Περί παιδικής κακοποίησης…
“Κάνε τα στραβά μάτια και σώπαινε, κλείσε τα αυτιά σου και κάνε πως δεν άκουσες τίποτα. Σςς ποιος να μπλέκει τώρα με αστυνομίες, καταγγελίες και δικαστήρια. Μακριά από το σπίτι μας και χτύπα ξύλο. Ας παρέμβει κάποιος άλλος, εσύ μη μπλέκεσαι με αυτά.”
Πόσο βαθιά ριζωμένος είναι μέσα μας ο φόβος και υπομένουμε το μαρτύριο του να βλέπεις και να κάνεις πως δεν βλέπεις, να ακούς και να κάνεις πως δεν ακούς, να έχεις στόμα και να μην το ανοίγεις;;;
Στην πιο τρυφερή ηλικία ένα παιδί μαθαίνει με βίαιο τρόπο πως είναι να χάνει το χαμόγελο από τα χείλη του, τη χαρά και την ανεμελιά που επιβάλλεται να έχει. Δέχεται και υπομένει τις ανώμαλες ορέξεις ψυχικά διαταραγμένων ανθρώπων και μαθαίνει πως να κλείσει το στόμα του και να κλαίει βουβά. Δεν αποδέχεται ποτέ όμως ό,τι συμβαίνει. Δεν θα αποδεχτεί ποτέ πως ο άνθρωπος είναι «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» ενός θεού. Ποιος θεός μπορεί να δώσει σώμα και ύλη σε ένα τέρας που αρέσκεται στο να καταστρέφει παιδικές ψυχές!!!
Η δομή της σαθρής κοινωνίας μας μέσω λαϊκών παροιμιών έχει καταφέρει να αποκρύψει τέτοια φαινόμενα ώστε να μην παίρνουν έκταση και μας τρίψουν στο πρόσωπο το πόσο ατελείς είμαστε. Κρύβουμε κάτω από το χαλί όλα όσα συμβαίνουν για να μην στιγματιστούμε..
Ποιοι;;;
Από τί;;;
Γιατί;;;
Αφήνουμε και επιτρέπουμε με την σιωπή ένα παιδικό δέρμα να χάσει την αγνότητα του και να βρομίσει με μια άυλη κακοποίηση που άπαξ και συμβεί δεν έχει γιατρειά. Δεν υπάρχει θεραπεία για να φύγει από πάνω του η ανωμαλία, η διαστροφή, η βία και η στέρηση της ελευθερίας. Δεν ξεπλένονται όσο νερό και να τρέξει όσο σαπούνι και να βάλει…
Χτυπάς ξύλο και εύχεσαι να μην συμβεί ποτέ στο δικό σου παιδί λες και των άλλων δεν είναι παιδιά…
Άνοιξε το στόμα σου και μίλα!!!
Δώσε ένα τέλος στο καρκίνωμα που επιβιώνει ακόμα!!!
Για το παιδί που κακοποιείται από τους γονείς του και οι φωνές του φτάνουν δυο τετράγωνα μακριά, αλλά εσύ δεν ακούς τίποτα δεν ξέρεις τίποτα. Έχεις στόμα μόνο για να κακολογείς και να κουτσομπολεύεις τους άλλους…
Για το παιδί που βιάζεται και το ξέρουν όλοι άλλα ποιος να μπλέξει τώρα. Για το παιδί που βιάζεται από μέλος της οικογένειας, αλλά που να την διαλύεις τώρα, εξάλλου δεν θα το ξανακάνει. Στο υποσχέθηκε…
Για το παιδί που κατακερματίζεται ό,τι όμορφο έχει μέσα του όταν δέχεται ψυχολογική βία και κακοποίηση. Για το παιδί που αντικρίζει τη μαυρίλα όλου του κόσμου χωρίς να φταίει σε τίποτα. Άλλωστε είναι παιδί πως είναι δυνατόν να φταίει…
Για το παιδί που έπαψε να νιώθει παιδί όταν του ρίχνουν γλίτσα πάνω του επειδή μπορούν…
Για κάθε παιδί που μπορείς να προλάβεις. Σώσε ό,τι μπορείς να σώσεις και θα έχεις κάνει το χρέος σου έναντι στην ανθρωπότητα…
Τώρα.. Μίλα τώρα..!!!
Τάσος Βακφάρης
