Οι ραγισμένοι ηθικοί φραγμοί

Του Τάσου Βακφάρη

Ίσως κάποιοι να θυμούνται το ξύλο και την έντονη χειροδικία που δέχονταν από τους Δασκάλους της τότε εποχής, τα κοκκινισμένα χέρια από τη βέργα, τα τραβηγμένα με μένος αυτιά και τα ροδαλά μαγουλάκια με το αποτύπωμα της παλάμης. Την έντονη και αυστηρή κριτική και στάση για τον τρόπο που θα ντυθείς τον τρόπο που θα μιλήσεις και για τον καθωσπρεπισμό την καθημερινής συμπεριφοράς εντός και εκτός του σχολικού χώρου.

Ο Δάσκαλος κατείχε υπερβολική εξουσία και ξεπερνούσε τα όρια της προσωπικής ελευθερίας και πολλών δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν μετέπειτα καθώς εξελίχθηκε και η κοινωνία. Το μαρτύριο όμως δεν σταματούσε στο σχολείο αφού πηγαίνοντας στο σπίτι τις “έτρωγες” και από τους γονείς.

– για να σε έδειρε ο δάσκαλος κάτι ήξερε!!

-φλάπ…

Η χρήση σωματικής βίας ήταν το κυριότερο μέσο εκπαίδευσης και αγωγής πολλών γενεών σε μια μεταπολεμική Ελλάδα που αιμορραγούσε και μετρούσε τις πληγές και τις απώλειες της. Θαρρείς και η μάθηση ήταν μια διαδικασία εξημέρωσης αντίστοιχη με αυτή των ατίθασων ζώων που δεν όργωναν καλά το χωράφι με το άροτρο και ως τιμωρία κυριαρχούσε το μαστίγωμα.

Κίνητρα πουθενά!

Άγνωστες έννοιες που συμβάδιζαν με το κλίμα της εποχής εκείνης και με τις δύσκολες προφανώς καταστάσεις που αντιμετώπιζε ο πληθυσμός τότε, αφού ο ορισμός της επιβίωσης και της αυτοσυντήρησης ήταν βασικότερος και δυσχερέστερος.

Θα ισχυριστείς όμως πως τα προβλήματα δεν έπαψαν ποτέ και δεν πρόκειται να τελέψουν ποτέ, απλά μεταβάλλονται και διαμορφώνονται στο εκάστοτε πλαίσιο.

Και θα έχεις και δίκιο!

Τα πύρινα χρόνια αυτά ευτυχώς περάσαν και καλώς ή κακώς ανέθρεψαν αγόρια και κορίτσια σε ενήλικες ανθρώπους με αρχές, με σεβασμό, με φραγμούς και παρά την ψυχολογική καταπίεση που δεχόντουσαν -μια φυσικά ανύπαρκτη φράση για αυτούς- έγιναν υγιείς πολίτες με άγραφα ήθη, έθιμα και κανόνες.

Έκτοτε γυρίσαμε έναν διακόπτη ως κοινωνία και συμμορφωθήκαμε με σύγχρονα πρότυπα ανατροφής, διαπαιδαγώγησης, εκμάθησης και κατανόησης της διαφορετικότητας του κάθε παιδιού ή κάθε μαθητή. Η βελτίωση του εαυτού ήταν ταυτόσημη με την πρόοδο και την εξέλιξη της κοινωνίας σε όλα τα στάδια και τις εκφάνσεις της.

Παιδαγωγικές μέθοδοι και καινούριοι τρόποι μάθησης έκαναν το ντεμπούτο τους με αποτέλεσμα την επικράτησης ευγενέστερων τρόπων και ρυθμών σε όλες τις πλευρές. Γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικοί έζησαν μια εποχή άνθησης, πληρότητας και ελευθερίας, ατομικής αλλά και συνολικής.

Επιτέλους η κατάσταση εξισορροπήθηκε και η ζυγαριά της δικαιοσύνης, της ορθής κρίσης και της ανεξαρτησίας σταμάτησε να γέρνει προς τη μία μόνο πλευρά.

Με φραγμούς ηθικούς και νομικούς προς κάθε κατεύθυνση. Μαθημένους με όμορφο και ήρεμο τρόπο.

” Η ελευθερία μας σταματάει εκεί που ξεκινάει η ελευθερία του άλλου”..

Έτσι θυμούνται πολλοί τον δάσκαλο να λέει!

Έτσι θυμάσαι και εσύ!

Σήμερα όμως δυστυχώς η παρακμή της κοινωνίας έχει επέλθει και είμαστε αποτυχημένοι όταν μεγάλο μέρος αυτής καταστρατηγεί και δεν ενστερνίζεται τα θετικά και κομβικά σημεία που οδήγησαν στην αλλαγή. Στο καλύτερο μέλλον που ήταν ποθητό.

Σήμερα είσαι εσύ ο ίδιος που καταπατά την ελευθερία την βάζεις κάτω και την λιώνεις με το πέλμα σου σαν καύτρα από τσιγάρο.Καταργείς κάθε θυσία και κάθε αξία που σε έφτασε στο σήμερα που προσπέρασε τα παραπάνω.

Οι ηθικοί φραγμοί ξεκινούν από το σπίτι από τους γονείς σου και τελειώνουν στο σχολείο σου. Εκεί δοκιμάζεσαι και δουλεύεις την προσωπικότητα σου για να μπορέσεις να ανταπεξέλθεις στην ενήλικη ζωή σου.

Δεν ξυπνάς μια ωραία μέρα με στόχο να απειλήσεις τους δασκάλους σου, τους γονιούς σου ή τους συνανθρώπους σου και να καταστρέψεις πράγματα που ενώ φτιάχτηκαν για να σε εξυπηρετούν δεν σου ανήκουν.

Τώρα λαϊκά η ζυγαριά παλατζάρει πάλι προς τη λάθος μεριά και πάλι διαταράσσεται η ισορροπία με αρνητικό πρόσημο.

Τώρα είναι η ώρα να κολλήσουμε τα ραγισμένα κομμάτια μέσα μας για να επέλθει η ανακούφιση των συμπτωμάτων. Η αυτοκριτική ξεκινάει από εσένα που γεννάς πράγματα, καταστάσεις, ιδέες, ιδεολογίες, και απόψεις. Εσένα τον σύγχρονο άνθρωπο που έπαψες πια να βουτάς τη γλώσσα στο μυαλό σου πριν μιλήσεις ή δράσεις.

Ποτέ δεν είναι αργά για να διορθώσεις τα κακώς κείμενα!

Ποτέ!

” Η ελευθερία μας σταματάει εκεί που ξεκινάει η ελευθερία του άλλου”