Παρέμβαση της Πέτη Πέρκα στο πλαίσιο της Διαρκούς Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου (video)

Η κα Πέρκα ξεκίνησε την ομιλία της αναφέροντας ότι η σημερινή κυβέρνηση αποδέχεται πως τα νομοθετήματα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ (4608/2019 και ν. 4399/2016)αποδείχθηκαν λειτουργικά και αποτελεσματικά, εφόσον εισηγείται απλώς κάποιες σημειακές αλλαγές. Δυστυχώς όμως αυτές οι αλλαγές επεμβαίνουν παρότι σημειακές δυναμικά και αλλάζουν την στρατηγική, το όραμα και εν τέλει τη φιλοσοφία όλης της  Εθνικής Αναπτυξιακής Στρατηγικής που εκπόνησε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και ήρθε να καλύψει ένα διαχρονικό κενό. Δεν τίθεται αμφιβολία ότι η διαχρονική απουσία αναπτυξιακής στρατηγικής,υπήρξε η κύρια αιτία κατάρρευσης του άναρχου μοντέλου μεγέθυνσης που επικράτησε στη χώρα τις προηγούμενες δεκαετίες.Αυτό το αποτυχημένο παραγωγικό μοντέλο αναβιώνει μέσα από φωτογραφικές και μη διατάξεις αυτού του Ν/σχεδιου. Δεν επικεντρώνει στην  αξιοποίηση των πλεονεκτημάτων της ελληνικής οικονομίας, στην αναζήτηση νέων αγορών και προϊόντων, στην αναδιοργάνωση της παραγωγής και την επένδυση στην έρευνα και καινοτομία.

Ειδικότερα, η κα Πέρκα τοποθετήθηκε επί συγκεκριμένων άρθρων:

Άρθρο 1

Στην παρ.1,  στην κατηγορία των «Αυτοδίκαια εντασσόμενων Στρατηγικών Επενδύσεων» αναιρείται πλήρως η έννοια της στρατηγικότητας. Έτσι, ακόμη και ένα μικρό έργο ΣΔΙΤ χαρακτηρίζεται «Στρατηγική Επένδυση». Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προέβλεπε ως αυτοδίκαιες εντασσόμενες στρατηγικές επενδύσεις, όσες έχουν εγκριθεί από τη Διυπουργική Επιτροπή ΣΔΙΤ και ταυτόχρονα έχουν υπαχθεί στο Ευρωπαϊκό Ταμείο Στρατηγικών Επενδύσεων, το οποίο έχει δικλίδες ασφαλείας, σε σχέση με την περιβαλλοντική βιωσιμότητα των επενδύσεων.

Στην παρ.2 δίνεται η δυνατότητα και σε μικρότερες επενδύσεις να έχουν διπλάσιο συντελεστή δόμησης, τη στιγμή που στο υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο αυτό το προνόμιο προβλεπόταν μόνο για εξαιρετικής σημασίας επενδύσεις. Ειδικότερα, το υφισταμενο άρθρο 11 του ν. 4608/2019, παρ.2 προέβλεπε οτι συντελεστής δόμησης 0,6 προβλεπόταν για εμβληματικές επενδύσεις στον τομέα της βιομηχανίας , με 200 ΕΜΕ (ετήσεις μοναδες εργασίας – θέσεις εργασίας)  και με προυπολογισμό πάνω από 200 εκ. Ευρώ. Με την τροποποίηση που κάνετε, ο συντελεστής δόμησης 0,6 θα αφορά πολύ μικρότερες επενδύσεις.

Στις παρ.3 -4  προβλέπεται ηέκδοση ΑΕΠΟ για στρατηγικές επενδύσεις με προθεσμία 30 ημερών. Σε περίπτωση δε άπρακτης παρέλευσης της προθεσμίας έκδοσης οποιασδήποτε άδειας, η αρμοδιότητα έκδοσης μπορεί να μεταφέρεται στον υπουργό Ανάπτυξης και Επενδύσεων. Αναρωτιέται κανείς πώς μπορεί ειδικά στην ευαίσθητη περίπτωση της περιβαλλοντικής αδειοδότησης να παρακάμπτονται οι αρμόδιες υπηρεσίες και να δίδεται η άδεια, ούτε καν από τον αρμόδιο υπουργό, αλλά από τον υπουργό Ανάπτυξης. Εδώ υπάρχουν και θέματα ασφάλειας δικαίου. Πολλές φορές η προσπάθεια απλοποίησης των διαδικασιών φέρνει δικαστικές εμπλοκές και εν τέλει καθυστερήσεις. Έχουμε πολλά παραδείγματα.

Στην παρ.5 προβλέπεται προσθήκη νέας παρ. 7 στο άρθρο 13 του ν. 4608/2019,  η παράγραφος 7, σύμφωνα με την οποία η άπρακτη παρέλευση των προθεσμιών θα αποτελεί πειθαρχικό παράπτωμα για του δημοσίου υπαλλήλους των περιφερειακών υπηρεσιών. Υπάρχουν και άλλοι προσδιοριστικοί παράγοντες της διοικητικής ικανότητας (capacitybuilding) των δημόσιων υπηρεσίων, όπου δεν λαμβάνονται υπόψη από την Κυβέρνηση. Εστιαζέται μόνο στο ανθρώπινο δυναμικό και αγνοεί παράγοντες όπως πολυνομία, πολυπλοκότητα και ασάφεια νομοθεσίας, επικάλυψη αρμοδιοτήτων, υποστελέχωση. Οι υπάλληλοι δεν μπορούν να κάνουν ευσυνείδητα την δουλεία τους υπό την απειλή πειθαρχικών διώξεων και αυταρχισμού.

Άρθρο 2 – έλεγχος επενδυτικών σχεδίων και πιστοποίησης ολοκλήρωσης και έναρξης της παραγωγικής λειτουργίας επενδύσεων.

Παρ.1 Το σημείο κριτικής αφορά τον τρόπο με τον οποίο επιχειρείται να επιλυθούν οι καθυστερήσεις στη διαδικασία ελέγχου των επενδύσεων. Με την προτεινόμενη «απλοποίηση» της διαδικασίας, που κάνει outsourcing σε ελεγκτικές εταιρείες και ορκωτούς ελεγκτές τον έλεγχο της ολοκλήρωσης της επένδυσης, εκτός των άλλων δεν υπάρχει εγγύηση για το αδιάβλητο στην επιλογή των ελεγκτών.

Άρθρο 3

Ως προς τις προτεινόμενες τροποποιητικές διατάξεις για τον αναπτυξιακό νόμο, πρέπει να αναδειχθούν δύο σημεία που προκαλούν ερωτήματα. Το πρώτο αφορά τις ενισχυόμενες επενδύσεις, καθώς παρέχεται η δυνατότητα να ενταχθούν στον αναπτυξιακό νόμο πρόσθετοι κλάδοι οικονομικής δραστηριότητας όπως: υπηρεσίες ταχυδρομικών πρακτορείων, ταχυδρομικές υπηρεσίες που αφορούν εφημερίδες και περιοδικά, κατ’ οίκον παράδοσης τροφίμων (delivery) και υπηρεσίες ραδιοτηλεοπτικών προγραμμάτων. Δηλαδή κλάδοι που δεν έχουν σοβαρό αντίκτυπο στην ελληνική οικονομία και δεν αφορούν διεθνώς εμπορεύσιμα προϊόντα ή υπηρεσίες, αλλά ενδεχομένως εξυπηρετούν «φωτογραφικά» συγκεκριμένες ομάδες πίεσης.

Στην ίδια λογική, προβλέπεται η δυνατότητα ενίσχυσης δραστηριοτήτων εξόρυξης μεταλλευμάτων και πολύτιμων μετάλλων (χρυσός κ.λπ.), καθώς επίσης ορυχείων και λατομείων. Στις δραστηριότητες αυτές η χώρα μας διαθέτει φυσικό πλεονέκτημα και δεν υπάρχει λόγος να κινητροδοτηθούν οι σχετικές επιχειρήσεις, εφόσον ούτως ή άλλως θα τις αναλάμβαναν ακόμη και με μηδενικά κίνητρα. Και για να πω το παράπονό μου.. ενώ φαίνεται να μπαίνουμε βίαια στη μεταλιγνιτική εποχή δεν υπάρχει μέριμνα για ενίσχυση της δίκαιης μετάβασης περιοχών της Δυτ. Μακεδονίας και ειδικότερα των Π.Ε. Φλώρινας και Κοζάνης.

Άρθρα 6- 7

Σε ότι αφορά στον Ενιαίο Ψηφιακό Χάρτη το κρίσιμο ζήτημα για εμάς είναι το ποιος θα κατέχει το γεωχωρικά δεδομένα. Τα δεδομένα του Ψηφιακού χάρτη είναι κρίσιμα και πρέπει να παραμείνουν υπό τον έλεγχο και την εποπτεία του Δημοσίου.

Επίσης εφόσον ο Ψηφιακός Χάρτης τεθεί σε ισχύ πριν την ολοκλήρωση της κύρωσης στο 100% της χώρας δημιουργείται παράθυρο για να μην μπορεί να υπάρξει άρνηση αδειοδότησης στις περιοχές που είναι εκτός κυρωμένου δασικού χάρτη.

Άρθρο 11

Επιτρέπει εγκαταστάσεις μέσης όχλησης στην Αττική, έστω και αν πρόκειται για οργανωμένους υποδοχείς δραστηριοτήτων, αγνοώντας ότι ακόμη και σήμερα, η Αττική εξακολουθεί να είναι μία ιδιαίτερα φορτισμένη περιβαλλοντικά περιοχή όσον αφορά π.χ. τον κυκλοφοριακό φόρτο και την ατμοσφαιρική ρύπανση. Όταν στόχος θα έπρεπε να είναι η αποκέντρωση οικονομικών δραστηριοτήτων. Πρόκειται για οπισθοχώρηση από τις ρυθμίσεις των Μάνου και Σουφλιά, η οποία οχυρώνεται (με βάση την αιτιολογική) πίσω από το άρθρο 25 του Ν. 4277/2014 (Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας-Αττικής), το οποίο υποστηρίζει μεν νέες δραστηριότητες χαμηλής και μέσης όχλησης αλλά σε περιοχές μικτών χρήσεων και με ήδη διαθέσιμο κτηριακό και βιομηχανικό απόθεμα. Επίσης το Ρυθμιστικό προωθεί και τη μετεγκατάσταση των ασύμβατων ή/και οχλουσών και ρυπαινουσών χρήσεων – ιδιαίτερα από περιοχές που υπόκεινται σε καθεστώς προστασίας (δεν ακούμε ιδιαίτερα κάτι για αυτό!).

Άρθρο 15

Αξιολόγηση Μελετών Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων από ιδιώτες και από εταιρείες:

Οι δυσλειτουργίες των δημόσιων φορέων οδηγούν στην υιοθέτηση των ιδιωτών πιστοποιημένων επιθεωρητών (κάτι σαν τους επιθεωρητές δόμησης).  Πρακτικά αυτό ενώ ακούγεται καλό (επιτάχυνση διαδικασιών) σημαίνει μη έλεγχο και δημιουργία άλλων κρίκων συναλλαγής. Οι μελετητές ΜΠΕ είναι σχεδόν στο σύνολό τους άμεσα εξαρτώμενοι από κατασκευαστικές εταιρείες – σχεδόν μόνιμοι συνεργάτες. Θα καταλήξουν να ελέγχουν τον εαυτό τους.

Άρθρο 81

Επανέρχεται η δυνατότητα σύναψης σύμβασης με την μέθοδο «Μελέτη & Κατασκευή» και των κτιριακών έργων και των έργων ανάπλασης. Θα μπορούσε να είναι θετική διάταξη λόγω -όπως αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση- της έλλειψης μελετών. Παρόλα αυτά η μέθοδος αυτή δεν είχε καλά αποτελέσματα στο παρελθόν και σε κάθε περίπτωση είναι προτιμότερο να ωριμάζουν τα έργα μελετητικά γιατί τελικά μπορεί να προκύψει μεγαλύτερη καθυστέρηση και προφανώς μεγαλύτερο κόστος. Σημειώνουμε ιδιαίτερα την μη υποχρέωση ύπαρξης εγκεκριμένης προμελέτης, και η μη υποχρέωση οι διαθέσιμες μελέτες της αναθέτουσας αρχής να συνοδεύονται από υποστηρικτικές μελέτες όπως γεωλογικές, γεωτεχνικές. Δηλαδή δίνεται η δυνατότητα με ακόμα πιο χαλαρούς όρους εφαρμογής του συστήματος μελέτη-κατασκευή, πάντα με το αιτιολογικό της επίσπευσης. Η παράλειψη του σταδίου της προμελέτης όπου αποκαλύπτονται νέα δεδομένα για το έργο και προκύπτουν πολλές φορές σχεδιαστικές αλλαγές, η παράλειψη προπαρασκευαστικών μελετών ή σταδίων (πχ γεωλογικά, γεωτεχνικά, μεταφορά δικτύων κοινής ωφέλειας, αρχαιολογικών ερευνών, απαλλοτριώσεων κλπ), οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε καθυστερήσεις και υπερβάσεις του κόστους των έργων.

Άρθρο 82

Το θέμα της επίσπευσης προσπαθεί να αντιμετωπίσει και αυτό το άρθρο σε ότι αφορά τις συμβάσεις παραχώρησης.

Δυστυχώς δεν μπορώ να αποφύγω μια ιστορική αναδρομή σε έργα παραχώρησης που δεν τελεσφόρησαν ενώ συγχρόνως στοίχησαν πολλά δις. ευρώ στο ελληνικό δημόσιο. Αναφέρομαι στους δρόμους της ανάπτυξης η οποία βεβαίως ποτέ δεν ήρθε αφού τα έργα καρκινοβατούσαν. Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ τα ολοκλήρωσε και.. η ανάπτυξη ήρθε!

Αυτές οι  Σ.Π. ήταν σκανδαλώδεις με απαράδεκτες συμβατικές προθεσμίες ενδεικτικά: παράδοση των χώρων σε 12 μήνες, ολοκλήρωση των αρχαιολογικών ερευνών σε 4 μήνες, ολοκλήρωση απαλλοτριώσεων σε 3 μήνες!! Την σίγουρη μη εκπλήρωση αυτών των προθεσμιών και άλλων απαράδεκτων συμβατικών προβλέψεων πλήρωσε αδρότατα ο χειμαζόμενος ελληνικός λαός.

Γενικά η παράλειψη σταδίων και διαδικασιών ωρίμανσης της επένδυσης ή του έργου αποτελούσε μόνιμη επιδίωξη των κυβερνήσεων ώστε να «ξεκινάνε» έργα στην δική τους θητεία και να δοξάζονται. Αποτέλεσμα ήταν πάντα η μεγαλύτερη τελική καθυστέρηση, οι ενστάσεις, οι επαναδιαπραγματεύσεις και προφανώς το μεγαλύτερο κόστος. Μία βασική παράμετρος λοιπόν είναι η ωρίμανση των έργων πριν την δημοπράτηση (ότι αυτό σημαίνει για κάθε είδος έργου και κάθε είδους σύμβαση – κλασσικό δημόσιο έργο, σύμπραξη κλπ). Αντικειμενικά η επιδίωξη αυτή ενισχύεται από τον αργό τρόπο λειτουργίας των δημόσιων μηχανισμών. Υποκειμενικά είναι «βούτυρο στο ψωμί» των εργολάβων. Παραδείγματα άπειρα: από τις συμβάσεις Παραχώρησης (3 διαπραγματεύσεις) μέχρι το μετρό Θες/νίκης κλπ.

Η αποδοχή μειωμένων απαιτήσεων σε κρίσιμους τομείς (50% των απαλλοτριώσεων και 50% των αρχαιολογικών εργασιών από 75% που προβλεπόταν στον ν. 4413/2016) μαζί με την σύντμηση των χρόνων, ενώ σε πρώτη φάση συντελούν στην γρήγορη έναρξη μιας επένδυσης κατά 90% καταλήγουν σε προβλήματα που απαιτούν νέα αντιμετώπιση, νέες καθυστερήσεις με τρόπο που στο τέλος όχι μόνο να μην υπάρχει επίσπευση αλλά αντίθετα επιμηκύνσεις. Επανερχόμαστε λοιπόν σε μια μέθοδο που δοκίμασαν πολλές προηγούμενες κυβερνήσεις με παταγώδη αποτυχία.

Αυτό – δηλ η πολιτεία να δεσμεύεται σε ρυθμούς που δεν μπορεί να επιτύχει και στην συνέχεια να αποζημιώνει – σίγουρα δεν περιλαμβάνεται σε μια ισορροπημένη κατανομή επενδυτικού ρίσκου.

Επειδή συνήθως από την υπογραφή μέχρι την θέση σε ισχύ της σύμβασης μεσολαβεί διάστημα αρκετών μηνών, στο οποίο και τα δύο αντισυμβαλλόμενα μέρη οφείλουν να εκπληρώσουν κάποιες υποχρεώσεις, προτείνουμε μια τροπολογία που θεωρούμε ότι μπορεί να θεραπεύσει αυτό το πρόβλημα:

 Η ορθότερη ρύθμιση θα ήταν να αποτελεί το 50%  ποσοστού ολοκλήρωσης των απαλλοτριώσεων και των αρχαιολογικών διερευνήσεων προϋπόθεση υπογραφής της Σύμβασης και η ολοκλήρωση του υπόλοιπου 50% να τεθεί ως αναβλητική αίρεση για την θέσει σε ισχύ.

Άρθρο 157

Με την προτεινόμενη ρύθμιση, δίνεται η δυνατότητα “σε περιπτώσεις που διαπιστώνεται άμεση ανάγκη εκτέλεσης τεχνικών εργασιών για επείγουσα αντιμετώπιση στατικών και τεχνικών ζητημάτων σε κτιριακές υποδομές, οι οποίες στεγάζουν υπηρεσίες Υπουργείων και των εποπτευομένων φορέων αυτών, τα οποία, είτε τα ίδια, είτε τα συστεγαζόμενα ή συνεργαζόμενα με αυτά σε κοινές δράσεις δεν διαθέτουν τεχνική υπηρεσία ή η τεχνική υπηρεσία τους δεν πληροί τις προδιαγραφές επάρκειας που προβλέπονται από την παρ. 1 του άρθρθυο 44 του Ν. 4412”, είναι δυνατή με προγραμματική σύμβαση η ανάθεση της ανάληψης καθηκόντων αναθέτουσας αρχής σε τεχνικό σύμβουλο που πληροί τα απαιτούμενα κριτήρια τεχνικής επάρκειας.

Ανοίγει τον δρόμο για ιδιωτικοποίηση της επίβλεψης δημοσίων έργων !!

1^ον: Τα «στατικά ζητήματα» είναι κάτι συγκεκριμένο. Αλλά τα «τεχνικά ζητήματα» μπορούν να είναι σχεδόν τα πάντα! Εξ ‘άλλου αραδιάζονται πολλά από αυτά στην αιτιολογική έκθεση.

2^ον: Η αιτιολογική έκθεση προβάλλει ως επιχείρημα τον κορεσμό της Δ/νσης Κτιριακών Υποδομών του ΥΠΟΜΕ. Υπάρχει όμως πληθώρα άλλων φορέων του ευρύτερου Δημοσίου ή και της Αυτοδιοίκησης (ειδικά του β’ βαθμού), που διαθέτουν την τεχνική επάρκεια. Λόγου χάριν, πρίν λίγα χρόνια η «ΕΓΝΑΤΙΑ ΟΔΟΣ Α.Ε.» διαχειρίσθηκε επιτυχώς την αντιμετώπιση σοβαρού στατικού προβλήματος στο κτίριο της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας CECDEFOP στην Θεσ/νίκη.

3^ον: Με την δυνατότητα σύναψης προγραμματικής σύμβασης με ιδιωτικό οικονομικό φορέα (“τεχνικό σύμβουλο”) παρακάμπτονται οι διαγωνιστικές διαδικασίες, οδηγώντας σε αθρόες και αδιαφανείς απ’ ευθείας αναθέσεις με την επίκληση της άμεσης ανάγκης επείγουσας αντιμετώπισης των τεχνικών ζητημάτων. Ποιός θα κρίνει τον πραγματικά επείγοντα χαρακτήρα; Ποιός θα κρίνει αν ο ιδιώτης πληροί τα κριτήρια τεχνικής επάρκειας;

4^ον: Δεν τίθεται κάν ως προϋπόθεση τέτοιων απ’ ευθείας αναθέσεων η προηγούμενη άγονη αναζήτηση άλλου δημόσιου φορέα με τεχνική επάρκεια προς σύναψη προγραμματικής σύμβασης.

ΕΛΛΗΝΙΚΟ – Άρθρο 206

Τα Κτίρια ειδικής αρχιτεκτονικής σχεδίασης συναντώνται για πρώτη και μοναδική φορά στο νόμο του Ελληνικού (4062/12)!!!!! Πρόκειται για τα λεγόμενα τοπόσημα/ψηλά κτίρια. Επομένως: Από το παράθυρο και φωτογραφικά επιχειρείται η απόλυτη καταστρατήγηση οποιουδήποτε κανόνα εμπεριέχει ο Οικοδομικός Κανονισμός για τον όγκο που ισχύει για όλα τα κτίρια της χώρας!!! Για την ακρίβεια, μπορεί να δοθεί (σύμφωνα με τη διάταξη που προτείνεται) οποιαδήποτε παρέκκλιση (διπλάσιος, τριπλάσιος,,,,,πλάσιος όγκος από αυτόν που προκύπτει από την εφαρμογή του ισχύοντος Κανονισμού για όλα τα υπόλοιπα κτίρια στη χώρα) στο όνομα της ειδικής αρχιτεκτονικής σχεδίασης!!!

Δηλαδή, εδώ μπορεί να γίνουν τα πάντα. Δεν υπάρχει ο περιορισμός του (το είχε κλειδώσει ο αρχικός νόμος του Ελληνικού), καμία ελάχιστη απόσταση μεταξύ των κτιρίων, όταν υπάρχει ψηλό κτίριο παραδίπλα (η διάταξη που ψηφίστηκε)και κανένας περιορισμός στον όγκο (η προτεινόμενη διάταξη)!!!

Άρθρα 207 -208

Άρθρα 207 και 208 του νομοσχεδίου, τα οποία είναι και αυτά που αφορούν πολεοδομικές και χωροταξικές ρυθμίσεις. Στην πραγματικότητα, αλλάζουν την μέχρι τούδε ισχύουσα νομοθεσία και επιπλέον, στο σχέδιο το οποίο αναρτήθηκε στη διαβούλευση, δεν υπήρχαν. Αυτό είναι ένα ζήτημα το οποίο επιχειρείται για πρώτη φορά στα κοινοβουλευτικά δεδομένα και αντιβαίνει τις αρχές της διαφάνειας, της δημοκρατίας που διέπουν τη συμμετοχική διαδικασία, πράγμα που μπορεί να επιφέρει σοβαρές επιπτώσεις στην εξέλιξη της διαδικασίας.

Σε ότι αφορά το άρθρο 207 , εμείς κατοχυρώσαμε την εύλογη διαδικασία της προέγκρισης οποιουδήποτε Ειδικού Χωρικού Σχεδίου έρχεται να τρυπήσει υφιστάμενο σχεδιασμό της εκάστοτε περιοχής και να αλλάξει χρήσεις γης και συντελεστή δόμησης. Αυτό που επιχειρεί η προτεινόμενη διάταξη είναι η έμμεση κατάργηση της διαδικασίας προέγκρισης. Το αφήνει στην διακριτική ευχέρεια του ενδιαφερόμενου. Σκεφτείτε την περίπτωση δύο συνιδιοκτητών της ίδιας έκτασης η οποία βρίσκεται σε περιοχή που έχει χρήσεις και όρους από ισχύον σχέδιο και θέλουν και οι δύο διαφορετικές χρήσεις και συντελεστή τόσο από τα ισχύοντα όσο και μεταξύ τους!!! Και καταθέτουν ο καθένας την πρότασή του με διαφορετική διαδικασία. Ο ένας ζητά προέγκριση και ο άλλος εκπονεί κατευθείαν Ειδικό Χωρικό Σχέδιο.

Τώρα ειδικά για το 208, θεωρούμε ότι καταστρατηγούνται οι αρχές της χωρικής συνοχής και του ολοκληρωμένου σχεδιασμού, που βεβαίως αποτελούν βασικές κοινοτικές αρχές του χωρικού σχεδιασμού, αφού με την εκπόνηση των τοπικών χωρικών σχεδίων, τα οποία είναι αυτά που αντικατέστησαν τα γενικά πολεοδομικά σχέδια, τα λεγόμενα, τώρα πλέον ως ΤΧΣ, σε επίπεδο δημοτικής ενότητας, δηλαδή, όχι σε επίπεδο του Δήμου και των διοικητικών ορίων του, τα οποία είναι και αυτά που καθορίζουν το χώρο, στον οποίον μπορεί να αναπτυχθεί ένας προγραμματικός λόγος και προγραμματική ανάπτυξη γενικότερα.Με αυτό τον τρόπο ενισχύεται ο αποσπασματικός χαρακτήρας και κατακερματίζεται γενικά ο σχεδιασμός, πράγμα που αντίκειται και στη διεθνή πρακτική και στο σχεδιασμό γενικότερα.

Άρθρο 17 – Δασικοί συνεταιρισμοί

Η κα Πέρκα ανέφερε την ικανοποίησή της ως προς την παράταση για τους δασικούς συνεταιρισμούς, πρότεινε όμως η παράταση να δοθεί για ένα έτος ώστε να υπάρχει ομαλή προσαρμογή στην λειτουργία του νέου νόμου. Δεν μπορεί η Φλώρινα, με τις ιδιαίτερες κλιματολογικές συνθήκες, να έχει την ίδια παράταση με την Κρήτη. Τόνισε ότι λόγω των κακών καιρικών συνθηκών στην Φλώρινα καθυστέρησαν οι προσημάνσεις και οι εγκαταστάσεις των συνεταιρισμών στις συστάδες.

Η κα Πέρκα ολοκλήρωσε την τοποθέτησή της αναφέροντας τις τροπολογίες που κατατέθηκαν:

1.«Απαλλαγή από τον ΕΝΦΙΑ ακινήτων που υπέστησαν σοβαρές ζημίες εξ αιτίας κατολισθήσεων και ρηγματώσεων εδαφών που βρίσκονται στην Τοπική Κοινότητα Αναργύρων του Δήμου Αμυνταίου της Περιφερειακής Ενότητας Φλώρινας, της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας» (Π. Πέρκα)

2. «Συμβάσεις Παραχώρησης» που αφορά το άρθρο 82 του νομοσχεδίου του Υπουργείου Ανάπτυξης και Επενδύσεων «επενδύω στην Ελλάδα και άλλες διατάξεις» (Γ. Βαρεμένος –Π. Πέρκα)

3.Καθώς και την τροπολογία που υπέγραψαν βουλευτές (Μηχανικοί) του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με την «παράταση προθεσμίας ηλεκτρονικής υποβολής δικαιολογητικών από τους μηχανικούς για τις περιπτώσεις υπαγωγής στο ν.4178/2013».