Εκκλησιολογικός όρος των διαλλαγών προς ενότητα (κεφάλαιο ΙΒ)

Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕΙ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ

ΑΡΧΙΜ. ΠΑΪΣΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΦΙΛΩΤΑ

VII. ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕ Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΤΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΘΕΙ Η ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ

Όλοι, αν δεν συνέβη να έχουν διαβάσει, τουλάχιστον έχουν ακούσει το φιλοκαλικό απόφθεγμα: “Το καλόν ούκ έστι καλόν, εάν μη καλώς γένηται”! Και βέβαια δεν εννοώ καθόλου ότι δεν έπρεπε να έχουμε κάνει αποτείχιση, όπως άφησε να εννοηθεί ο Μόρφου Νεόφυτος ομιλώντας για “κάποιο όραμα” που είδε “κάποιο ζευγάρι” τον Γέροντα Εφραίμ που τους είπε ότι θα συμβούν γεγονότα και θα αποκατασταθεί η Ορθοδοξία και η κανονικότητα στις τοπικές Εκκλησίες μετά τον Παγκόσμιο πόλεμο. Επομένως, εύκολα βγάζει κανείς το συμπέρασμα, «αφού θα αποκατασταθεί η Ορθοδοξία, γιατί να μπαίνουμε σε περιπέτειες;»! Αν, μάλιστα, δεν γίνεται τυχαία αυτό αλλά ενεργεί ο Θεός, τί καλύτερο από αυτό; Τότε, ας επαναπαυτούμε και οι λύσεις θα δοθούν χωρίς την δική μας συνέργεια! Είναι όμως μια τέτοια θεώρηση ορθόδοξη; Υπάρχουν ορισμένα σαφή κριτήρια που θα πρέπει να συντρέχουν, ώστε η παραπάνω θέση να αποδειχθεί ως ορθόδοξη:

1. Τι μαρτυρούν τα θεόπνευστα κείμενα της Αγίας Γραφής;

2. Τι καταθέτουν με την διδασκαλία τους οι Άγιοι Πατέρες, το οποίο αποτελεί την λεγόμενη “Συμφωνία των Πατέρων” Consensous Patrum;

3. Ποια είναι η Παράδοση επ’ αυτού στην ζωή των Αγίων Πατέρων, Μαρτύρων, Ομολογητών, Δικαίων;

4. Ποιο είναι αυτό που συνάδει με την κοινή λογική;

5. Εάν συντρέχουν στην εποχή μας διαφορετικοί λόγοι, ώστε όχι μόνο να κρατήσουμε την Παράδοση αλλά να είμαστε και πιο αυστηροί στην τήρηση των παραδοδομένων;

6. Εάν μετά την ψευτοσύνοδο στο Κολυμβάρι και την αναγνώριση του Ουκρανικού παρέχονται περιθώρια για κάτι τέτοιες πρόχειρες διατυπώσεις;

7. Εάν οικοδομούμε έτσι την Εκκλησία ή το αντίθετο τον Οικουμενισμό;

8. Εάν συνευδοκούμε στην “αναίρεση” των αδελφών μας που βγήκαν σε έναν αγώνα εναντίον τίνος, της Εκκλησίας ή της Παναιρέσεως του Οικουμενισμού;

9. Εάν συμφέρει την ώρα αυτή να σπάσει το αντι-Οικουμενιστικό μέτωπο στην Ελλάδα, το οποίον αγώνα παρακολουθούν και που ακολουθούν και Ορθόδοξοι και σε άλλες ορθόδοξες χώρες;

10. Εάν αυτό συμφέρει τις εκκλησιαστικές εξελίξεις:

α. Για τα θέματα της Ορθοδοξίας σχετικά με τον Οικουμενισμού στα πλαίσια Πανορθόδοξης Συνόδου;

β. Για τα θέματα της αποκατάστασης του σχίσματος που αφορούν το ημερολογιακό ζήτημα;

γ. Για την λύση του προβλήματος του Ουκρανικού πέον σχίσματος που ολοένα βαθαίνει και περισσότερο;

δ. Για την αποκατάσταση εκκλησιαστικών ανδρών, όπως του Επισκόπου Αρτεμίου στην σερβική Εκκλησία και όχι μόνο;

ε. Εάν αυτό δεν λειτουργήσει ως ανάσχεση της αίρεσης του Οικουμενισμού αλλά λειτουργήσει πιο καταλυτικά ως προώθηση του Οικουμενισμού τελικά σε μία φάση, μάλιστα, που είναι προγραμματισμένη “Οικουμενική Σύνοδος” που θα συγκαλέσει Πάπας;

Όπως καταλαβαίνεται, και αν ακόμη δεν αναπτύξουμε κανέναν από τους παραπάνω λόγους, διότι αυτό έχει ήδη γίνει ήδη από την αρχή την αποτείχισης με τα άρθρα των των αγωνιζομένων και δεν χρειάζεται να επαναλαμβάνουμε τα ίδια και τα ίδια, διαπιστώνεται το άτοπον της θέσεως του Επισκόπου Μόρφου Νεοφύτου. Μήπως, όμως ο Γέροντας Εφραίμ διατύπωσε κάτι που ήταν σαφής θέση για το πώς πρέπει να αντιδράσουμε κατά του Οικουμενισμού, το οποίο σαφώς φαίνεται ότι δεν γνωρίζει ο Μόρφου αλλά γνωρίζουν πολύ καλά όλοι εκείνοι, οι οποίοι ήταν παρόντες, μάλιστα, στα πλαίσια προσκυνήματος που οργανώθηκε αλλά δεν διαδόθηκε για να μην εκτεθεί ο Γέροντας προοίμια; Συνεπώς, έρχεται τώρα μετά κοίμησιν του Γέροντος ο Μόρφου και τον παρουσιάζει ως μη αντιδρώντα κατά του Οικουμενισμού αλλά και ως ανακόλουθο για όσους έλαβαν σαφείς οδηγίες, ίσως και το χρίσμα, για τον αγώνα; Κάτι, θέλει να πει αύριο στην ομιλία του ο π. Νικόλαος Μανώλης και υποψιάζομαι ότι είναι αυτό που ορισμένοι πολύ γνωρίζουμε. Γι’ αυτό ας μην θορυβούνται οι αποτειχισμένοι ότι τάχα ο Γέροντας ήταν κατά της αποτείχισης. Ο γέροντας Εφραίμ πάντοτε ήταν κατά του Οικουμενισμού, απλώς για λόγους τακτικής δεν θέλησε ο ίδιος να κάνει την κίνηση πρώτος. Γιατί; Δεν χρειάζεται να το αναφέρω! Μήπως, όμως είπε σε άλλους να κάνουν την κίνηση; Ας μην βιάζεται να διατυπώνει ο Μόρφου θέσεις διότι, αν θα βγει αύριο ο π. Νικόλαος να πει αυτό, το οποίο είναι γνωστό σε εμάς έμμεσα από αυτήκοους μάρτυρες, θα βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση, διότι όχι μόνο δεν επέλεξε την στενή και τεθλιμμένη Οδό, επειδή δεν είχε την προαίρεση να μπει στον αγώνα αλλά παρουσιάζει -χωρίς βέβαια να το επιδιώκει ενσυνείδητα- τον Γέροντα ανακόλουθο και ότι τελικά δεν τάχθηκε εναντίον του Οικουμενισμού!

Συνεχίζεται