Πολιτικοί του ό,τι φάμε και ό,τι πιούμε…

Του Γιάννη Χριστάκη

Διαβάζω πολλές επιστολές με σχόλια και αντιπαραθέσεις από πολίτες που υπερασπίζονται την κέντροαριστερή παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ. Το περιεχόμενο της ενδοπαραταξιακής αντιπαράθεσης, είναι το «αριστερόμετρο». Δηλαδή ποια από τα στελέχη πρώτης γραμμής είναι λιγότερο ή περισσότερο αριστεροί.

Σήμερα η κοινωνία καθόλου δε νοιάζεται για τις όποιες ιδεολογικές εκθέσεις και τις καλογραμμένες θεωρίες. Για την κοινωνία αριστερός είναι αυτός που σέβεται το δημόσιο χρήμα και τον άνθρωπο, αυτός που μάχεται για αξιοκρατία ισονομία και κοινωνική δικαιοσύνη. Αυτά τα στοιχεία είναι που ζητάει σήμερα η κοινωνία από τους πολιτικούς και τα κόμματα εξουσίας, αλλά δυστυχώς δεν τα βρίσκει. Επόμενο είναι, να τους θεωρούν όλους ίδιους.

Ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί ως αριστερά και νέο κόμμα εξουσίας να συντηρήσει το ηθικό πλεονέκτημα. Πως δηλαδή, δεν είναι όλοι ίδιοι με το παλιό και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα. Δίχως όμως να το καταφέρνει. Ο ιός της πολιτικής διαφθοράς μεταδόθηκε και στο «πρώτη φορά αριστερά». Σε πρόσφατη ομιλία προς τους βουλευτές του είπε για αυτό το θέμα: « τα ΜΜΕ προσπαθούν να πείσουν την κοινωνία πως είμαστε ίδιοι….». Ο πρώην υφυπουργός Εθνικής Άμυνας, Δημήτρης Βίτσας, σε μια του επιστολή με τίτλο: «Η Ν.Δ. εμφανίζει τον βούρκο κάθε φορά που δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα». Αναφέρθηκε και αυτός στο ίδιο θέμα, λέγοντας μεταξύ άλλων και τα εξής: «θα την πληρώσουν ακριβά την προσπάθεια που καταβάλλουν, για να αποδείξουν ότι είμαστε όλοι ίδιοι».

Το αν είμαστε ίδιοι εμείς οι ΣΥΡΙΖαίοι ή όχι, πρέπει να πείσουμε την κοινωνία με πράξεις και όχι με λόγια. Υπάρχουν στελέχη που όντως με την πολιτική τους συμπεριφορά εκφράζουν την διαφορετικότητα. Νοιάζονται για το σύνολο και όχι για τον εαυτούλη τους. Υπάρχουν όμως και αυτοί που δείχνουν, ότι είναι ίδιοι και χειρότεροι από το «γνωστό» πολιτικό κατεστημένο. Τα παραδείγματα είναι πολλά αλλά θα αναφερθώ μόνο σε δυο.

Παράδειγμα πρώτο: Στο υπουργείο εργασίας και κοινωνικής αλληλεγγύης επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ο Τάσος Πετρόπουλος και η Εφη Αχτσιόγλου έδωσαν λύση σε δυόμιση εκατομμύρια Έλληνες που οι υπεύθυνοι της οικονομικής κρίσης (ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.) τους είχαν ξεχασμένους και ανασφάλιστους. ΟΥΔΕΙΣ ΠΛΕΟΝ ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΟΣ. Μείωσαν επίσης κατά 85% τα ασφαλιστικά χρέη πολλών χιλιάδων ελεύθερων επαγγελματιών που τους είχαν φορτώσει οι τοκογλύφοι Σαμαρο Βενιζέλοι κατά την περίοδο της κρίσης. Αυτοί βάσει νόμου δεν μπορούσαν να συνταξιοδοτηθούν και ας είχαν πληρωμένα 30 και πλέον χρόνια από το υστέρημα τους. «Τα 30 χρόνια υπέρ πίστεως και πατρίδος» τους έλεγαν οι υπάλληλοι των ασφαλιστικών ταμείων αν δεν πληρωθούν τα τοκοχρεολύσια. Με αυτό τον τρόπο έσπρωχναν τους περιφρονημένους Έλληνες από τα μπαλκόνια και κανένας Τσιόρδας ή Χαρδαλιάς δεν τους κατέγραψε. Ο Τάσος Πετρόπουλος και η Εφη Αχτσιόγλου με τους συνεργάτες τους έπραξαν το χρέος τους προς την κοινωνία. Έδωσαν την ψυχή τους. Έδειξαν περίτρανα πως δεν είναι «ίδιοι».

Παράδειγμα δεύτερο: Στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ με υφυπουργό τον Δημήτρη Βίτσα, προκήρυξαν 350 θέσεις για τον στρατό. Τα προσόντα των υποψηφίων, το πολιτικό μέσο. Αυτό που έκαναν πάντα και οι άλλοι. Δεν έλαβαν υπόψη τους την αξιοκρατία. Ανάγκασαν περισσότερους από 2000 νεολαίους να «φιλήσουν κατουρημένες ποδιές» για να διεκδικήσουν μια από τις 350 θέσεις. Εκτός αυτού οι «ανόητοι» έκαναν και άλλη χαζομάρα, έστειλαν όλους τους ενδιαφερόμενους σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη να περάσουν από ιατρικές εξετάσεις. Ξοδεύτηκαν και ταλαιπωρήθηκαν δυο ημέρες περιμένοντας έξω από τις αίθουσες των νοσοκομείων. Έναν τυχαίο!! να ρώταγαν θα τους έλεγε πως έπρεπε να στείλουν μόνο τους 350 συν τους επιλαχόντες. Ζητήθηκαν εξηγήσεις για την άδικη ταλαιπωρία και ταπείνωση, αλλά τους έγραψαν κανονικά. Τους περιφρόνησαν

Σε αυτό το σημείο οφείλω, να κάνω μια διευκρίνιση, για να τεκμηριώσω την «λαιμαργία» στελεχών πρώτης γραμμής για την μισθοδοτούμενη εξουσία που μας απογοητεύει. Στη Φλώρινα τους νέους που προσέλαβαν με την συγκεκριμένη προκήρυξη δεν τους επέλεξε ο τότε βουλευτής Κώστας Σέλτσας με τους συντρόφους (οι οποίοι ζουν και εργάζονται μόνιμα στην Φλώρινα), αλλά η συντρόφισσα Πέτη Πέρκα που ήταν για τεσσεράμισι χρόνια Γ.Γ υπουργείων της αρεσκείας της. Η Πέρκα είχε το μεγάλο μέσον καθ ότι σύντροφος του Βίτσα και στο στενό περιβάλλον του Αλέξη Τσίπρα. Είναι αυτή που εκμεταλλεύτηκε την ηγετική προσωπικότητα του προέδρου και τους αρμούς της κομματικής και δημόσιας εξουσίας για να εξουδετερώσει τους συνυποψήφιους της βουλευτές. Αυτούς οι οποίοι για τον κοινό καλό παραμέλησαν ακόμα και τις εργασίες τους. Με τέτοιες μεθόδους, η Κα Πέρκα, κέρδισε την πολυπόθητη, για αυτήν, βουλευτική έδρα στη Φλώρινα. Σε μια Φλώρινα που ΠΟΤΕ δεν έζησε και ΟΥΤΕ πρόκειται να ζήσει.

– Όταν στελέχη πρώτης γραμμής αγνοούν τις αρχές της δημοκρατικής μας παράταξης για αξιοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη και κοιτάζουν μόνο τον εαυτούλη τους, δεν μπορούμε να πείσουμε, δυστυχώς, πως δεν είμαστε ίδιοι.

– Όταν κάνουν κατάχρηση τη δύναμη της εσωκομματικής εξουσίας για το ατομικό τους όφελος, δεν μπορούμε να λέμε πως δεν είμαστε ίδιοι.

– Όταν τους αρμούς της εξουσίας των προηγούμενων κόμματο – κυβερνήσεων δεν τους αλλάζεις και τους χρησιμοποιεί η Κα Πέρκα και η κάθε Πέρκα για την προσωπική της πολιτική καριέρα, σημαίνει πως είμαστε ίδιοι και χειρότεροι. Οπότε, φταίμε και εμείς σύντροφε Αλέξη, σε αυτή την περίπτωση δεν φταίνε μόνο τα ΜΜΕ και θα πληρώσει ακριβά η δημοκρατική μας παράταξη την ανεξέλεγκτη προσωπική πολιτική. Πολιτική που όπως η λαϊκή ρήση λέει « τώρα ότι φάμε, ότι πιούμε και ότι…….. »

 Υ.Γ.: Σέβομαι όλους τους συντρόφους μου, είτε συμφωνούν μαζί μου είτε όχι. Έχω όμως ευθύνη και υποχρέωση να ασκήσω κριτική στην πολιτική συμπεριφορά στελεχών που κάνουν ζημιά στην παράταξη που στηρίζω και ψηφίζω.

Από την απομονωμένη Φλώρινα

3 του Σεπτέμβρη 2020