Ομιλία του Γιάννη Αντωνιάδη στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής στο νομοσχέδιο για τα Εμπορικά Σήματα (video)

ΟΜΙΛΙΑ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ ΤΟΥ ΕΙΣΗΓΗΤΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κ. ΓΙΑΝΝΗ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗ ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΑΙ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ (ΕΕ) 2015/2436 ΓΙΑ ΤΑ «ΕΜΠΟΡΙΚΑ ΣΗΜΑΤΑ»

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΙΟΥ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 21/2/2020

Πριν ξεκινήσω, θα ήθελα να γνωστοποιήσω στο σώμα ότι η Μακεδονία και όχι μόνο, κρίνει ένα άξιο τέκνο της σήμερα, τον Χρήστο Τσενεκίδη, ο οποίος υπήρξε ένας μεγάλος καλλιτέχνης, φλογερός πατριώτης, σπουδαίος άνθρωπος και κυρίως σπουδαίος οικογενειάρχης.

Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του. Καλό ταξίδι Χρήστο.

Εισέρχομαι στην επεξεργασία του σχεδίου νόμου με τίτλο «Εμπορικά σήματα – ενσωμάτωση της Οδηγίας (ΕΕ) 2015/2436 για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών περί σημάτων και της Οδηγίας 2004/48/ΕΚ σχετικά με την επιβολή των δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας και άλλες διατάξεις». Στην α΄ ανάγνωση, επειδή είναι αρκετά τα άρθρα, είχαμε φτάσει περίπου στο 36 ή 37, οπότε συνεχίζω από εκεί.

Τα άρθρα 38-44 ρυθμίζουν την αστική προστασία του σήματος. Η αστική προστασία περιλαμβάνει τις αξιώσεις για άρση της προσβολής και παράλειψη της στο μέλλον, ως και την αξίωση για αποζημίωση. Η αποζημίωση προϋποθέτει υπαιτιότητα. Ειδικότερα στην παράγραφο 3 του άρθρο 38, το ανώτατο ποσό της χρηματικής ποινής για έμμεση εκτέλεση, αναπροσαρμόστηκε στο ποσό των 100.000 ευρώ, σύμφωνα με τις νέες διατάξεις του κώδικα πολιτικής δικονομίας, που ισχύουν μετά την 1/1/2016.

Στις διατάξεις των άρθρων 38-44, περιλαμβάνονται και αυτές με τις οποίες ενσωματώθηκε στο εθνικό δίκαιο των σημάτων, η οδηγία 2004/48/ΕΚ. Οι διατάξεις αυτές περιλαμβάνουν ορισμένα εξαιρετικού χαρακτήρα πολύ δραστικά μέτρα, τα οποία προορίζονται κυρίως για την περίπτωση της καταπολέμησης των πειρατικών προϊόντων, δηλαδή προϊόντων που αποτελούν πιστή αντιγραφή γνησίων και αυθεντικών προϊόντων και οι οποίες ενέχουν το στοιχείο της συνειδητής εξαπάτησης των καταναλωτών.

Το άρθρο 39 ρυθμίζει το δικαίωμα ενημέρωσης. Το άρθρο 40 εισάγει και στην πολιτική δίκη, την πολύ σημαντική για την προστασία του ανταγωνισμού ένσταση απόδειξης χρήσης. Η εισαγωγή της ένστασης απόδειξης χρήσης στην πολιτική δίκη, ως άμυνα κατά της αγωγής για προσβολή του σήματος, επιβάλλεται από το άρθρο 17 της οδηγίας.

Συνοπτικά, υπενθυμίζεται ότι το άρθρο 17 της οδηγίας, θεσπίζει τον κανόνα ότι δεν προστατεύονται σήματα που δεν χρησιμοποιούνται, παρά το ότι έχουν καταχωρηθεί. Έτσι, στη φιλοσοφία του νομοθέτη, δεν προστατεύεται αυτή καθαυτή η καταχώρηση του σήματος, αλλά η χρήση του στις συναλλαγές. Επίσης, το προτεινόμενο νομοσχέδιο μέριμνα με τις παραγράφους 2 και 3 του άρθρου 40, ώστε η ένσταση απόδειξης χρήσης να ασκείται μέσα στην προθεσμία των 100 ημερών, που προβλέπει το κώδικας πολιτικής δικονομίας για την κατάθεση των προτάσεων.

Το νομοσχέδιο προβλέπει επίσης, ότι ο εναγόμενος υποβάλει την ένσταση μέσα σε προθεσμία 30 ημερών, από τότε που του κοινοποιείται η αγωγή. Επίσης, η ρύθμιση αυτή, αφήνει χρονικό περιθώριο τουλάχιστον 40 ημερών στον ενάγοντα, για να συλλέξει και να υποβάλει το αποδεικτικό υλικό που αποδεικνύει τη χρήση του σήματος.

            Παρακάμπτω το 41 και το 42.

Το 43, προέρχεται από την οδηγία 48/2004. Δίνει δικαστικές δυνατότητες για τη διασφάλιση των αποδεικτικών μέσων σε διαφορές για εμπορικά σήματα.

Επί του άρθρου 44. Το άρθρο 44, θεσπίζει την αρχή της αναλογικότητας στην εφαρμογή των άρθρων 39 έως 43. Η εφαρμογή της αρχής αυτής είναι κρίσιμη, γιατί πολλές από τις διατάξεις αυτές αποσκοπούν στην καταπολέμηση των πειρατικών προϊόντων και δεν είναι πρόσφορες να εφαρμοστούν σε άλλες προσβολές τους σήματος.

Επί του 45 επίσης. Το άρθρο 45 ρυθμίζει την ποινική προστασία του σήματος. Αυτή αρμόζει κυρίως στα πειρατικά προϊόντα, για τα οποία έγινε λόγος και προηγουμένως. Αντίθετα, προσεκτική πρέπει να είναι η εφαρμογή της ποινικής διάταξης του παρόντος άρθρου, σε άλλες μορφές προσβολής σήματος που έχουν κατά βάση τα χαρακτηριστικά αμιγώς εμπορικών διαφορών και δεν εγκυμονούν τον κίνδυνο της συνειδητής εξαπάτησης των καταναλωτών.

Παρακάμπτω το 46.

Επί του 47. Το άρθρο 47, ρυθμίζει τη δικαιοδοσία των διοικητικών και πολιτικών δικαστηρίων στις υποθέσεις σημάτων.

Επί του 48. Το άρθρο 48 και το άρθρο 53, ερμηνεύονται ενιαία. Σημαντική καινοτομία της οδηγίας 2436/2015 της Ε.Ε., είναι η υιοθέτηση διατάξεων για την προστασία των λεγόμενων ενδιάμεσων δικαιωμάτων. Τα άρθρα 48 και 53, μεταφέρουν τις διατάξεις αυτές, της οδηγίας στο εσωτερικό δίκαιο.

Παρακάμπτω το 49.

Επί του άρθρου 50. Το άρθρο 50, ρυθμίζει την έκπτωση από το δικαίωμα στο σήμα. Όπως ειπώθηκε με βάση το άρθρο 94 παράγραφος 3 του Συντάγματος, η δικαιοδοσία για διαφορές σχετικές με την έκπτωση από το δικαίωμα στο σήμα, μεταφέρθηκε από τα διοικητικά δικαστήρια στα πολιτικά. Τα ζητήματα αυτά αναλύονται και από τα άρθρα 38 και 47. Η έκπτωση επέρχεται, είτε λόγω μη χρήσης του σήματος, είτε επειδή το σήμα έχει καταστεί κοινόχρηστο, είτε επειδή χρησιμοποιείται με τρόπο που ενδέχεται να παραπλανήσει το κοινό. Τα αποτελέσματα της έκπτωσης επέρχονται, όταν η σχετική απόφαση καταστεί τελεσίδικη. Όμως, ανάλογα με τον λόγο της έκπτωσης, το δικαστήριο μπορεί κατ’ αίτηση του ενδιαφερομένου διαδίκου να ορίσει, ότι τα αποτελέσματα της έκπτωσης επέρχονται αναδρομικά από προγενέστερη ημερομηνία που καθορίζει την απόφαση του.

Παρακάμπτω το 51.

Επί του άρθρου 52. Το άρθρο 52, ρυθμίζει την ακυρότητα του σήματος. Όπως και στην έκπτωση από το δικαίωμα στο σήμα, έτσι και στην ακυρότητα, η σχετική δικαιοδοσία μεταφέρθηκε από τα διοικητικά δικαστήρια στα πολιτικά.

Στο άρθρο 38, 47 και 50. Η καταχώρηση του σήματος είναι άκυρη αν έγινε κατά παράβαση του άρθρου 4, απόλυτα απαράδεκτα ή του άρθρου 5, σχετικά απαράδεκτα.

Παρακάμπτω το 53 και το 54.

Επί του 55. Το άρθρο 55, ρυθμίζει ένα ειδικό ζήτημα έκπτωσης ή ακυρότητας σήματος, το οποίο αποτελεί τη βάση για αρχαιότητα σήματος Ε.Ε.. Έτσι, ακόμα και εάν ένα εθνικό σήμα δεν υφίσταται πλέον π.χ. γιατί έχει λήξει, δεν έχει ανανεωθεί ή γιατί έχει υποβληθεί παραίτηση από αυτό, μπορεί να ζητηθεί ακυρότητα ή η έκπτωση του εν λόγο εθνικού σήματος, αν το σήμα αυτό στηρίζει αρχαιότητα σήματος της Ε.Ε..

Επί των άρθρων 56 – 63 εισάγεται ο νέος θεσμός των σημάτων πιστοποίησης, τα οποία καλούνται και σήματα εγγύησης της ποιότητας.

Επί των άρθρων 64 – 70 ρυθμίζονται τα συλλογικά σήματα τα οποία πάντα αναγνωρίζονταν από την ελληνική νομοθεσία των εμπορικών σημάτων.

Επί των άρθρων 71 – 82 ρυθμίζονται τα διεθνή σήματα σε συμμόρφωση με το Πρωτόκολλο της Μαδρίτης.

Επί των άρθρων 83-84 ρυθμίζονται ζητήματα για την προστασία σημάτων Ε.Ε. που ρυθμίζονται από τον Κανονισμό 1001/2017.

Στο άρθρο 85 περιέχονται ειδικές διατάξεις που ισχύουν για τους αλλοδαπούς καταθέτες.

Στο άρθρο 86 προβλέπονται ζητήματα σχετικά με τις δημοσιεύσεις στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Ανάπτυξης.

Το άρθρο 87 ρυθμίζει τέλη που συνδέονται με πράξεις επί σημάτων.

Το άρθρο 88 εξουσιοδοτεί τον Υπουργό Ανάπτυξης και Επενδύσεων για τη λήψη αποφάσεων σχετικά με την συγκρότηση της Διοικητικής Επιτροπής Σημάτων.

Κλείνω, με το άρθρο 89.

Το νομοσχέδιο διαλαμβάνει τις συνήθεις μεταβατικές διατάξεις. Δεδομένου, ότι η Οδηγία 2436/2015 έπρεπε να έχει μεταφερθεί στο εσωτερικό δίκαιο από τις 14.1.2019 ορισμένες από τις διατάξεις του νόμου πρέπει να έχουν αναδρομική ισχύ από την ημερομηνία αυτή.

Ουσιαστικά ο νόμος έχει αναδρομική ισχύ για τις δηλώσεις κατάθεσης σημάτων, τις ανακοπές και τις αιτήσεις έκπτωσης ή ακυρότητας που κατατέθηκαν από τις 14.1.2019.

Τα υπόλοιπα στην Ολομέλεια.

 Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.