Τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Θεόδωρου Θωμαΐδη, μαέστρου του Φ.Σ.Φ. «Ο Αριστοτέλης» (video, pics)

Σε κλίμα συγκίνησης και παρουσία των αρχών της πόλης και μελών και φίλων του “Αριστοτέλη”, πραγματοποιήθηκαν το πρωί της Κυριακής στον προαύλιο χώρο του συλλόγου τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Θεόδωρου Θωμαΐδη, του μαέστρου που απαγχονίσθηκε από τα γερμανικά ναζιστικά στρατεύματα κατοχής στις 09/08/1943.

Η προτομή, έργο της γλύπτριας Χριστίνας Γκόλνα, δωρίσθηκε στον σύλλογο από τα «Λιγνιτωρυχεία Αχλάδας ΑΕ» και την οικογένεια Ρόζα, με συνολική φροντίδα και επίβλεψη του παλαιού μέλους του συλλόγου Χρήστου Καϊμάρα.

Η τελετή ξεκίνησε με επιμνημόσυνη δέηση και ακολούθησε ο χαιρετισμός του προέδρου του “Αριστοτέλη” Κωνσταντίνου Ραπτόπουλου Χατζηστεφάνου και η ομιλία για τον μαέστρο Θεόδωρο Θωμαΐδη από το μέλος του Δ.Σ. του συλλόγου Θεολογία Μούζα.

Στη συνέχεια, επιδόθηκαν αναμνηστικές πλακέτες στην γλύπτρια Χριστίνα Γκόλνα, στην διευθύνουσα σύμβουλο της «Λιγνιτωρυχεία Αχλάδας» Βαλίνα Ρόζα και στον Χρήστο Καϊμάρα, που είχε την επιμέλεια του έργου.

Ακολούθως έγιναν τα αποκαλυπτήρια της προτομής και κατάθεση στεφάνων, ενώ η τελετή ολοκληρώθηκε με τον Εθνικό Ύμνο από την Φιλαρμονική του Δήμου Φλώρινας.

Η ομιλία της κας Θεολογίας Μούζα για τον Θεόδωρο Θωμαΐδη

Έχουμε συγκεντρωθεί σήμερα εδώ, στο ιερότερο σημείο του Συλλόγου, μπροστά από το μνημείο των 7 Παίδων, για τα αποκαλυπτήρια της προτομής του απαγχονισθέντος Μαέστρου του Συλλόγου, Θεόδωρου Θωμαΐδη. Σε αυτή τη γωνιά του Αύλειου χώρου, που ο Σύλλογος την έχει μετατρέψει σε ιερό τοπικό μνημείο, οι κάτοικοι της πόλης μας και βασικά οι νέοι της, έρχονται σε ανεπιτήδευτη επαφή με τη θυσία, την προσφορά και τη δράση των μελών του Συλλόγου. Τα μνημεία είναι για τον άνθρωπο μαρτυρίες της ιστορίας του. Είναι αυτά που ενισχύουν την αυτογνωσία του, την εθνική του συνείδηση και τον βοηθούν να προσδιορίσει τη θέση του ανάμεσα στους άλλους λαούς. Οι στίχοι υμνούν τις πράξεις των επιφανών ανδρών. Ο Ευριπίδης στην «Ανδρομάχη» αναφέρει: «ο χρόνος τη μνήμη δεν σβήνει των αγαθών ανδρών, η αρετή τους λάμπει ακόμη και μετά τον θάνατο τους». Είμαστε εδώ λοιπόν σήμερα για να μνημονεύσουμε μέσω της γλυπτικής, τη θυσία, την τόλμη και την αρετή του άνανδρα δολοφονηθέντος Μαέστρου Θεόδωρου Θωμαΐδη.

Γεννημένος το 1907 στο Μοναστήρι, ο Μαέστρος εκδήλωσε από πολύ νωρίς την κλίση του στην μουσική, αφού σε ηλικία μόλις 8 χρονών έπαιζε μαντολίνο και κιθάρα. Στα 17 του, τελείωσε το Γυμνάσιο και εγκαταστάθηκε στην Θεσσαλονίκη, όπου συνέχισε την φοίτηση του στο Κρατικό Ωδείο. Αποφοίτησε το 1928, ως αριστούχος πτυχιούχος μουσικής, κατέχοντας και τα πτυχία αρμονίας και χάλκινων οργάνων. Λίγα χρόνια αργότερα διετέλεσε διευθυντής στα Ωδεία Κοζάνης και Καβάλας, ενώ επιστρέφοντας στην Θεσσαλονίκη προσλήφθηκε από την Συμφωνική Ορχήστρα του Ραδιοφωνικού Σταθμού, όπου και παρέμεινε ως το 1942.

Το 1942 υπήρξε χρονιά ορόσημο για τη ζωή του, καθώς τότε σε ηλικία 35 ετών καταφθάνει στη Φλώρινα και αναλαμβάνει τη διεύθυνση της Ανδρικής και της Μεικτής Χορωδίας του νεοϊδρυθέντος Συλλόγου ΦΣΦ « Ο Αριστοτέλης». Ο Αριστοτέλης από την ίδρυση του υπήρξε παιδί της αντίστασης της Φλώρινας. Μια πολιτιστική αντιστασιακή προσπάθεια διατήρησης και ανύψωσης του εθνικού φρονήματος, που χρειάστηκε μόλις 112 ημέρες Κατοχής για να ιδρυθεί (30/7/1941). Ένας Σύλλογος που με παρρησία διακήρυττε την ελληνικότητα της Φλώρινας, είτε τραγουδώντας, είτε ψάλλοντας, είτε παρελαύνοντας στους κεντρικούς δρόμους, στα θέατρα και τις αυλές. Η Χορωδία του υπήρξε η πρώτη Παν – Φλωρινιώτικη πολιτιστική ασπίδα ενάντια στις προσπάθειες αφελληνισμού της Μακεδονίας από την Βουλγαρική προπαγάνδα.( Ομιλία Ραπτόπουλου – Χατζηστεφάνου Κωνσταντίνου 8/11/2013).

 Ο λόγος που ο Θωμαΐδης ήρθε στην Φλώρινα, όπως ο ίδιος έλεγε, ήταν επειδή ήθελε να παρουσιάσει κάτι δικό του όσο το δυνατόν εγγύτερα στην πατρίδα του το Μοναστήρι.

Υπό τη διεύθυνση του, η χορωδία ανανεώθηκε και μεγάλωσε. Τα μέλη της ανέρχονταν περίπου σε 150 άτομα, ενώ το ρεπερτόριο εμπλουτίστηκε με νέα τραγούδια (Φιλολογικές σελίδες. Τι πέτυχαν, 1943).

 Καρπός του μόχθου και των προετοιμασιών υπήρξε η εξόρμηση της Ανδρικής και Μεικτής χορωδίας στη Θεσσαλονίκη, όπου έδωσε τρεις συναυλίες: μια στο Βασιλικό θέατρο, μία στην αίθουσα του Κινηματογράφου «Τιτάνια» και μία μαζί με την Συμφωνική Ορχήστρα Θεσ/νίκης στη Βυζαντινή Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου (Ροτόντα). Σε άρθρο της, η εφημερίδα «‘Έθνος», στις 26 Ιουνίου 1943, χαρακτηρίζει την Χορωδία του Αριστοτέλη ως μια πρώτη σοβαρή εξόρμηση έξω από τα σύνορα της περιφέρειας της Φλώρινας που δεν είχε απλά καλλιτεχνικούς σκοπούς. Σκοπός της ήταν να αναδειχθεί πως «μέσα σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς, μέσα σε αυτούς τους καιρούς της αναρχίας υπάρχουν νέοι που σκέπτονται και εργάζονται για τον πλούτο του πνεύματος και της ψυχής». Και πράγματι, οι κριτικές από τον τύπο της Θεσ/νίκης υπήρξαν διθυραμβικές. Την ίδια ημέρα, 26 Ιουνίου 1943, ενάμιση μήνα πριν την σύλληψη του Μαέστρου, η εφημερίδα «Νέα Ευρώπη» έγραφε γι’ αυτόν ότι «θα άξιζε να γραφούν πολλά και να προβληθεί το έργο του σαν παράδειγμα» και για τον Αριστοτέλη, ότι «είναι ένας Σύλλογος που προβαίνει σε δουλειά εντατική, μια δουλειά αληθινά εθνική»(Μεταπτυχιακή εργασία: «Η εκπαίδευση και ο Πολιτισμός στην Φλώρινα την Περίοδο της Κατοχής και του Εμφυλίου Πολέμου μέσα από τον Τοπικό Τύπο 1940-1949, Ελένη Στρέζου). Και όντως, ο Μαέστρος δεν ήθελε αμιγώς να παίζει μουσική, ήθελε να βρει την ευκαιρία να τραγουδιέται ο Εθνικός Ύμνος και ενώπιον των Γερμανών καταπατητών.

Με τη χορωδία του Αριστοτέλη, ο Θωμαΐδης, πραγματοποιώντας εμφανίσεις στην Φλώρινα ενώπιον του Γερμανού Φρούραρχου, στην Έδεσσα και στη Θεσσαλονίκη, προέβη σε μια πολιτιστική απάντηση ανάτασης του εθνικού φρονήματος των κατεκτημένων Ελλήνων, έναντι της Βουλγαρικής προπαγάνδας που προσδοκούσε την οικειοποίηση της Ελληνικής γης. Η δράση όμως του Μαέστρου για την ελληνικότητα της περιοχής τον στοχοποίησε. Το αποτέλεσμα ήταν η σύλληψη του, τα μεσάνυχτα στις 8 Αυγούστου του 1943, με το πρόσχημα της ανάκρισης, ως απάντηση των Γερμανικών Κατοχικών δυνάμεων στην επιχείρηση – ενέδρα που οργανώθηκε εναντίον τους από αντιστασιακή ομάδα έξω από το χωριό της Κλαδοράχης. Στην ενέδρα είχε σκοτωθεί ένας Γερμανός στρατιώτης και συνελήφθησαν άλλοι δύο. Ο τοπικός τύπος της περιοχής είχε καταγράψει χαρακτηριστικά τη δίψα των Γερμανών για εκδίκηση. Πράγματι, την επόμενη ημέρα, στις 9/8/1943, ο Θωμαΐδης μαζί με ακόμη 14 αθώους οδηγήθηκε στην αγχόνη κοντά στο χωριό Κλαδοράχη. Το μένος των Γερμανών υπήρξε τέτοιο που εξέδωσαν διαταγή τα σώματα των 15 νεκρών να παραμείνουν κρεμασμένα επί 3 ημέρες, όσο και η διορία που είχε δοθεί για την απελευθέρωση των δύο στρατιωτών τους. Μετά το πέρας των τριών ημερών, παρουσία Γερμανών έγινε η αποκαθήλωση και η ταφή των άψυχων σωμάτων σε παρακείμενο χωράφι. Ένα μέλος του Αριστοτέλη που εκείνη την εποχή δούλευε ως εργάτης κατά την ταφή, απέσπασε, με κίνδυνο της ζωής του, τη θηλιά του Μαέστρου και την παρέδωσε μετά από χρόνια στον Σύλλογο. Η θηλιά τοποθετήθηκε σε ειδική θήκη και φυλάσσεται μέχρι και σήμερα, ως κειμήλιο στον Σύλλογο. Από το 2012 ως τις αρχές του 2015 εκτέθηκε στο Μουσείο στρατιωτικής Ιστορίας των Γερμανικών Ενόπλων Δυνάμεων στη Δρέσδη της Γερμανίας, σε έκθεση κειμηλίων για τις θηριωδίες των Ναζί. Το 1981, με εισφορές μελών, ο Σύλλογος ανήγειρε Μνημείο στον τόπο της μαζικής εκτέλεσης, καλλιτεχνική δημιουργία του κ. Γρηγορίου Χατζηλάμπου, μέλους τότε του Δ.Σ. του Αριστοτέλη. Στο Μνημείο που όλοι γνωρίζουμε απεικονίζεται μια αντιστραμμένη αγχόνη, σύμβολο της ουράνιας δόξας και της έλευσης των 15 αθώων στην σφαίρα της αθανασίας.

Ο Θωμαΐδης πνεύμα δημιουργίας, ελευθερίας και εθνικής ανεξαρτησίας δεν φοβήθηκε να θέσει τον εαυτό του βορά στους Γερμανούς κατακτητές και να θυσιαστεί. Αθώοι και ήρωες είναι όσοι θυσιάζονται για να προστατεύσουν τα ιερά τους χώματα, τις θάλασσες, τον πολιτισμό της χώρας τους και έτσι ξεχωρίζουν από όσους δειλιάζουν και κρύβονται την δύσκολη την ώρα, την ύστατη στιγμή. «Ο Αριστοτέλης», όπως καταγράφει η κ Σοφία Ηλιάδου – Τάχου, καθηγήτρια Ιστορίας: «πλήρωνε με την απώλεια του μαέστρου, τις επιτυχίες του, την αίγλη του και την αποτελεσματικότητα από μέρους του, της προβολής της ελληνικής κουλτούρας της Φλώρινας». Ο εκφοβισμός, τα Γερμανικά αντίποινα, η ισχύς των όπλων και το δίκαιο του ισχυρότερου οδήγησαν στην δολοφονία ανώνυμων ηρώων, φιλήσυχων πολιτών, αλλά και επώνυμων ανήσυχων πολιτών όπως του Μαέστρου αλλά και του Αργύρη Εξάρχου σε μία άλλη μαζική δολοφονία της εποχής. Ωστόσο απέναντι στη δύναμη των όπλων του Γερμανικού στρατού, όλοι αυτοί οι αθώοι υπήρξαν οι ήρωες που μνημονεύονται γιατί κατάφεραν με μαεστρία, να αντιτάξουν την δύναμη του μυαλού, της μουσικής, του πολιτισμού και με την θυσία τους να μην επιτρέψουν στα ζιζάνια των Βουλγάρων να οδηγήσουν στην κατάρρευση του ελληνικού φρονήματος.

Αρωγοί και συμπαραστάτες στην προσπάθεια επαναφοράς του Μαέστρου στον Σύλλογο της ψυχής του, η οικογένεια Ρόζα, με την κ. Βαλίνα Ρόζα, διευθύνουσα Σύμβουλο των Λιγνιτωρυχείων Αχλάδας και τον κ. Κωνσταντίνο Ρόζα, Πρόεδρο της Κοινότητας Φλώρινας, η καλλιτέχνης της προτομής κ. Χριστίνα Γκόλνα, εκπαιδευτικός και γλύπτρια, ο κ. Καιμάρας, ακούραστο πρώην μέλος του Δ.Σ του Συλλόγου καθώς και οι εκπρόσωποι των τοπικών και αυτοδιοικητικών αρχών, που υποστηρίζουν τη σημερινή εκδήλωση.

Η θυσία του Θ. Θωμαίδη, των 7 Παίδων αλλά και τόσων άλλων ηρώων πρέπει να λειτουργεί ενισχυτικά και να δυναμώνει την θέληση μας για την προάσπιση των εθνικών μας δικαίων και την εθνική μας ανεξαρτησία. Με την σημερινή τελετή αποδίδουμε την πρέπουσα τιμή σε έναν Καλλιτέχνη που πρόσθεσε, με το αίμα του, τη δική του σελίδα στην ιστορία του Συλλόγου, στην ιστορία της Φλώρινας, στην ιστορία της Ελλάδας. Η προτομή του Θωμαΐδη στον Αύλειο χώρο του Αριστοτέλη συμβολίζει την επιστροφή του Μαέστρου στο σπίτι του, εκεί όπου διεύθυνε την Χορωδία του, εκεί όπου ο Ελληνικός Εθνικός Ύμνος ακουγόταν ενώπιον των Γερμανών, καταρρακώνοντας τη βουλγαρική προπαγάνδα, εκεί όπου αποφάσισε να ταχθεί γνωρίζοντας την πιθανότητα να πληρώσει την επιλογή του ακόμη και με την ίδια του την ζωή. Κλείνοντας δεν πρέπει να λησμονούμε ότι η υποχρέωση μας ως συνεχιστές της Ιστορίας δεν περιορίζεται μόνο στη διατήρηση της μνήμης των γενναίων. Είναι εθνική και ηθική μας υποχρέωση σε καιρούς σκοτεινούς να παραμένουμε περήφανοι και έτοιμοι να αγωνιζόμαστε για την προάσπιση και την υπεράσπιση των εθνικών μας δικαίων, αν θέλουμε να συνεχίζουμε αντάξιοι της Ιστορίας που μας παρέδωσαν οι πρόγονοί μας και να διαφυλάξουμε το μέλλον της πατρίδας μας.

Η προτομή που αποκαλύπτεται σήμερα είναι το λιγότερο που οφείλουμε, εμείς οι Φλωρινιώτες, στον Μαέστρο Θεόδωρο Θωμαΐδη.

Τιμή στους Ήρωες και Χρέος μας η Μνήμη.

Ο χαιρετισμός του Προέδρου του Φ.Σ.Φ.Α. κ. Κωνσταντίνου Ραπτόπουλου – Χατζηστεφάνου

Σας καλωσορίζουμε στη σημερινή εκδήλωση του Συλλόγου μας, στα αποκαλυπτήρια της προτομής του μαέστρου της Χορωδίας του ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ Θεόδωρου Θωμαΐδη, που μαζί με άλλους 14 Έλληνες Πατριώτες απαγχονίστηκαν από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής, έξω από την Κλαδοράχη Φλώρινας, στις 09/08/1943 και τους οποίους αδιαλείπτως τιμάμε κάθε χρόνο από τότε, με τις αρχές του τόπου μας.

Η αυτονόητη χαρά της παρουσίας όλων, επισήμων αρχών, μελών, φίλων και συμπολιτών μας, ολοκληρώνεται από το γεγονός της δημιουργίας, της προσφοράς, της κατασκευής και τοποθέτησης της αναμνηστικής προτομής του μαέστρου Θεόδωρου Θωμαΐδη,παρουσία της δημιουργού του έργου, της γλύπτριας/εκπαιδευτικού κας Χριστίνας Γκόλνα, των χορηγών της χύτευσης και της τοποθέτησης, των «ΛΙΓΝΙΤΩΡΥΧΕΙΩΝ ΑΧΛΑΔΑΣ ΑΕ» και της Οικογένειας Ρόζα και, τέλος του εμπνευστή και επιμελητή των όλων ενεργειών του κ. Χρήστου Καϊμάρα, παλαιού μέλους πολλών Τμημάτων του Συλλόγου με παράλληλη πολυετή θητεία στα ΔΣ του ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ.

Η εκδήλωση είχε προγραμματιστεί να πραγματοποιηθεί πριν 2,5 χρόνια (22/03/2020), αλλά λόγω της πανδημίας, η εκδήλωση αναβάλλονταν διαρκώς, όσες ημερομηνίες και εάν επιλέγονταν.

Είμαστε ευτυχείς που σήμερα, με τα επίσημα αποκαλυπτήρια της προτομής, αποδίδεται ένα ιστορικό και καλλιτεχνικό έργο στο κοινό των Φλωριναίων, εδώ στην αυλή του ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ, στην «Αυλή των θαυμάτων» όπως την ονειρεύτηκε ο άλλος Μεγάλος καλλιτέχνης-γλύπτης του ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ, Νικόλαος Δογούλης και, αποδίδονται οι πρέπουσες τιμές προς τους αξιόλογους δημιουργούς και συντελεστές του.

Ταυτόχρονα, εκπληρώνεται ένα ιστορικό χρέος της παλαιάς και της νέας γενιάς των Φλωρινιωτών προς έναν ακόμα Μοναστηριώτη Αριστοτελικό, που εκτός από τη μουσική και τη χορωδιακή προσφορά του στον Αριστοτέλη και την Φλώρινα (ως κάλυμμα της εθνικής αντίστασης δια του πολιτισμού), θυσιάστηκε στα δύσκολα χρόνια της τριπλής κατοχής της περιοχής μας (γερμανική, ιταλική και βουλγαρική), με άκρως ύπουλο και ατιμωτικό τρόπο όπως και λοιποί 14, υπέρ της Ελευθερίας της Πατρίδας μας.

Και σε αυτό το σημείο, δηλαδή στο ιστορικό του υπόβαθρο και τις μετέπειτα δράσεις του, «διαφέρει» και «υπερέχει» ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ.

Προσοχή! «Υπερέχει», όχι με την έννοια της επικράτησης, της κυριαρχίας, της επιβολής, προς τους άλλους.

Αλλά, με την έννοια αυτού, που υπέρ-έχει.

Που είναι, υπέρ-πλήρης αξιών.

Που διαθέτει, υπέρ-πλούτο αρχών.

Που διαθέτει, υπέρ-πλήθος εμπειριών και κατακτήσεων.

Που παράγει πολιτισμό και -ιδίως- διαχειρίζεται «καλώς» τη μεγάλη και βαρυσήμαντη ιστορία του (ως «ΟΡΦΕΥΣ» από το 1908).

«Στώμεν καλώς», «Στώμεν ευλαβώς» για κάθε τί που σχετίζεται με την ιστορία του ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ και την τοπική ιστορία, χωρίς παραποίηση, χωρίς υποτίμηση.

Αυτό δηλώνει και η συνδιοργάνωση της εκδήλωσης με την ΠΕ Φλώρινας και τον Δήμο Φλώρινας: Τη σταθερότητα αρχών και αξιών ως προς την παρουσίαση και την υπεράσπιση της ενιαίας τοπικής μας ιστορίας.

Η εκδήλωση άνοιξε με την επιμνημόσυνη δέηση από πλευράς της εκκλησίας μας, υπέρ της ανάπαυσης της ψυχής του μαέστρου Θωμαΐδη, αλλά και των άλλων μαρτυρικώς πεσόντων υπέρ της Ελευθερίας της Ελλάδας Συμπατριωτών μας (απαγχονισθέντων της Κλαδοράχης και των 7 Παιδιώντου ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ 1944), που παραβρίσκονται -χωρίς να τους βλέπουμε- στον χώρο αυτόν.

Συμβολικά, η προτομή του μάρτυρα Θωμαΐδη, είναι σκεπασμένη με την Ελληνική Σημαία που σκέπασε τον Ήρωα Δημήτρη Λιώτση.

Αιωνία τους η Μνήμη.

Απόδοση τιμών

Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ σε ένδειξη ευγνωμοσύνης τιμά τη δημιουργό, τον χορηγό και τον έχοντα την έμπνευση και την επιμέλεια του έργου με Τιμητικές Πλακέτες, που θα απονείμουν δυο παλαιοί Προέδροι, ο κ. Δημήτριος Στύλου της περιόδου 1989-1991, ο κ. Αριστείδης Μήτκας της περιόδου 2003-2011 και ο νυν Πρόεδρος του Συλλόγου, καταδεικνύοντας τη συνέχεια της ιστορίας ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ και το αδιαίρετο των Διοικήσεων του Συλλόγου.

Ο ΦΣΦΑ τιμά:

1. Την κα Γκόλνα Χριστίνα:Εκπαιδευτικό &Γλύπτρια, με έμφυτο και πιστοποιημένο καλλιτεχνικό ταλέντο, καθώς είναι πτυχιούχος της Σχολής Εφαρμοσμένων Τεχνών Φλώρινας, έπλασε την προτομή, από παλιές φωτογραφίεςεποχής και την προσέφερε δωρεάν στον Σύλλογο προκειμένου να χυτευθεί και να έχουμε το τελικό αποτέλεσμα.

Σε μια εποχή πολυποίκιλης κρίσης, ενάντια στο πνεύμα της ιδιωτείας που τείνει να επικρατήσει σε κάθε πτυχή της σύγχρονης ζωής μας, η πράξη της κας Γκόλνα, συμβάλλει στην προσπάθεια που κάνουμε για να διατηρήσουμε την τοπική ιστορία ενεργή, ενοποιημένη και αποδεκτή από όλους, όπως και την ιστορία του ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ, εξασφαλίζοντας την υπέρ-80χρονη πορεία και το αύριο του Συλλόγου.

Επιπλέον, η κα Γκόλνα, έχει ήδη πλάσει την προτομή του άλλου μεγάλου ανδρός της Φλώρινας, Ευεργέτου της Φλώρινας και του ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ, του τυφλού Ήρωα του 1940 Δημητρίου Λιώτση, την οποία και προσφέρει και αυτή στον ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ, για μελλοντική χύτευση και τοποθέτησή της παραπλέυρως του Μνημείου των «7 Ηρώων 1944», όταν οι οικονομικές συνθήκες του Συλλόγου το επιτρέψουν ή κάποια άλλη χορηγία.

2. Τα «ΛΙΓΝΙΤΩΡΥΧΕΙΑ ΑΧΛΑΔΑΣ ΑΕ» με την Διευθύνουσα Σύμβουλο κα Βαλίνα Ρόζα: Τα «ΛΙΓΝΙΤΩΡΥΧΕΙΑ ΑΧΛΑΔΑΣ ΑΕ» και η Διευθύνουσα Σύμβουλο κα Βαλίνα Ρόζα, ανταποκρίθηκε με ευγένεια στο αίτημα για την κάλυψη των αναγκών χύτευσης και τοποθέτησης της προτομής.

Η Οικογένεια Ρόζα, όπως γνωρίζουν οι πάντες, αλλά επιβάλλεται πάντοτε να υπενθυμίζεται, διαχρονικά συμπαραστέκεται και βοηθά τις δράσεις και τα επιμέρους Τμήματα του ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ-εδώ και δεκαετίες- με διαφόρους τρόπους και μέσα. Για τους λόγους αυτούς, επάξια, έχουν ανακηρυχθεί Μεγάλοι Ευεργέτες του Συλλόγου μας.

Ήδη μια άλλη χορηγία της Οικογένειας Ρόζα στολίζει τον χώρο αυτό. Πρόκειται για το άγαλμα του ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ, το σήμα κατατεθέν του Συλλόγου μας, το οποίο φιλοτεχνήθηκε από ένα άλλον αθεράπευτα Φλωρινιώτη και Αριστοτελικό, τον αείμνηστο μεγάλο καλλιτέχνη της παλιάς γενιάς, τον γλύπτη Νικόλαο Δογούλη. Ο Αριστοτέλης σμιλεύτηκε, χυτεύθηκε και τοποθετήθηκε εξολοκλήρου με χορηγία της Οικογένειας Ρόζα κατά το πρόσφατο παρελθόν (23/08/2013).

3. Τον κ. Χρήστο Καϊμάρα, ένα από τα παλαιότερα και πιο ενεργά μέλη του Συλλόγου και μέλος πολλών ΔΣ του Συλλόγου μας, του οποίου η έμπνευση, οι προσπάθειες και ο πολυετής κόπος ανταμείβεται σήμερα.

Ένθερμο και μέλος πολλών Τμημάτων του ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ, με γνώση πολλών ιστορικών παραμέτρων της τοπικής ιστορίας και της πορείας του Συλλόγου από την ίδρυσή του, αποτελεί σημείο αναγνώρισης και προσφοράς της προηγούμενης γενιάς Αριστοτελικών και ιδεατό πρότυπο ιστορικών αναφορών για τους νεότερους.

Τον ευχαριστούμε και πάλι για την έμπνευση, την υπομονή και την επιμονή του για το συγκεκριμένο έργο και για ό,τι έχει προσφέρει στον Σύλλογο. Όπως ομολογεί και ο ίδιος, παραμένει πάντοτε  επιστρατευμένος όταν και όπου χρειασθεί για τον ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ.