Το Νυμφαίο που υποβαθμίζεται, σε μια ύπαιθρο που ερημώνει, σε μια χώρα που κινδυνεύει

του Παπαδόπουλου Θεόδωρου

Ο νυμφαιώτης Κος Νικόλαος Μέρτζος το τελευταίο διάστημα αρθρογραφεί για την έντονη ανησυχία του για το Νυμφαίο. Κάτι θα ξέρει. Διαθέτει ένα πολύ βαρύ βιογραφικό και γνωρίζει όσο λίγοι την ελληνική πραγματικότητα, προσκηνιακή και παρασκηνιακή. Επιπλέον διετέλεσε πρόεδρος του χωριού για 12 χρόνια και μαζί με τον επίσης νυμφαιώτη πρώην δήμαρχο Θεσσαλονίκης και ιδρυτή του Αρκτούρου Κο Γιάννη Μπουτάρη το ανέδειξαν σε έναν ξεχωριστό, πανέμορφο, οικισμό. Ένα από τα 10 ομορφότερα χωριά της Ευρώπης.

Στην πρώτη υποχρεωτική συνένωση κοινοτήτων στα πλαίσια του σχεδίου Καποδίστριας το Νυμφαίο κατάφερε να εξαιρεθεί από την ένταξη του στο Δήμο Αμυνταίου και η Κοινότητα εξακολούθησε να προοδεύει και να αναπτύσσεται ήπια. Στη δεύτερη υποχρεωτική συνένωση του σχεδίου Καλλικράτης δεν τα κατάφερε και το Νυμφαίο εντάχθηκε στο Δήμο Αμύνταιου. Οπότε έχασε και σημαντικό μέρος της αυτοτέλειας του. Έτσι δόθηκαν άδειες για εγκατάσταση ανεμογεννητριών και πρόσφατα και μεγάλης ξενοδοχειακής μονάδας (ο Δήμος Αμυνταίου το αρνείται) προκαλώντας τις έντονες αντιδράσεις των κυρίων Μπουτάρη και Μέρτζου που βλέπουν την υποβάθμιση του Νυμφαίου από αυτές τις εξελίξεις. Πιθανότατα δεν έχουν άδικο.

Η μεγάλη εικόνα είναι ότι είναι μάλλον αδύνατον να εντοπιστεί πρώην Κοινότητα που μετά τον Καλλικράτη να ευδαιμονεί. Η παρακμή τους γίνεται όλο και εντονότερη και πλέον η ερήμωση είναι η μελλοντική εικόνα για την πλειοψηφία τους. Εξαίρεση ίσως αποτελούν κάποιοι τουριστικοί προορισμοί για κάποιους μήνες το χρόνο αλλά αυτό δεν αλλάζει την συνολική εικόνα.

Επειδή πολλά, αν όχι όλα, κρίνονται εκ του αποτελέσματος, το αποτέλεσμα του σχεδίου υποχρεωτικής συνένωσης είναι κραυγαλέα αποτυχία. Η υπαίθριος ερημώνει. Όμως η ερήμωση της υπαίθρου θα επιφέρει και την ερήμωση των τοπικών αστικών κέντρων. Οι πρώην κοινότητες είναι τα ρυάκια που τροφοδοτούν το ποτάμι που είναι τα τοπικά αστικά κέντρα που με την σειρά τους τροφοδοτούν τις λίμνες, τις θάλασσες (μεγαλουπόλεις). Τα εγχώρια ρυάκια λοιπόν στέρεψαν. Μοιραία θα στερέψουν και τα τοπικά ποτάμια και θα κινδυνεύσουν και οι μεγαλουπόλεις τουλάχιστον με αλλοίωση της σημερινής τους ταυτότητας. Τα αποτελέσματα της πρόσφατης απογραφής και η φυγή πολλών νέων μας στο εξωτερικό για ένα καλύτερο μέλλον δεν αφήνουν περιθώρια για άλλες ερμηνείες. Σίγουρα η αστυφιλία είναι η κυρίαρχη τάση των σύγχρονων κοινωνιών αλλά δεν χρειάζεται να παίρνουμε και να επιμένουμε σε μέτρα που όχι μόνο δεν αντιμετωπίζουν αλλά και οξύνουν το πρόβλημα.

Τα συμπεράσματα από τη μελέτη της Ιστορίας είναι κατηγορηματικά. Η ερήμωση της υπαίθρου μιας κρατικής οντότητας και η αδυναμία της να κρατήσει δημιουργικούς και στην επικράτεια της τους νέους της, καταλήγουν στην συνολική κατάρρευση της. Η βυζαντινή αυτοκρατορία είναι το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα.