Τα μουλάρια και… οι πολιτικές συνήθειες!

Χρόνια τώρα στα δάση που ξυλεύονται οι δασεργάτες χρησιμοποιούν τα μουλάρια ως μέσα μεταφοράς των κορμών σε ιδιαίτερα δύσβατα μονοπάτια. Οι εικόνες των βαρυφορτωμένων συμπαθέστατων ζώων – όπως άλλωστε και των γαϊδουριών – μας προκαλούν ανάμεικτα συναισθήματα συμπάθειας, θαυμασμού μα και οίκτου, για την επαναλαμβανόμενη πορεία την οποία κάνουν συνεχώς στον δρομολόγιο που έχει χαράξει ο αγωγιάτης.

Από τον Πέτρο Γ. Γώγο

Το  ίδιο ισχύει και για όσους περιδιαβαίνουν τον δημόσιο βίο, πολιτικούς και μη, όσους δηλαδή έχουν σχεδιάσει την ζωή τους ακολουθώντας τα μονοπάτια από τα οποία ελπίζουν ότι θα ανέλθουν σε ανώτερα αξιώματα, ελπίζοντας ότι θα έχουν την επαγγελματική αναγνώριση, με ταυτόχρονη την κοινωνική καταξίωση. Όπως  και τα συμπαθή μουλάρια ακολουθούν το μονοπάτι τους, άλλοι, επειδή τους το έχουν ήδη «χαράξει», μερικοί πάλι, προσπαθούν να χαράξουν το δικό τους αλλάζοντας δρομολόγιο ή αγωγιάτη (βλ. Aριστερά). Το σίγουρο είναι ότι διαπιστώνουμε την ίδια συμπεριφορά ακριβώς στους ανθρώπους όπως και στα μουλάρια.

Είναι πολύ δύσκολο για κάποιον που έχει γαλουχηθεί από μικρό παιδί μέσα στην αθεία, στην επιλεκτική δημοκρατία με ιδιοτέλεια, με διφορούμενες σχέσεις, να μπορεί να έχει την ικανότητα να διακρίνει πότε προσβάλει το αισθητήριο ενός έθνους. Ίσως όμως και οι «δάσκαλοι» οι οποίοι τον μύησαν στις αρχές τους να του έδειξαν τον δρόμο για την καλύτερη αναρρίχηση προς την εξουσία, αλλά με πονηριά.

Εκ του πονηρού λοιπόν (επειδή δεν είναι βλάξ) ο πρώην συνοδοιπόρος της αριστεράς και νυν συνεργάτης του Κούλη, καθηγητής Μόσιαλος, προσέβαλε αισχρώς την Παναγία μας και τους Χριστιανούς. Εκ του πονηρού και γνωρίζοντας ότι δεν θα υποστεί καμία απολύτως αρνητική συνέπεια στην ζωή του μιας και γνωρίζει καλά ότι όποιος βλασφημεί τα Θεία στην Ελλάδα δεν παθαίνει απολύτως τίποτα.

Μια «λάιτ» ανακοίνωση από την ιεραρχία, καμία απολύτως νομική ή πολιτική συνέπεια. Η, δε, διαφήμιση στους κύκλους τους οποίους κινείται… έπιασε. Το θέμα όμως είναι, ότι ο λαός μπορεί να σου συγχωρήσει πολλά αλλά την προσβολή στα Θεία δεν την σηκώνει, δεν την λησμονεί και αυτό το ξέχασε ο κατά τα άλλα λαλίστατος «καθηγητής».

 Για  τον «φόβο Θεού» δεν συζητάμε καν, μιας και το παρελθόν του δεν έχει τέτοιο υπόβαθρο, όμως, αν έχει τόσο μεγάλα κότσια ας τολμήσει να κάνει κάποιο αρνητικό σχόλιο επί οποιουδήποτε θέματος που να αφορά τα αριστεροδεξιά τάγματα εφόδου, τους ΛΟΑΤΚΙ, τους μουσουλμάνους, τους εβραίους, ή τις πολυεθνικές… εκεί φοβάται, κότα λυράτη.

Όσο για τον πρωθυπουργό  ο οποίος είναι ο πολιτικός προϊστάμενος του εν λόγω κυρίου, έδειξε το πόσο τον επηρέασε η εκτροπή του Μόσιαλου με νέα εξόρμηση για άλλο ένα τριήμερο διακοπών, αυτή την φορά στα χιόνια για σκί…

Δυστυχώς αυτή είναι η  σημερινή πολιτική εικόνα που θα εξετάσει ο ιστορικός ερευνητής του μέλλοντος. Μια ασεβέστατη πολιτική σκηνή από κακομαθημένους γόνους, ή πρώην ευνοημένους αριστερούς, με ατομικιστικές νοοτροπίες, διδαγμένες στα «χρυσά κλουβιά» των κάθε είδους αριστεροδεξιών «ελίτ», δίχως κανένα αίσθημα ανθρωπιάς, ευαισθησίας, μα πάνω από όλα δίχως συναίσθηση της πραγματικότητας και του υπαρκτού κόσμου του οποίου υποσχέθηκαν να υπηρετούν, υφαρπάζοντας την ψήφο του με δόλιο τρόπο και πρακτικές, μιας και όλες οι πολιτικές υποσχέσεις τους γίνανε σκόνη και τα λόγια τους αποδείχθηκαν λόγια αέρα, λόγια φαιδρά.

Δεν ξέρω αν σήμερα έχουμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν, θεωρώ όμως ότι οι έλληνες αξίζουμε περισσότερα σαν Λαός και Έθνος, ίσως δεν φτάσαμε στον πάτο του βαρελιού… ακόμα! Τελικά, μπορεί για βιολογικούς λόγους τα συμπαθέστατα τετράποδα, τα εργατικά μουλάρια να μην  αναπαράγονται, οι ηγέτες μας δυστυχώς και κάποιοι άλλοι… αφήνουν και απογόνους.