Επιστολή κατοίκων της Πρέσπας σχετικά με άρθρο της εφημερίδας “Καθημερινή”

Η εφημερίδα Καθημερινή είναι από τις λίγες εφημερίδες που, εδώ και πολλά χρόνια, έχει ασχοληθεί και ασχολείται με τις Πρέσπες. Η προσφορά της θετική και την ευχαριστούμε, όπως ευχαριστούμε και τους δημοσιογράφους που ασχολήθηκαν με την περιοχή μας. Δύο δημοσιογράφοι που μας επισκέφτηκαν τα τελευταία χρόνια και έγραψαν για την περιοχή μας, είναι ο κύριος Λιάλιος Γεώργιος και ο κύριος Τζίμας Σταύρος, τα άρθρα των οποίων διαβάστηκαν και χαιρετήθηκαν από όλους μας και τους ευχαριστούμε και αυτούς.

Πριν από λίγες μέρες, μας επισκέφθηκε μία συνεργάτιδα της Καθημερινής, η κυρία Μπλατσιου Νατάσα. Διαβάζοντας το άρθρο της, λες “τι ωραία που τα γράφει! μπράβο της!”. Όλα αυτά όμως μέχρι να φτάσουμε στην τελευταία παράγραφο. Εκεί η κυρία Νατάσα “έχυσε το γάλα από την καρδάρα”, λέμε στο χωριό μου. Αναφέρεται σε γεγονότα και πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Δεν γνωρίζουμε με ποιους ήρθε σε επαφή ή αν αυτά που γράφει τα διάβασε κάπου, εμείς πάντως διαβάζοντάς τα κυρία Νατάσα, παγώσαμε!

Συγκεκριμένα:

α. Δεν υπάρχουν στην Πρέσπα σλαβόφωνα ερειπωμένα χωριά. Υπάρχουν ελληνικά ερειπωμένα χωριά.

β. Οι ονομασίες άλλαξαν το 1926 ή 1927, όπως άλλαξαν τότε σε όλη την Ελλάδα.

Και φτάνουμε στο κυριότερο και πάρα πολύ ευαίσθητο και αξιοσημείωτο ολίσθημα σας: γράφετε για σλαβομακεδονική συνείδηση. Το δικαιολογείτε λέγοντας ότι, είναι μία μικρή μερίδα που αποτελείται από άτομα που επέστρεψαν από προσφυγιά, λόγω του εμφυλίου.

Σας πληροφορούμε πως, η πλειοψηφία των γηγενών κατοίκων κατά 80% είναι από παιδιά και γονείς επαναπατρισθέντων. Έχουν όλοι αυτοί κυρία Νατάσα, συνείδηση σλαβομακεδονικη; Αν είναι δυνατόν!

Από εδώ αρχίζει η μεγάλη σας ευθύνη. Εμείς εδώ δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι όλα αυτά τα γράψατε συνειδητά και θέλετε να περάσετε κάποιο μήνυμά σας. Πιστεύουμε πως έχετε πέσει θύμα κάποιου γλοιώδους πληροφοριοδότη. Από εκεί και πέρα όμως η ευθύνη σας γίνεται πολύ μεγαλύτερη, γιατί έπρεπε να διασταυρώσετε την πληροφορία που σας έδωσε ο αχαρακτήριστος αυτός τύπος. Εκτός αυτών, θα έπρεπε να πονηρευτείτε και λίγο. Δεν σας φάνηκαν περίεργα αυτά που σας είπε; Μήπως έπρεπε να διερωτηθείτε και να ασχοληθείτε λίγο περισσότερο με το ποιον αυτού του ανθρώπου; Μήπως γράφοντας αυτά που σας είπε, χωρίς να το θέλετε, περάσατε το δικό του μήνυμα;

Γιατί αυτά γράφτηκαν σε ελληνική εφημερίδα και μάλιστα ευρείας κυκλοφορίας και με πολύ βαρύ όνομα. Μήπως το μέλλον θα τα βρούμε μπροστά μας;  Ευχόμαστε να μη συμβεί κάτι τέτοιο.

Στις Πρέσπες κυρία Μπλατσιου, κατοικούσαν και κατοικούν Έλληνες και έχουν όλοι ελληνική συνείδηση. Ο γηγενής πληθυσμός ομιλούσε (σήμερα όχι πια) ένα τοπικό ιδίωμα χωρίς γραφή, με πολύ φτωχό λεξιλόγιο, κατάλληλο για συνεννόηση μόνο για τις ατομικές ανάγκες και τις αγροτικές ασχολίες. Αποτελείτο από, κατά πλειοψηφία, λέξεις σλαβικής προέλευσης, πάρα πολλές τουρκικές, αλβανικές και ελληνικές. Ήταν και είναι ένα τοπικό ιδίωμα που δεν έχει καμία σχέση με κάποια βαλκανική επίσημη γλώσσα. Πολλά μπορούμε να γράψουμε πάνω στο θέμα αυτό και να παρουσιάσουμε και στοιχεία, αλλά προς το παρόν σταματούμε εδώ.

Σε αντιπαράθεση του δικού σας επιλόγου, εμείς θα κλείσουμε μία πρόσκληση: Να ξανάρθετε στις Πρέσπες και να είστε σίγουρη ότι θα περάσουμε πολύ καλά, με γλέντι καλό και συνειδησιακά ελληνικό.

Όταν καταπιάνεσαι με τόσο σοβαρά γεγονότα, πρέπει να γνωρίζεις πως ο χειρισμός τους είναι πολύ δύσκολος και χρειάζονται μεγάλες ικανότητες και γνώσεις, έρευνες κλπ.

Είναι “σπίθα που ανάβει φωτιά”, όπως λέει ένα λαϊκό τραγούδι.

Πετρίδης Π. Λάζαρος
Πατσέας Α. Αθανάσιος
Κάτοικοι Πρεσπών