Άκου ανθρωπάκο… Μην ψάχνεις αλλού για μαργαριτάρια. Αρκέσου στις χάντρες που σου δίνω
Του Τάσου Βακφάρη
Άκου ανθρωπάκο!
Θα ξυπνάς το πρωί και δεν θα παίρνεις πρωτοβουλίες θα τρέχεις για να προλάβεις τη «δουλεία» σου. Δεν θα προλαβαίνεις να σκέφτεσαι που σταματάει η λογική, ποια γραμμή διαχωριστική ξεπερνά τη φαντασία και ποια την ουτοπία. Εσύ θα τρέχεις για να προλάβεις. Θα κυνηγάς αυτό που σου έχω ορίσει ως ζωή και ευτυχία χωρίς να κρίνεις αν όντως είναι έτσι. Βιάσου να τα χωρέσεις όλα σε λίγες ώρες και μη μιλάς. Μη μιλάς!
Άκου ανθρωπάκο!
Θα τρέχεις πίσω από το κοπάδι με το κεφάλι σκυμμένο και θα τρως κουτόχορτο χωρίς να κοιτάς τον ουρανό. Ψώνισε, ψώνισε, ψώνισε, αυτά που σου σερβίρουν. Αγόρασε το πιο ακριβό, το πιο φτηνό, το πιο καινούριο, το πιο παλιό. Αρκεί να καταναλώνεις να καταπίνεις το κώνειο που στο μετέτρεψαν σε νέκταρ και γλυκίζει σαν πικρή καραμέλα στο στόμα. Θα αγοράζεις πιο πολλά από όσα μπορείς να αντέξεις, πιο πολλά από όσα χρειάζεσαι για να ξυπνάς και να κοιμάσαι ευτυχισμένος. Αγόραζε και μη κοιτάς. Μη κοιτάς!
Άκου ανθρωπάκο!
Θα πληρώνεσαι όλο και λιγότερο και θα βάζεις τα δυνατά σου για να πετύχεις μια μέτρια ζωή. Τα χρήματα σου θα στενεύουν τα παπούτσια σου και δεν θα τρέχεις, μην τολμήσεις να ανοίξεις το βήμα σου. Κράτα το κοφτό και αργό. Μέρα τη μέρα θα πληρώνεσαι λιγότερο για να επιζήσεις, για να τα καταφέρεις και το επόμενο πρωί να σηκωθείς και να βιαστείς στην δουλεία σου. Αυτή είναι η σωτηρία σου. Αυτή που σου λέω εγώ. Μην ψάχνεις αλλού για μαργαριτάρια δεν υπάρχουν. Αρκέσου στις χάντρες που σου προσφέρω. Μην ψάχνεις!
Άκου ανθρωπάκο!
Το απόγευμα τρέξε να κρυφτείς από τους λογαριασμούς σου και τους λογισμούς σου που βουίζουν σαν μελίσσι που ζητάει εκδίκηση. Τρέξε να κρυφτείς από το νερό, από το ρεύμα, από το αέριο, από το πετρέλαιο, από τα κοινόχρηστα, από το τηλέφωνο. Από την τράπεζα που ρουφά σταγόνα – σταγόνα το αίμα σου και σου δίνει λίγο οξυγόνο για να αντέξεις μία ακόμα μέρα. Να στραγγίσεις τελείως. Τρέξε να κρυφτείς από τα παιδιά σου, από την οικογένεια σου και τους φίλους σου. Δεν φτάνει για όλα το πάπλωμα μα εσύ θα το τραβάς μέχρι να ξεχειλώσει. Μέχρι να κοπεί και να σκεπάζεσαι με ένα εντελώς κουρέλι. Τρέξε να κοιμηθείς για να ξυπνήσεις και πάλι το πρωί. Τρέξε τώρα!
Άκου ανθρωπάκο!
Δεν θα σκέφτεσαι και δεν θα μιλάς και εγώ θα κάνω τα πάντα για να το πετύχεις αυτό στο έπακρο. Μη μιλάς γιατί τα χειρότερα καραδοκούν στη στροφή και αν σε βρουν δεν θα μπορείς ούτε να μιλάς, ούτε να σκέφτεσαι, ούτε να λειτουργείς αυτοβούλως, ούτε να εκφράζεσαι. Τρέμε την αλαλία. Την στοχευμένη και καθοδηγούμενη φίμωση. Φαντάσου να μην μπορείς να μιλάς. Για αυτό σου λέω μην μιλάς τώρα και σώπαινε. Μόνο σώπαινε τώρα που στο επιτρέπω.
Άκου ανθρωπάκο!
Εσύ φταις που τρως τη σάρκα σου μέχρι να βρεις το χαμένο θησαυρό. Εσύ φταις που είσαι εγωιστής και πλεονέκτης. Τα θέλεις όλα δικά σου και κυνηγάς το άπιαστο ουτοπικό όνειρο που σου έχω ορίσει εγώ. Εσύ φταις που δεν δουλεύεις αρκετά και τεμπελιάζεις. Εσύ φταις που καταναλώνεις ότι σου διαφημίζω και ότι σου προσυπογράφω ως απαραίτητο για να κατακτήσεις στη μικρή και μίζερη ζωή σου. Εσύ φταις που δεν συγκρατείσαι και ξοδεύεις, ξοδεύεις, ξοδεύεις αλόγιστα. Εσύ φταις που δεν σκέφτεσαι ποιος είμαι εγώ. Τρέξε τώρα και μην σκέφτεσαι.
Ακούς ανθρωπάκο;
Θα ξυπνάς θα κοιμάσαι και δεν θα σκέφτεσαι!
