Η καλοσύνη (της αδελφής)

-Η βαριά άρρωστη μητέρα λίγο πριν συγχωρεθεί κάλεσε τα παιδιά της και είπε: Δεν πρόλαβα να σας δω παντρεμένους θα σας μοιράσω όμως την περιουσία μου για να μπορέσετε να ζήσετε όταν με το καλό παντρευτείτε.

-Τα παιδιά κάθισαν δίπλα της και με μεγάλη προσοχή περίμεναν να ακούσουν τι αφήνει στον καθ’  ένα! σε εσένα τον μεγάλο αφήνω το σπίτι, στον δεύτερο γιο μου τα κτήματα, στην μεγάλη μου κόρη όλες τις οικονομίες και στην μικρή τον βάτραχο που θέλω να μου υποσχεθεί ότι θα τον φροντίζει, είπε η μητέρα και «έφυγε».

-Τα χρόνια πέρασαν τα παιδιά παντρεύτηκαν έχτισαν τις οικογένειες τους μα κανείς ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε για την τύχη της μικρής αδελφής, όλοι την ξέχασαν.

-Μετά από επτά χρόνια ένα τυχαίο γεγονός έκανε τη μικρή κόρη να δακρύσει, ένα δάκρυ κύλησε πάνω στη ράχη του βατράχου… ο βάτραχος μεταμορφώθηκε σε άνθρωπο!.

-Η κόρη τρόμαξε, μην φοβάσαι της είπε είμαι Πνεύμα, το θλιμμένο δάκρυ σου έδιωξε το πονηρό και κυριάρχησε το αγνό, για αυτό θα σου χαρίσω αμύθητη περιουσία να ζεις ευτυχισμένη χωρίς να στερηθείς τίποτα της είπε και εξαφανίστηκε με μιας από μπροστά της.

-Τα νέα έφτασαν στα αδέλφια της, το συμφέρον τους οδήγησε να την επισκεφτούν για να της πουν ότι την αγαπάν και δεν την ξέχασαν ποτέ με σκοπό να ζητήσουν χρήματα, η κόρη τους άκουσε με προσοχή και είπε: Μετά τον θάνατο της μητέρας με ξεχάσατε, πείνασα δεν είχα που να κοιμηθώ έψαχνα λίγη ζεστασιά δεν είχα που να ξαποστάσω, αναζητούσα λίγη αγάπη μα δεν βρήκα πουθενά, τώρα επιθυμείτε να σας δώσω μέρος από την περιουσία που απέκτησα, θα το κάνω! θα σας δώσω ότι ζητήσετε για να σας δείξω ότι σας συγχωρώ, η καλοσύνη είναι ακόμα στην καρδιά μου δεν την διαπραγματεύτηκα ούτε την αντάλλαξα με τα πλούτη που απέκτησα, την φυλάω βαθιά μες την ψυχή μου!.-

Κεντρική ιδέα: Ο αγνός άνθρωπος που διέπεται από καλοσύνη, συγχωρεί και αγαπά ακόμα και αυτούς που τον αδίκησαν.

Σπύρος Α. Ηλιάδης

Δημοσιογράφος – Εκδότης