Προβληματισμοί μίας μητέρας για την τηλεκπαίδευση

Είμαι εργαζόμενη και μητέρα 3 παιδιών. Δύο σπουδαστών και ενός μαθητή γυμνασίου. Όλο αυτό το διάστημα που τα σχολεία όλων των βαθμίδων είναι κλειστά, τα παιδιά μας είναι υποχρεωμένα να κάνουν μάθημα διαδικτυακά.

Λύστε μου σας παρακαλώ μια απορία… Γιατί εγώ πρέπει να έχω ίντερνετ στο σπίτι; Μπορώ άραγε να το πληρώνω; Πόσους υπολογιστές πρέπει να έχω ,όταν και τα τρία μου παιδιά έχουν ταυτόχρονα μάθημα; Ποιο ή ποια παιδιά θα πρέπει να αποκλείσω για να εξυπηρετήσω ένα από αυτά;

Θα μου πείτε υπάρχουν τα κινητά… Ναι… Κι εκεί που μαλώναμε για τον χρόνο που περνάνε μπροστά στο κινητό τους, ξαφνικά αυτή η συσκευή θα πρέπει να είναι το άλλο τους »μισό». Να κάνουν το πρωί μάθημα, ίσως και το μεσημέρι, να κάνουν το απόγευμα τα φροντιστηριακά τους μαθήματα κλπ, κλπ.

Έρχεται λοιπόν το βράδυ και έχω τρία παιδιά με πονοκέφαλο και ζορισμένα, γιατί είτε δεν μπορούν τόσες ώρες μπροστά σε μια οθόνη, είτε γιατί πήραν απουσίες γιατί κάποιο από τα αδέλφια τους χρειαζόταν τον υπολογιστή…

Κι εγώ τι κάνω ως γονιός; Το δέχομαι; Συνεχίζω την προσπάθεια της »μόρφωσης» των παιδιών μου; Κι αν δεν μπορώ; Αν δεν έχω; Τι κάνω….»θυσιάζω» την υποτιθέμενη εκπαίδευση των δύο για τον ένα; Κι αν πρέπει να το κάνω αυτό, με τι κριτήρια θα πρέπει να το κάνω… Ποιος μου καθορίζει την σημαντικότητα και την προτεραιότητα… Καλούμαι εγώ, η μητέρα να αποφασίσω ως άλλος Σολομώντας ποιο παιδί μου είναι πιο σημαντικό; Έλεος!!! Μιλάμε για παιδιά και όχι για μηχανές. Εγώ δεν θέλω να μπω σ’ αυτήν τη διαδικασία… Γιατί μου το επιβάλλουν; Δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει. Ας βρουν τρόπους αυτοί που αποφάσισαν να ορίζουν τις ζωές μας μα κυρίως τις ζωές των παιδιών μας…

Εγώ πάντως, μετά λόγου γνώσεως ,δεν προτίθεμαι να θυσιάσω την ψυχική υγεία των παιδιών μου…

Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.

Με εκτίμηση

Α.Μ.

Μια προβληματισμένη μητέρα