Η Δημοκρατία των «Ολίγων» και των «Κολίγων» και η επανάσταση της κάλπης…

Στην εποχή του HomoCoronovirus θαυμάσαμε για άλλη μια φορά την αριστοτεχνική, στρατιωτικού τύπου και στησίματος, “πολιτική κηδεία” του συντρόφου Μαΐλη (Θεός σχωρέστον). Πολλοί φίλοι και σύντροφοι του εκλιπόντος παρευρίσκονταν στον Περισσό, όπου πραγματοποιήθηκε η “πολιτική κηδεία”. Ανατρίχιασα φέρνοντας στη μνήμη μου τις αντίστοιχες “εξόδιες” θρησκευτικές τελετές των μακαριστών Καστοριάς Σεραφείμ, Λαγκαδά Ιωάννη, διαφόρων φίλων, μα και προσφιλούς μου προσώπου…

Όταν είσαι οργανωμένο κόμμα, με πολλά χρόνια ζωής και δράσης, υποτίθεται ότι σέβεσαι τον τόπο και τον όρκο -ή τον λόγο της τιμής- που έδωσες: να τηρείς το Σύνταγμα.

Οι εικόνες όμως των συγκεντρώσεων των Αριστερών, ομοϊδεατών και πολλές φορές συνοδοιπόρων των κουκουέδων, μου προκαλούν, πλέον, οξύτατες εντερικές και γαστροοισοφαγικές παρενέργειες. Είναι το άλγος, η αυτόματη αντίδραση ενός οργανισμού που βλέπει καθαρά και σιχαίνεται την υποκρισία της κάθε είδους «εξουσίας», επειδή αυτό ακριβώς είναι η εξουσία της αντίδρασης.

Το ΚΚΕ ποτέ δεν απόκτησε την Εξουσία (όπως θα ήθελε) στην Ελλάδα, παρά μόνο σε εκείνα τα δύσκολα χρόνια που ως «συμμορίτες» κάποιοι σύντροφοι αιματοκύλισαν την επικράτεια, έσπειραν θάνατο και πόνο, θέρισαν ζωές και οικογένειες, ανασκολόπισαν και Σταύρωσαν Ιερείς …

Στη σύγχρονη εποχή θεωρώ απαράδεκτες τις εικόνες που δείχνουν την αναλγησία με την οποία αντιμετωπίζουν τις αποφάσεις της κάθε κυβέρνησης, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι το ΚΚΕ και οι λοιποί Αριστερίζοντες σύντροφοι φέρονται ως ωχ-αδερφιστές, λειτουργούν ως «κλίκα» που κάνει ό,τι θέλει επειδή το θέλει, επειδή έτσι γουστάρει… με την υψηλή πάντοτε προστασία του Υπουργού προστασίας του πολίτη (Μ. Χρυσοχοΐδη σήμερα) και του Πρωθυπουργού όπως φαίνεται. Το απαραίτητο για την κοινοβουλευτική ομαλότητα ΚΚΕ εφαρμόζει δικό του πρόγραμμα, παραβαίνοντας κάθε νόμο που ισχύει για όλους τους υπολοίπους…

Αναρωτιέμαι εάν αυτές τις εικόνες τις είδε κάποιος εισαγγελέας, όπως είδε τις “αξιόποινες” ενέργειες του Κηθύρων, του Κερκύρας και κάποιων ταπεινών ιερέων που διώχθηκαν ποινικά ως παραβάτες των μέτρων προστασίας…Για ακόμα μια φορά επιβεβαιώνεται ότι το «παιχνίδι» είναι στημένο.

Οι αποφάσεις και η επιλεκτική συμπεριφορά της κυβέρνησης απέναντι σε όλες αυτές τις ειδικές ομάδες, μας δίνει το δικαίωμα να βγάλουμε συμπέρασμα ότι έχουμε «δημοκρατία των Ολίγων και των Κολίγων». Μια δημοκρατία που ευνοεί (μια ζωή, άλλωστε, αυτό κάνει) την Αριστερά, το ΚΚΕ και τις παραφυάδες του…

Την ίδια στιγμή καταδυναστεύει όλους τους υπόλοιπους Έλληνες με μέτρα σκληρά, επώδυνα, απάνθρωπα.

Ο εγκλεισμός των Ελλήνων ιθαγενών στα σπίτια για σχεδόν ένα χρόνο και η απαγόρευση της ελεύθερης συμμετοχής σε λατρευτικές ακολουθίες με πρόσχημα τον ιό, έχει απολέσει κάθε είδος ελευθερίας από την κοινωνία που αγκομαχά, που αντέχει και υπομένει, χτυπημένη αλύπητα από τα μνημόνια και τον στραγγαλισμό μιας δεκαετίας…

Η διαφορετική, σκληρή αντιμετώπιση ολόκληρων πόλεων και Περιφερειών από αυτήν της Αττικής είναι επίσης ερώτημα που καίει. Ο διαχωρισμός, αλλοπρόσαλλες αποφάσεις και οι «διφορούμενες» πολιτικές των δύο μέτρων και σταθμών πλήττουν την ήδη τραυματισμένη Δημοκρατία μας.

Όταν η Δημοκρατία χάνει τον δρόμο της, επιτρέπει σε μικρούς ολιγάρχες με «ιδιάζουσες» αντιλήψεις να φέρονται αβίαστα υπερφίαλα, καιροσκοπικά· όταν η Δημοκρατία καταστρατηγείται από «σαλτιμπάγκους» της πολιτικής, ευνουχίζεται από κάθε είδους τυχάρπαστους πολιτικάντηδες, από κομματικούς «νάνους» παιδιά της ίδιας «μήτρας»· όταν διακόσια χρόνια μετά την επανάσταση του 1821 απειλείται η συνέχεια του Γένους, η εθνική ανεξαρτησία, από κάθε είδους βολεμένους, καλοπληρωμένους λιβελογράφους, υποτακτικούς ξένων συμφερόντων…

…τότε το μόνο φάρμακο που σώζει την Δημοκρατία είναι οι εκλογές, όπου ο λαός «ζυγίζει» με τα δικά του σταθμά. Θα αναλογιστεί όσα τον χάλασαν, τον αηδίασαν, τον απηύδησαν, τον αγανάκτησαν, εάν κάποιοι τον πρόδωσαν, τον ατίμωσαν. Η Δημοκρατία έχει τον τρόπο της να επανεκκινεί, να ξαναβρίσκει τον δρόμο προς την ομαλότητα.

Εκλογές τώρα, άμεσα. Επειδή η οικονομική δυσπραγία έχει φτάσει στον πάτο του βαρελιού. Επειδή τα πιο δύσκολα έρχονται…

Εκλογές με καθαρές θέσεις και ζυγίσματα… επειδή οι κολίγοι έχουν, ευτυχώς ακόμα, μια διέξοδο: την Ψήφο. Την επανάσταση της κάλπης…

Πέτρος Γ. Γώγος