Η Αριστερά και το ηθικό πλεονέκτημα

Του Γιάννη Χριστάκη

Με την ευκαιρία της συνεδρίασης της Κ. Ε. Ανασυγκρότησης μου ήρθε η έμπνευση να γράψω για το ήθος και το ύφος της Αριστεράς.

Ο Τσίπρας μας επεσήμανε πως το “ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς δεν είναι εισιτήριο διάρκειας. Η συμπεριφορά μας εξετάζεται καθημερινά”. Η περίπτωση με τα πλούτη του Παπαδημούλη έγινε πρώτο θέμα στα γνωστά σκουπιδοκάναλα. Πρώτη φορά είδαν τα ΜΜΕ πλούσιο πολιτικό; Όχι βέβαια. Όλοι όσοι ασχολούνται χρόνια με την πολιτική έχουν γίνει ζάμπλουτοι και θεωρείται πλέον αυτονόητο. Αυτονόητο όμως μόνο για τους δεξιούς και όχι για τους Αριστερούς, διότι η αριστερά πολεμά την πλουτοκρατόα και στηρίζει τη φτωχολογιά. Γι’ αυτό θεωρήθηκε μεγάλο αμάρτημα και εκτός ιδεολογίας τα πολλά ακίνητα του Παπαδημούλη.

Δεν είναι όμως η οικονομική κατάσταση που καθορίζει την ανθρωπιά και την ιδεολογία των πολιτικών, αλλά η συμπεριφορά τους προς την κοινωνία. Η συμπεριφορά τους κρίνεται αν είναι υπέρ του φτωχού Λαού η υπέρ της πλουτοκρατίας. Αν αγωνίζονται για το σύνολο η για τον εαυτούλη τους.

Ο Παπαδημούλης έδειξε, όπως και πολλοί άλλοι, ότι νοιάζεται μόνο για τη δική του οικογένεια. “Πλούτισα, διότι έχω πλούσια γυναίκα και πολλά χρόνια ευρωβουλευτής”.

Ο Παπαδημούλης μετά από αυτό, αν πραγματικά είναι αριστερός, θα έπρεπε να παραιτηθεί από το μισθωμένο αξίωμα και να ασχοληθεί με το κόμμα, εν όψη της διεύρυνσης και το νέο σπίτι που θέλουμε ως παράταξη να χτίσουμε. Σπίτι που να χωρέσει 40% και πλέον και όχι 3%. Να οικοδομήσουμε μια νέα παράταξη με εσωκομματική Δημοκρατία και Αξιοκρατία. Αυτά τα δύο απαραίτητα στοιχεία που στον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ είναι ανύπαρκτα.

Η συντροφοφαγεία θεωρείται παλικαριά. Οι αρεστοί του κόμματος και των καναλιών εξοντώνουν με μίσος τους εσωκομματικούς “αντιπάλους”, για μια έμμισθη εξουσία. Η λαιμαργία έχει ξεπεράσει τα όρια.

Δεν είναι τυχαίο το ότι η κοινωνία μας μηδένισε στις τελευταίες Αυτοδιοικητικές εκλογές.

Στα χέρια του Γραμματέα Πάνου Σκουρλέτη υπάρχει επιστολή – καταγγελία συντρόφων για την πρώην Γενική Γραμματέα σε διάφορα υπουργεία, της αρεσκείας της, διότι προεκλογικά μοίρασε χρήματα σε πολιτιστικό σύλλογο της Μελίτης ( και όχι μόνο) “εξαγοράζοντας” ψήφους σε βάρος των συνυποψηφίων της βουλευτών.

Η Κουμουνδούρου έκανε γαργάρα το περιεχόμενο και δεν μπήκε καν στον κόπο, ως όφειλε, να διευκρινίσει αν είναι αλήθεια ή όχι τα λεγόμενα και να ενημερώσει τους συντρόφους που αντέδρασαν στο άκουσμα μιας τέτοιας πληροφορίας.

Πλήρης ανευθυνότητα της Κουμουνδούρου ή θεωρούν αυτονόητο πλέον και στην αριστερά τις χορηγίες προς τους αριστερούς πολιτικούς αστέρες;

Η Πέτη Πέρκα πήρε τελικά την πολυπόθητη βουλευτική έδρα στη Φλώρινα. Είναι και στέλεχος πρώτης γραμμής στην προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ για την ανασυγκρότηση του κόμματος. Στέλεχος που να προγραμματίσει το μέλλον της πατρίδας μας για μια κοινωνία με ίσα δικαιώματα.

Πόσο όμως μπορεί να πείσει και να προσφέρει ένα στέλεχος που η μικρή της πολιτική διαδρομή εδώ στη Φλώρινα έχει αποδείξει τόση λαιμαργία για την κυβερνητική πολυθρόνα και που νοιάζεται μόνο για την πολιτική της καριέρα;

Με τέτοιες συμπεριφορές δεν προστατεύεται το ηθικό μας πλεονέκτημα.