Επιτρέπουμε στο παιδί μας να κοιμηθεί στο κρεβάτι μας;
Γράφει ο Γιάννης Ξηντάρας
Ψυχολόγος – Οικογενειακός Σύμβουλος
Πολλοί είναι οι γονείς που είτε από το ενθουσιασμό τους και τη χαρά τους να έχουν όσο το δυνατόν πιο κοντά τους το παιδάκι τους είτε από την κούραση τους και την διευκόλυνση τους θα πάρουν το μωρό τους στο κρεβάτι τους για να κοιμηθούν όλοι μαζί.
Από ιατρικής απόψεως αυτή η κίνηση ίσως κρύβει σοβαρούς κινδύνους, καθώς ασυναίσθητα μπορούμε να προκαλέσουμε τραυματισμό στο μωρό, πλακώνοντάς το! Αυτό που θα ήταν ιδανικό, τουλάχιστον για τον πρώτο χρόνο να συμβεί, είναι να κοιμάται στο δωμάτιο των γονιών του σε δικό του κρεβατάκι (πχ λίκνο, καλαθούνα, port-bebe ή κούνια). Είναι πολύ σημαντικό να παραμείνει από τη αρχή στο δικό του κρεβατάκι και εσείς στο δικό σας κρεβάτι. Και σταδιακά από τον δεύτερο χρόνο, περίπου…, να πάει στο δωμάτιο του, όπου θα μάθει να έχει το δικό του προσωπικό χώρο. Σε καμία περίπτωση, δεν απαγορεύουμε στο παιδί να «επισκέπτεται» το δωμάτιο των γονιών του είτε για να μας ξυπνήσει και να αγκαλιαστούμε είτε για να παίξουμε όλοι μαζί.
Για να έχει επιτυχία όλη αυτή η μετάβαση θα πρέπει να γίνει πρώτα μία συζήτηση με τον σύντροφο, προκειμένου να καταλήξετε σε μία κοινή απόφαση, πως συμφωνείτε πως το παιδί σας θα είναι στο δικό του χώρο και εσείς στο δικό σας. Αν υπάρχει ασυμφωνία σε αυτή την κατάσταση, θα μεταφέρετε την σύγχυση σας στο παιδί και το παιδί θα εκμεταλλευτεί προς όφελος του το γεγονός. Αν το παιδί μάθει πως το να κοιμάται με τους γονείς του είναι φυσιολογικό και επιτρεπτό… κατανοείτε πως η αλλαγή θα φέρει ανεπιθύμητες αντιδράσεις. Πόσο μάλλον αν ο ένας γονιός επιτρέπει να κοιμηθεί το παιδί μαζί τους και ο άλλος όχι. Για αυτό «η ισχύς εν τη ενώσει»…
Στις περιπτώσεις που τα παιδιά είναι ήδη πιο μεγάλα αλλά ακόμα κοιμούνται μαζί σας, θα πρέπει πρώτα να συζητήστε με το ίδιο το παιδί για αυτή την μετάβαση. Καθώς αν δεν προηγηθεί κάποια συζήτηση μπορεί να θεωρήσει πως το τιμωρείτε για κάτι που δεν αντιλαμβάνεται, αποκλείοντας το από την καθημερινότητα σας. Θα ήταν πολύ λογικό αν αντιδρούσε και ξεσπούσε σε κλάματα και γκρίνια. Εξηγήστε πως τώρα που είναι πια «μεγάλο» παιδί θα πρέπει να πάει στο δικό του προσωπικό χώρο με το δικό του κρεβάτι. Εξηγήστε του πως αυτό δεν γίνεται ως τιμωρία, καθώς δεν το τιμωρείτε για τίποτα αλλά αντίθετα το επιβραβεύετε για την ωριμότητα του.
Για να γίνει πιο διασκεδαστική η μετάβαση στο δικό του δωμάτιο, μπορείτε να διακοσμήσετε το δωμάτιο του παρέα, σεβόμενοι τις επιλογές του. Να διαλέξετε παρέα το κρεβάτι του, τα σεντόνια του, το φωτιστικό, τα διακοσμητικά και ό,τι είναι απαραίτητο για ένα παιδικό δωμάτιο.
Προσέξτε… και να τα κάνετε με επιτυχία όλα αυτά. Δεν σημαίνει πως το παιδί σας δεν θα ξυπνήσει μες στην νύχτα να σας ζητήσει να κοιμηθείτε όλοι μαζί γιατί είδε κάποιο κακό όνειρο ή άκουσε κάτι που τον τρόμαξε (πχ. βροντή ή γάβγισμα). Ο γονιός πρέπει να παίρνει το παιδί αγκαλιά και να πηγαίνουν μαζί στο δωμάτιο μέχρι εκείνο να κοιμηθεί. Μένουμε στο δωμάτιο μέχρι να τον πάρει ο ύπνος. Όπως αναφέραμε και πιο πάνω, και οι δυο γονείς πρέπει να έχουν την ίδια συμπεριφορά, να ακολουθούν την ίδια γραμμή.
Πολύ σύντομα θα παρατηρήσετε πως το παιδί θα κοιμάται σταθερά στο κρεβάτι του. Με αυτό τον τρόπο το παιδί θα καταφέρει να αυτονομηθεί, θα καταλάβει πως είναι δυνατό και ικανό να παίρνει πρωτοβουλίες και αποφάσεις στο μέλλον.
Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Παιδοψυχολόγος στην Αγία Παρασκευή, τ.συνεργ. στο Νοσοκομείο Παίδων “Αγία Σοφία”, μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Εφηβικής Ιατρικής και του Ευρωπαϊκού Συλλόγου Ψυχοθεραπείας. Απόφοιτος Ε.Κ.Π.Α, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.
