό έχουν την ίδια κατάληξη: στηρίγματα κυβερνήσεων ή των κυβερνητικών πολιτικών, ενώ στελέχη τους μεταγγίζονται στους ισχυρότερους πόλους του πολιτικού συστήματος προκειμένου να εξυπηρετηθούν δικομματικά ή διπολικά σχέδια. Άλλωστε στρατηγικές διαφορές δεν έχουν μεταξύ τους. Ο ρόλος τους χρήσιμος για το πολιτικό σύστημα που υπηρετεί τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, την ΕΕ και, ταυτόχρονα, επιζήμιος για το λαό. Ο βασικός τους ρόλος βρίσκεται στην «αποθήκευση» της δυσαρέσκειας και διαμαρτυρίας απέναντι στα βασικά αστικά κόμματα, προκειμένου αυτή να μη διοχετευτεί σε κατευθύνσεις ριζοσπαστικές και βασικά να μη συναντηθεί με την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ. Γι’ αυτό άλλωστε και αυτά τα κόμματα χαρακτηρίζονται αναχώματα.
Τέτοιο ρόλο, στις σημερινές συνθήκες, αναλαμβάνει, – απευθυνόμενος σε δυσαρεστημένους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, – ο Γ. Βαρουφάκης με το ΜΕΡΑ25. Βεβαίως εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι έχουμε να κάνουμε με μια κίνηση που έχει αναφορά σε επίπεδο ΕΕ. Το δίκτυο DiEM25 είναι ένα δίκτυο κινήσεων το οποίο ανεξάρτητα από το πολιτικό βάρος και την εμβέλειά του, συνδέεται με διεργασίες που συντελούνται σε επίπεδο ΕΕ και αφορούν προβληματισμούς και διαπάλη για το μέλλον και την εμβάθυνση της ΕΕ και της Ευρωζώνης, που διεξάγεται ανάμεσα σε ισχυρά κέντρα της ΕΕ (Γερμανία – Γαλλία – Ιταλία) και με την παρέμβαση των ΗΠΑ. Πολλά άλλωστε έχουν γραφτεί και ειπωθεί για τις παλιότερες σχέσεις του Γ. Βαρουφάκη με το δίκτυο του Αμερικανού μεγαλοεπιχειρηματία Τζ. Σόρρος, παρόλο που ο ίδιος υποστηρίζει ότι έχει έρθει σε ρήξη μαζί του.
Μια σειρά από βασικές θέσεις του ΜΕΡΑ25 φανερώνουν το χαρακτήρα του κόμματος, αφού δεν αμφισβητεί σε τίποτα την κυρίαρχη πολιτική, τους στρατηγικούς στόχους των επιχειρηματικών ομίλων. Έτσι, προσπαθεί για άλλη μια φορά να πείσει ότι μπορεί να υπάρξει «έξυπνη και στοχευμένη οικονομική πολιτική» που να υπηρετεί και την ανάπτυξη για τους επιχειρηματικούς ομίλους και τα εργατικά – λαϊκά δικαιώματα. Επικεντρώνει στην αναδιάρθρωση του χρέους και ιεραρχεί την «πράσινη ανάπτυξη». Αποδέχεται τη συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, αλλά προτείνει την «έξυπνη χρήση του βέτο» μέσα στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς για την υπεράσπιση των «δίκαιων της χώρας». Βάζει στόχο να αλλάξει την ΕΕ, να την κάνει προοδευτική κλπ. Λίγο – πολύ δηλαδή μια απ’ τα ίδια, αμπαλαρισμένα σε καινούργιο περιτύλιγμα. Όλα αυτά τα έχουν ξαναπεί ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, σοσιαλδημοκράτες, νεοαριστεροί, πράσινοι και οικολόγοι σε όλη την ΕΕ. Γι’ αυτό άλλωστε δεν διστάζει να ομολογεί ότι είναι έτοιμος να συνεργαστεί είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ είτε ακόμα και με τη ΝΔ αν χρειαστεί, σε ένα τέτοιο πλαίσιο.Αν σε όλα αυτά συνυπολογίσουμε την πορεία και το ρόλο του ίδιου του Γ. Βαρουφάκη την περίοδο του πρώτου εξαμήνου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, καταλαβαίνουμε ότι είναι «άνθρακες ο θησαυρός» για το λαό. Βεβαίως σήμερα εμπειρία υπάρχει, το «έργο» το έχουμε ξαναδεί. Ιδιαίτερα όσοι αισθάνονται αριστεροί, ριζοσπάστες, όσοι έχουν σχέση και δεσμούς με το εργατικό – λαϊκό κίνημα, δεν πρέπει να την ξαναπατήσουν, επενδύοντας σε ένα καραμπινάτο κόμμα του κεφαλαίου με «ριζοσπαστικό» και «αντισυστημικό» αμπαλάζ. Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για πειράματα με προδιαγεγραμμένο τέλος, για νέες αυταπάτες και ψευδαισθήσεις. Η σταθερότητα του ΚΚΕ απέναντι σε όλα αυτά σχετίζεται με τη φυσιογνωμία του ως του μόνου κόμματος που παλεύει πραγματικά ενάντια στο σύστημα, ως του μόνου κόμματος που υπερασπίζεται το σύνολο των συμφερόντων των εργαζομένων, όχι στα λόγια αλλά με τη δράση του στο εργατικό – λαϊκό κίνημα, ως του μόνου κόμματος που οργανώνει την αντίσταση και αντεπίθεση. Αντί λοιπόν για κόμματα «μίας χρήσης», μπορούν να εμπιστευτούν και να επενδύσουν σε αυτήν τη σταθερότητα…
Κινητικότητα, ωστόσο, υπάρχει και στον εθνικιστικό – ακροδεξιό χώρο.
Ένα ακόμα κόμμα που ουσιαστικά εξαφανίστηκε από τον πολιτικό χάρτη, τουλάχιστον με τη μέχρι τώρα μορφή του, είναι οι ΑΝΕΛ, που συγκέντρωσαν ποσοστό 0,80% στις ευρωεκλογές, από 3,46% το 2015. Η ηγεσία του αποφάσισε να μη συμμετάσχει στις εκλογές του Ιούλη, ενώ όπως όλα δείχνουν θα διεκδικήσει ρόλο στις διεργασίες που «τρέχουν» ήδη για την αναμόρφωση του εθνικιστικού χώρου «δεξιά» της ΝΔ.
Οι ΑΝΕΛ, που μέχρι τον περασμένο Δεκέμβρη συγκυβερνούσαν με τον ΣΥΡΙΖΑ, έχασαν την Κοινοβουλευτική τους Ομάδα μετά από τις αποχωρήσεις και τις διαγραφές που ακολούθησαν τη συμφωνία των Πρεσπών, καθώς στελέχη του που ήταν και υπουργοί (Κουντουρά, Κόκκαλης) υπερψήφισαν τη συμφωνία.
Σε ότι αφορά τη Χρυσή Αυγή, έχασε στις ευρωεκλογές το 50% της εκλογικής της δύναμης σε σχέση με το 2014, υποχωρώντας στο 4,85% (από 9,39% στις ευρωεκλογές του 2014). Την πενταετία που μεσολάβησε και οι τρεις ευρωβουλευτές της αποχώρησαν από τη θέση τους. Οι διεργασίες αυτές δεν είναι άσχετες με την επικείμενη ολοκλήρωση της δίκης στα τέλη του χρόνου για την εγκληματική δράση της ναζιστικής οργάνωσης.
Η μείωση του ποσοστού της Χρυσής Αυγής αναμφισβήτητα αποτελεί θετική εξέλιξη, επιδίωξη του λαού όμως πρέπει να είναι η πλήρης απομόνωσή της, το πέταγμά της εκτός Βουλής. Σε κάθε περίπτωση, δεν πρέπει να υπάρξει εφησυχασμός.
Τα αποτελέσματα της ΧΑ, σε συνδυασμό με την ανάδειξη ενός νέου σχετικά μορφώματος στο χώρο της ακροδεξιάς, της Ελληνικής Λύσης, του Κυριάκου Βελόπουλου, πυροδοτούν διεργασίες και σενάρια για την αναμόρφωσή του. Ήδη, ο επικεφαλής της Ελληνικής Λύσης, που εξελέγη ευρωβουλευτής με 4,18%, δήλωσε ότι παραιτείται προκειμένου να διεκδικήσει την εκλογή του στο ελληνικό Κοινοβούλιο.
Αποχωρώντας από το ΠΑΣΟΚ το 1988, ο Βελόπουλος ηγήθηκε του ακροδεξιού μορφώματος «Δίαυλος Ελλήνων» που ο ίδιος ίδρυσε. Στους «πνευματικούς δασκάλους» του συγκαταλέγει τον χουντικό Γεωργαλά, ενώ μετά την προσχώρησή του στον ΛΑ.Ο.Σ. του Καρατζαφέρη, εξελέγη βουλευτής Β’ Θεσσαλονίκης. Αποχωρώντας το Μάη του 2012 μαζί με τους Βορίδη και Γεωργιάδη, προσχώρησε στη ΝΔ, από την οποία αποχώρησε το 2015. Όλο αυτό το διάστημα μέσα από τις εκπομπές του, εκτός από τις τηλεπωλήσεις σκοταδιστικών συγγραμμάτων, αλλά και «θεραπευτικών» σκευασμάτων «διά πάσαννόσον», πρωτοστάτησε στην προσπάθεια διάδοσης διαφόρων θεωριών συνωμοσίας.Πριν από τις ευρωεκλογές, ο Βελόπουλος προσέγγισε τον Νίκο Μίχο, πρώην βουλευτή της ΧΑ ο οποίος ανεξαρτητοποιήθηκε το 2017, για να προσχωρήσει στο κόμμα του. Η προσπάθεια αυτή ναυάγησε, ενώ την ίδια τύχη είχε και η πρωτοβουλία συσπείρωσης του ακροδεξιού χώρου σε συνεργασία με τη «Νέα Δεξιά» του Φαήλου Κρανιδιώτη, ο οποίος δήλωσε το Νοέμβρη του 2018 πως ο Βελόπουλος«ή πήρε εντολή από τον χρηματοδότη του ή φοβήθηκε μην του αλώσουμε το κόμμα», αφήνοντας αιχμές για «υπόγεια συμφωνία» του με την ηγεσία της ΝΔ.Απαντώντας πρόσφατα στο αν θα συνεργαστεί μετεκλογικά με τη ΝΔ, ο Βελόπουλος απάντησε με …γρίφους, λέγοντας «όχι με αυτή τη ΝΔ».Ο ίδιος δηλώνει θαυμαστής των Σαλβίνι και Όρμπαν. Κάνοντας επίδειξη του ρατσισμού και της ξενοφοβίας που χαρακτηρίζουν το κόμμα του, ζητάει «να στήσουμε στο Δέλτα του Έβρου ένα τείχος 6 μέτρα και να βάλουμε και ναρκοπέδιο», προτείνοντας ταυτόχρονα τη μεταφορά μεταναστών σε «φυλασσόμενα πλοία για να προστατευτούν από τις ασθένειες».
Σε ότι αφορά, τέλος, το οικονομικό πρόγραμμα του κόμματός του, δείχνει ιδιαίτερη «συμπάθεια» στο τουριστικό κεφάλαιο, προτείνοντας μεταξύ άλλων «παροχή επιπλέον κινήτρων για την ενίσχυση των τουριστικών επενδύσεων ξενοδοχείων πολυτελείας και άλλων ποιοτικών τουριστικών συγκροτημάτων, με φοροαπαλλαγή 5 ετών για τις νέες επενδύσεις στον τουρισμό».Αλλά και για τους εφοπλιστές ζητάει «ευλαβική τήρηση της σταθερότητας του θεσμικού πλαισίου που διέπει τη ναυτιλία σε φορολογικά θέματα», παράλληλα με την περαιτέρω στήριξή της μέσω του «άκρως απαραίτητου» μέτρου της αλλαγής «στη φορολόγηση των πλοίων, με παράλληλη θέσπιση ισχυρών κινήτρων, που δεν θα θίγουν τις ναυτιλιακές εταιρείες», ενώ μιλώντας για τις δικές τους επιχειρήσεις, διαφημίζει την ικανότητά του να «ενώνει» εργαζόμενους και διευθυντές «για να πάνε καλά»!…
Υστερόγραφο:
Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές στο επίσημο site της Ελληνικής Λύσης του Βελόπουλου αναρτήθηκε το όνομα του Γιάννη Βοσκόπουλου, – απερχόμενου Δήμαρχου Φλώρινας και στελέχους της ΝΔ (ο οποίος μέχρι τελευταία στιγμή φλερτάριζε για το ψηφοδέλτιο της ΝΔ, αλλά τελικά κόπηκε) – ως υποψήφιου βουλευτή Φλώρινας με το κόμμα του Βελόπουλου. Για να αποδειχτεί για πολλοστή φορά πόσο «συγκοινωνούντα δοχεία» είναι μεταξύ τους τα αστικά κόμματα και πόσο, – όσο κι αν προβάλλονται σαν «νέα», «καινοτόμα» και δήθεν «άφθαρτα», – τα κόμματα αυτά της «μιας χρήσης» είναι ίδια και απαράλλαχτα με τα παλιά και, αφού κάνουν τη «βρώμικη δουλειά» για την οποία επιλέχτηκαν, ως διάττοντες αστέρες, εξαφανίζονται με τον ίδιο τρόπο που εμφανίστηκαν!…
Τ.Ε. Φλώρινας του ΚΚΕ
