Το παζάρι της παγωνιάς

Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει καλοκαίρι θα μυρίσει!

Όλα αυτά βέβαια φίλοι μου εκτός Φλώρινας, γιατί η πόλη μας είναι σίγουρα η πιο κρύα πόλη της χώρας και φυσικά δε μιλάμε μόνο για τους χειμερινούς μήνες, δεν είναι τυχαίο που εμείς οι ντόπιοι λέμε πως στη Φλώρινα έχουμε εννέα μήνες χειμώνα και τρεις μήνες κρύο!

Πέρασα σήμερα από το παζάρι, κάποιοι μου είπαν κάτσε εδώ που κάθεσαι, πού θα πας με μείον δέκα; Δεν τους άκουσα, τώρα καλά έκανα ή όχι θα δείξει.

Έφτασα λοιπόν στο γνωστό σε όλους μας χώρο του παζαριού και από την αρχή του όλα πραγματικά ήταν παγωμένα, μείον δέκα και τι περιμένεις βρε φίλε θα μου πεις; Ελάχιστος κόσμος κι αυτός σίγουρα βγήκε, για να πάρει κάτι επειδή του τελείωσαν τα εφόδια της εβδομάδας, οι μικροπωλητές και οι ντόπιοι παραγωγοί στο 1/3 από τις κανονικές ημέρες, αλλά αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν μια γενικότερη βουβαμάρα μέσα σε αυτή την παγωνιά, πραγματικά το κρύο είχε εισχωρήσει μέσα σε όλους τους, μέσα στις ψυχές τους, πωλητές κουκουλωμένοι όσο καλύτερα μπορούσαν, για να προφυλαχθούν από το κρύο όπου μόνο τα μάτια τους διέκρινες, κάθε πάγκος είχε και το βαρελάκι του να καίει γεμάτο με ξύλα, για να ζεστάνουν λίγο τα χέρια τους και πόσο να τα ζεστάνουν όταν συνεχώς πιάνουν τα κατεψυγμένα προϊόντα από το κρύο;Κάποιοι φέραν και σόμπες από το σπίτι τους για να ζεσταίνονται, αλλά εις μάτην!

Πού πήγε εκείνη η πολύβουη αγορά, όπου δεν μπορούσες να προχωρήσεις από τον κόσμο και τη φασαρία του, από τις φωνές των μικροπωλητών, από τα χαμόγελα και τις φωνές του κόσμου,αλλά και που δεν μπορούσες να πάρεις εύκολα σειρά στους πάγκους;

Σίγουρα είναι κι αυτή κρυμμένη κάπου εκεί και περιμένει πώς και πώς να στρώσει ο καιρός, για να κάνει την εμφάνισή της.

Πού πήγε το χαμόγελο των μικροπωλητών, που σε κέρδιζε κατευθείαν και σε έκανε να αγοράσεις κάτι κι από αυτούς και στη θέση του ήταν η γκρίνια και η δυσθυμία απέναντι σε όλους αυτούς,που εξαιτίας της γενικότερης ακρίβειας που υπάρχει, έχει άμεσο αντίκτυπο στην εργασία και το εισόδημά τους;

Και τι παράπονα να κάνεις σε όλους αυτούς τους αγωνιστές της καθημερινότητας για τις τιμές των προϊόντων τους, όταν παλεύουν σε αυτές τις πολικές θερμοκρασίες για το μεροκάματο, όταν πέρα από το κρύο που κάνει τις μέρες του παζαριού χρειάζονται και τόνους ξύλα, για να θερμάνουν τα θερμοκήπιά τους μπας και αντέξουν τα λιγοστά προϊόντα που έχουν αυτό το διάστημα σε αυτές τις ακραίες καιρικές συνθήκες;

Μήπως θα έπρεπε να δοθεί και κάτι παραπάνω από το κράτος ως επιχορήγηση για αυτές τις περιπτώσεις; Αυτά φυσικά τα γνωρίζουν οι υπεύθυνοι του τόπου και σίγουρα θα έχουν κάνει τις ενέργειές τους, εκ του αποτελέσματος πάντως θα μου επιτρέψετε να έχω τις αντιρρήσεις μου!

Ξέφυγα πάντως λίγο και σε καμία περίπτωση δε θα ήθελα το άρθρο μου να θεωρηθεί πολιτικό, απλά είναι αφιερωμένο σε όλους αυτούς τους μεροκαματιάρηδες μικροπωλητές και αγρότες της Λαϊκής μας Αγοράς, όπου πασχίζουν μέσα σε αυτές τις πολικές θερμοκρασίες και αντίξοες συνθήκες να επιβιώσουν, για να θρέψουν τις οικογένειές τους.

Εγώ από τη μεριά μου το μόνο που έχω να τους πω, είναι ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλα αυτά τα αγαθά που μας προσφέρουν απλόχερα, συγχαρητήρια για τη δύναμή τους, το κουράγιο τους, να είναι υγιείς πάνω απ΄όλα και φυσικά θα έρθει η άνοιξη, όπου θα ζεσταθούν  και πάλι οι ψυχές τους!

Νάσος Στ. Παπαδάκης