Μόνοι (μέχρι τέλους)
Ένας άπληστος υπερόπτης Σουλτάνος αποφάσισε να εισβάλει στην γειτονική χώρα, ο στρατός του ρήμαξε και έκαψε ότι έβρισκε στο πέρασμα του.
Ο βασιλιάς της μικρής χώρας πολέμησε γενναία μα δεν είχε την δύναμη να σταματήσει τον εισβολέα, έτσι έστειλε Αγγελιοφόρο να ζητήσει βοήθεια από τον Αυτοκράτορα.
Ο Αυτοκράτορας ήταν απρόθυμος να βοηθήσει, έτσι στάθηκε στην είσοδο του κήπου, μόλις είδε τον Αγγελιοφόρο πήρε το σπαθί του και ένα κομμάτι σαπούνι και άρχισε να το τρίβει πάνω στην κόψη, ο Αγγελιοφόρος με περιέργεια ρώτησε γιατί το κάνει. Δεν βλέπεις του απάντησε, ακονίζω το ξίφος μου!
Ο Αγγελιοφόρος θεώρησε μάταιο και άσκοπο να ζητήσει βοήθεια από έναν Αυτοκράτορα που έχασε τα λογικά του, έτσι έμεινε η χώρα του αβοήθητη μέχρι τέλους.
Κεντρική Ιδέα: Οι «έξυπνες» λύσεις είναι το δημιουργικό αντίβαρο στην απροθυμία δράσης.
Σπύρος Α. Ηλιάδης
Δημοσιογράφος – Εκδότης
Οι μεγάλες δυνάμεις δε σκέφτονται ανθρώπους, αλλά συμμάχους και εχθρούς, όχι για σήμερα και αύριο, αλλά για δεκαετίες αργότερα. Ο υπερόπτης Σουλτάνος βρήκε πάτημα και έκανε ότι έκανε.